Waarom locals ontmoeten reizen voor mij verrijkt

Nu ik ruim 2 maanden onderweg ben, heb ik intussen alweer het een en ander meegemaakt. Bijzondere gesprekken, veel gelachen, heerlijk gegeten en ik ben op speciale plekken geweest.

Dit alles is deels te danken aan de verschillende locals die ik heb ontmoet.

Kijk, het is heel simpel. Locals brengen je op bestemmingen waar je anders niet zo 1, 2, 3 zou komen, kennen vele ins en outs en kunnen je in contact brengen met het echte authentieke leven.

En wat te denken van de lokale taal die iemand je kan leren? Op jouw beurt kun je hem of haar weer een beetje helpen met Engels.

Bovendien kan het interessant zijn om een persoon wat beter te leren kennen. Hoe bevalt het lokale leven? Hoe kijkt hij of zij aan tegen de (oneerlijke) mogelijkheden die wij Westerlingen hebben om te reizen? Wat gaat er in hem of haar om?

Op het moment van schrijven ben ik in Yogyakarta. Tika, een meisje dat ik hier heb ontmoet, heeft me vorige week meegenomen naar een zeer goed koffiezaakje waar enkel locals komen.

Aangezien ik een liefhebber ben van dit spul en er behalve de vieze Nescafé-oploskoffie weinig te krijgen is, sprak het me wel aan.

Eenmaal binnen, Dongeng Kopi is de naam, kan je kiezen uit meer dan 20 verschillende soorten. Koffie uit vele streken van het land. Wil je de smaak van Papoea, Bandung, Bali, Kalimantan of van bijvoorbeeld Timor? Alles is mogelijk.

Vervolgens kun je aangeven hoe je wilt dat je koffie wordt gemaakt. Op de traditionele Franse manier of misschien via de filtermethode?

Toen we weggingen, kreeg ik trouwens als cadeautje een pak met verse bonen mee. Dat geeft voor mij eens te meer aan hoe aardig de mensen hier zijn.

Hoe had ik zonder ‘hulp’ bij dit geweldige plekje kunnen komen? Precies, niet zo snel.

Op een andere dag zijn we naar het tempelcomplex van Prambanan gegaan. Op zichzelf geen heel verrassende activiteit. Maar wat wel boeiend is, is dat Tika me allerlei indrukwekkende achtergrondverhalen heeft verteld. Zo ook over een versteende prinses die in een van de kamers te vinden is.

Zoiets geeft het toch allemaal net wat extra’s.

Tika is inmiddels weer terug naar Semarang, een plek op ongeveer 3 uur rijden van Yogyakarta. Ze heeft me uitgenodigd om daar de omgeving te gaan verkennen: hotsprings, watervallen en het dorpje waar ze is opgegroeid.

Zonder haar zou Semarang en omgeving überhaupt niet in me opgekomen zijn.

En zo kan ik nog nog wel meer voorbeelden opnoemen van locals die mijn reis hebben verrijkt.

Zo heb ik in Mae Haad op Koh Tao de eigenaresse van Utopia Guesthouse beter leren kennen. Ze heeft me op een avond uitgenodigd om mee te eten en kruidenthee te drinken. Ik kwam meer te weten over haar leven; onder meer hoe zij en d’r kinderen in de steek zijn gelaten door haar man.

Misschien niet zo leuk, maar je gaat wel wat meer de diepte in met iemand.

In Banda Aceh ontmoette ik Eddie, de vriendelijke eigenaar van de homestay waar ik verbleef. Hij vertelde me over het ‘probleem’ van toerisme in relatie tot moslims. Mensen raken hun geloof steeds meer kwijt, zo gaf hij aan.

Ik vond het best wel een eyeopener om de mening van een plaatselijke bewoner te horen overal de vele Westerlingen die in Indonesië komen.

Vanmiddag had ik ook nog een leuke ‘local experience’. Ik ben namelijk achterop de scooter gesprongen naar een streetfood-kraampje omdat de 2 hotelmedewerkers me een lokaal gerecht, ‘mie bako’, wilden laten proberen.

Zometeen ga ik trouwens met Vivi op pad. Haar heb ik ontmoet in de bar Just Juice. Ze wil me kennis laten maken met ‘wedang ronde’, een lokaal drankje op basis van gember. Verder neemt ze enkele kinderen uit haar klas -ze is lerares Engels- mee, zodat ze een gesprekje met me kunnen voeren.

Superleuk toch?

Het mag duidelijk zijn dat al deze ervaringen voor mij een extra dimensie aan het reizen toevoegen.

Tot slot van dit artikel wil ik je dan ook het volgende zeggen: kies niet altijd voor het ‘veilige’ maar neem tevens eens een kijkje in de ‘lokale keuken’. Verrijk je leven. Voor jezelf, maar ook voor de locals.