Het is een vreemd gevoel, maar tijdens een reis kun je het van de ene op de andere dag in een keer gehad hebben. Je bent met andere woorden reismoe en hebt het sterke gevoel naar huis te willen.
Dit is niet vreemd, iedereen van jullie die voor een langere periode is gaan backpacken, zal dit herkennen.
Zelf had ik dit bijvoorbeeld heel erg toen ik een paar jaar geleden in de Filipijnen was. Het bizarre is misschien nog wel dat ik in de weken ervoor nog plannen had gemaakt om via Kuala Lumpur naar India te trekken om daar mijn avontuur verder te zetten.
Maar nee. Dat gebeurde niet.
Belangrijk is zeker geweest dat ik in El Nido erg ziek werd waardoor het verlangen naar thuis groeide. Echter, toen ik beter was en terugreisde naar Puerto Princesa, bleef dit gevoel aanhouden.
Hoe voelde ik me?
Ik weet nog goed dat ik in een hostel verbleef waar een andere groep backpackers was die redelijk close met elkaar omgingen. Verder was er niet zoveel te doen, maar ik had gewoon weinig puf meer om nog te investeren in nieuwe contacten.
Overdag wandelde ik wat of lag ik met m’n telefoon in bed. In de avond ben ik nog wel met ze gaan eten in een pizzeria, maar ik miste de inspiratie. Het klinkt bijna depressief, maar dit is hoe het was.
Ik heb het al eens eerder gezegd: reizen is heus niet altijd leuk, ook al denken buitenstaanders dat misschien. Net zoals in het ‘echte’ leven, heb je on the road ook zo je tegenslagen.
Achteraf denk ik wel eens dat ik op dat moment te snel gehandeld heb, door direct mijn ticket naar huis te boeken. Wellicht was de motivatie en energie teruggekomen als ik in een nieuwe omgeving beland was?
Tja, dit zal ik nooit weten.
Ach, toen voelde het goed en ik had er al een behoorlijke tijd opzitten. En als je eenmaal met een vertrek in je hoofd zit, verandert je mindset, zo simpel is het. Je denkt aan de mensen thuis en alles wat je nog meer mist, in mijn geval zelfs de Albert Heijn.
Vervolgens kan het dus allemaal vrij snel gaan.
Maar goed, wat kun je nu doen tegen deze reismoeheid? Hoe ga ik het de volgende keer aanpakken als ik in een sleur beland?
Allereerst is het goed om te weten dat alles went. Naja, bijna alles. Geloof het of niet, maar zelfs een tropisch eiland.
Dit had ik bijvoorbeeld op Perhentian Kecil. Inderdaad, mijn favoriete plek in Maleisië. Maar toen ik daar 2 weken was, had ik behoefte aan het stadsleven, uitgaan en dat soort dingen.
De golven, het prachtige witte zandstrand, de verse vis, het snorkelen, alles leek een soort van normaal te worden. Ik verlangde weer naar de levendigheid van bijvoorbeeld Kuala Lumpur of Bangkok.
Tja, en dan ben je vervolgens in de stad om na een tijdje weer zin te hebben in het strand. Het gras is altijd groener aan de andere kant?
De oplossing is in ieder geval vrij eenvoudig. Je hebt namelijk altijd de vrije keuze om naar een andere bestemming te gaan. Doe dit ook, en blijf niet hangen in (negatieve) gedachtes dat je reis saai is of zo.
Want dat is reizen allesbehalve.
Echter, je moet wel zelf op zoek gaan naar variatie, want dingen gebeuren niet vanzelf.
Het kan ook zijn dat je simpelweg te veel onderweg bent omdat je zoveel mogelijk wilt zien. Je raakt als het ware gestrest en ontspant te weinig. Blijf eens wat langer hangen, in plaats van altijd maar in de weer te zijn. Wedden dat het je goed doet?
Wat blijkt nu uit het bovenstaande?
Reismoeheid komt vrijwel altijd voort uit routine. Je doet te veel van hetzelfde. Onderneem eens iets compleet anders, ga couchsurfen of kamperen, spreek locals aan, ga met de scooter een land verkennen, bezoek een nieuwe bestemming, of wat dan ook.
Zie het als een moment voor verandering. Verandering die jou weer de energie teruggeeft die je aan het begin van je avontuur had.
En als deze energie niet terugkomt?
Dan is het misschien wél tijd om je trip af te breken. Prima toch? Je hebt (hopelijk) een mooie tijd gehad en er komt altijd een moment dat je weer teruggaat.
Maar…
Misschien word je ziek, bestolen of (wéér) opgelicht. Dit kunnen allemaal druppels zijn die het uiteindelijke gevoel om je reis af te breken versterken. Echter, het zou zonde zijn als dit de hoofdreden van je vertrek is en je eigenlijk helemaal niet reismoe bent.
