Een boottocht over het Inlemeer

Na een bezoek aan Kalaw, is het Inlemeer -oftewel Inle Lake- een logische bestemming om aan je reisschema toe te voegen. Je kunt erheen hiken, mountainbiken, de bus pakken of op de trein springen. Ikzelf ben met de mountainbike gegaan. Een tof avontuur door de bergen en plantages, over veelal stoffige weggetjes. Vervolgens maakte ik een korte boottrip naar Nyaung Shwe. Dit is de uitvalsbasis om Inle Lake te ontdekken.

Op het meer vind je vele vissers die met een been roeien, houten huisjes die op palen gebouwd zijn, werkplekken waar men stoffen weeft, sigaren maakt en zilver smeedt, drijvende tuinen en heel wat toeristenbootjes. Ook kom je langs schooltjes met vrolijke kinderen, een boeddhistisch klooster en allerlei pagodes, waarvan de Shwe Indein Pagoda de meest indrukwekkende is.

In dit artikel neem ik je mee naar het avontuur wat ik op het Inlemeer heb gehad.

 

Varen langs de houten dorpen

Samen met nog een toerist stapten we in de boot. Een boot waarvan ik wist dat die een behoorlijke herrie zou gaan produceren. De motor die eraan vastzit in ieder geval. Dit is in het begin even wennen, praten met elkaar is bijvoorbeeld niet meer mogelijk.

Na een tijdje kwamen we uit op het grote open meer waar allerlei vissers druk bezig waren om wat te vangen. Typisch voor deze vissers is het roeien met de benen. Dat ze inmiddels gewend zijn aan de hordes toeristen die dit meer bezoeken, is al snel duidelijk door de verschillende poses die ze speciaal voor de foto lijken aan te nemen. Hierover later meer.

Inle-Lake-visser

Daarna belandden we bij een klein schooltje waar wat kinderen aan het voetballen waren. We stopten er eventjes en twee van de kids liepen naar onze boot om poolshoogte te nemen. Ze bleken nogal verlegen, maar nadat ik ze een high-five gaf was het ijs gebroken, en moesten ze vooral lachen.

Om ons heen zagen we allerlei krakkemikkige houten huisjes die op paaltjes gebouwd zijn. Soms in opvallend vrolijke kleuren en soms juist uitermate grauw. Je zou denken dat deze huisjes een keer in elkaar zakken, al doen ze het natuurlijk al tig jaren op deze manier. Het zal dus wel goed zitten.

Inle-Lake-huizen-op-palen

Het is mooi om te zien met hoe weinig middelen de locals hier hun leventje leiden. Vrouwen doen handwasjes en hangen de kleding te drogen, mannen trekken er met de boot op uit om te ‘jagen’ en kinderen rennen in het rond. Het meest luxe wat ik heb gezien is een watertank van 1.500 liter.

 

Op bezoek bij een weverij een een sigarenmaker

Wist je dat je van de takken van een lotusbloem draden kunt weven en kleding kan maken? In een kleine weverij was een vermagerd vrouwtje met precies een voortand lotusdraden aan het weven. Nooit geweten dat dit kon. Behalve kleding van lotus, weven ze er tevens zijde. Er is verder nog een toeristenwinkeltje waar ze hun handgemaakte spulletjes verkopen. En daar heeft veel tijd in gezeten, want het maken van bijvoorbeeld een sjaal duurt liefst een maand. 

Inle-Lake-weverij

Vlakbij ligt een sigarenfabriek. Als is fabriek een groot woord, aangezien al het rookwaar hier met de hand wordt gemaakt door welgeteld één vrouw. Per dag wel zo’n 800, vertelde een medewerker ons. Behalve sigaren tevens sigaretten. Ik vond het nog best boeiend, zelfs als niet-roker.

Echter, interessanter vond ik om te zien hoe onze kapitein bezig was met het maken van een typisch Birmees goedje: betel nut gemixt met tabak, cachou en chemische witte lijm, gewikkeld in een blad. Erop kauwen zorgt voor een mond vol rode tanden die het aankijken niet waard is, maar de -vaak mannelijke- locals zijn er dol op.

Betel-nut

De stimulerende werking is simpelweg verslavend. Helaas is het zeer schadelijk voor de gezondheid en is de kans groot dat je er vroegtijdig door overlijdt. Men lijkt zich hier alleen niet helemaal van bewust te zijn. Heb je al eens een Birmees horen rochelen en rood spul op de grond zien tuffen? Mocht je denken dat dit bloed is, dan heb je het mis. Het is dus deze betel nut-mix.

Via een bruggetje wandel je naar een restaurant om wat te eten. Zoals op toeristische plekken meestal het geval is, waren de prijzen er een stuk hoger dan normaal. Het gevolg is dan ook dat je er alleen toeristen ziet. Het nam voor mij het authentieke gevoel een beetje weg. Aan de andere kant geef ik de locals gelijk: als je geld kunt verdienen, moet je die kans pakken.

 

Het mysterieuze tempelcomplex van Indein

De Shwe Indein Pagoda is, ondanks dat de naam anders doet vermoeden, een verzameling van honderden pagodes, waarvan vele met planten begroeide ruïnes zijn. Uit sommige van deze tempels groeien zelfs bomen.

Bij aankomst denk je door de vele kraampjes en wachtende motorbike-drivers in een soort toeristenval terechtgekomen te zijn. Maar als je doorloopt richting de vele stoepa’s, zal je mening snel bijdraaien.

Voor mij waren het trouwens vooral de vervallen pagodes die indruk maakten. De kleurvervagingen, de afgebrokkelde stukken steen en de omringende bomen en planten zorgen voor een mysterieus sfeertje en brengen je gevoelsmatig eeuwen terug in de tijd. Het is een erg gave plek om rond te struinen. De nieuwere pagodes hebben veel minder karakter, al is dit natuurlijk logisch.

Shwe-Indein-Pagoda
Shwe-Indein-Pagoda-2
Shwe-Indein-Pagoda-3

Bij een van de tempeltjes kwam een meisje op me afrennen. Ze zei: “Money,” waarschijnlijk in opdracht van haar ouders. Mijn reactie hierop is eigenlijk altijd dat ik deze kinderen opvrolijk. Ik maakte een high-five-gebaar, waarop ze even na moest denken. Dit was ze duidelijk niet gewend. Vervolgens begon ze te lachen en tikte ze m’n hand meerdere keren aan.

Verderop gebeurde hetzelfde met twee jochies. Toen ik als reactie op hun geldvraag bij een van hen m’n zonnebril opzette, begonnen ze allebei keihard te lachen.

Gewoonweg spelen en lol maken is natuurlijk wat deze kinderen het liefst doen. Een beetje creatief reageren doet een hoop goeds 🙂 .

Toen we dachten bij het eind gekomen te zijn, werden we aangesproken door twee locals die het over een viewpoint hadden. En je begrijpt het al: ze wilden ons daar maar al te graag naartoe brengen. 5 minuten met de scooter of 15 minuten lopen. Het bleek in werkelijkheid 1 minuutje rijden, al kon ik er voor de totaalprijs van 1 euro wel om lachen.

Boven op een heuveltje staat een gouden stoepa waar je een mooi uitzicht op het tempelcomplex en de omgeving hebt.

Indein-viewpoint

 

Een boeddha-poes in het Nga Phe Kyaung-klooster

De laatste stop maakten we bij de Nga Phe Kyaung Monastery. Een klooster waar je lekker tot rust kunt komen. Al voel ik me tussen de biddende monniken en andere boeddhisten altijd een beetje zo’n typische toerist die aapjes komt kijken. Daarom probeer ik steeds gepaste afstand te houden en ze hun ding te laten doen.

Via toeristenstalletjes kom je uit bij een platform waar je kunt genieten van de zonsondergang, en het uitzicht op de drijvende tuinen en kleine huisjes op palen.

Inle-Lake-huisje-op-palen

Maar de blikvanger in ons geval was een poes die net Boeddha himself leek.

Nga-Phe-Kyaung-Monastery

 

Plaatsvervangende schaamte

Op de weg terug verdween de zon langzaam achter de bergtoppen. Langs de kant van het kanaal waren gezinnen zich in het water aan het wassen. Eenmaal in het grote open gedeelte van het Inlemeer zagen we veel vissers en toeristenboten. We hadden aan onze bootman gevraagd of we dichtbij zo’n visser konden komen om een mooie foto te maken.

Echter, toen ik zag dat er meerdere boten met toeristen om een enkele visser stillagen en hij overduidelijk aan het poseren was, had ik zoiets van dit hoeft niet voor mij. Ik voelde zelfs plaatsvervangende schaamte door de mensen die allemaal met een camera op diezelfde (arme) visser gericht hadden.

Op hetzelfde moment realiseerde ik me dat de eerste foto uit dit artikel misschien niet zo authentiek is als ik in eerste instantie dacht.

Nu hebben de hotelmedewerkers me verteld dat er twee soorten vissers zijn: echte en toneelspelers. Deze toneelspelers doen kunstjes puur voor de foto. De viskorf is sowieso alleen voor het plaatje en gebruikt men al lang niet meer voor de echte vangst. Mocht je nou zo’n foto willen, vergeet de man in kwestie dan geen fooi te geven. Dit is immers zijn manier om wat geld te kunnen verdienen.

Later, op een rustige plek in het meer, probeerde ik onopgemerkt een m’n telefoon tevoorschijn te halen en een foto te maken, zonder dat de visser het doorhad. Dit lukte voor m’n gevoel.

Inle-Lake-visser-2

 

Wat kost een boottocht over het Inlemeer?

Afhankelijk van met hoeveel mensen je bent én of je de Shwe Indein Pagoda aan de trip toevoegt, zal het huren van de boot tussen de 15.000 en 25.000 kyat kosten. Omgerekend tussen de 9 en 15 euro. Bizar goedkoop als je het mij vraagt, want je bent al snel 6 tot 7 uur onderweg.

 

Is Nyaung Shwe de moeite waard?

Nyaung Shwe is als gezegd de uitvalsbasis om Inle Lake te bezoeken. Het plaatsje zelf is weinig bijzonders. Net zoals bijna in heel Myanmar vliegen ook hier de ladingen stof omhoog als er een auto voorbijrijdt. Wel vind je er diverse tempels, een avondmarkt, goede restaurants en leuke koffiezaakjes.

Een zo’n zaakje is Genius Cafe, waar je heerlijke lokale koffie kunt proberen. Zittend aan de rivier met de voorbijvarende bootjes is dat best chill. Dit is overigens tevens de plek waar ik de tour heb geboekt.

Om lekkere vis te eten adviseer ik je naar Thanakha Garden te gaan. Bij Paw Paw heb ik heerlijk -en vooral verse- pompoencurry met flat bread op. Een authentiek lokaal tentje, gerund door een lieve familie, is Daw Nyunt Yee.

 

Waar raad ik je aan om te overnachten Nyaung Shwe?

Je kunt in het centrum verblijven, maar ook direct aan het Nyaung Shwe-kanaal, dat overloopt in het Inlemeer. In het laatste geval moet je wel rekening houden met het geluid van de bootjes die langsvaren.

Zelf heb ik in het Thousand Island Hotel aan het kanaal geslapen. Desondanks moet ik zeggen dat ik geen last heb gehad van geluidsoverlast. En ik ben toch echt behoorlijk geluidsgevoelig, ook met oordoppen. Ze hebben erg fijne kamers en een lekker ontbijt. Zelfs bruin brood 😀 .

 

Een trekking van Kalaw naar Inle Lake

Als je een trekking van Kalaw naar Inle Lake doet, of je gaat net als ik met de mountainbike, dan zal je eindigen in Ton Le. Je eet hier wat en pakt daarna de boot richting Nyaung Shwe. Deze oversteek duurt ruim een uur.

Aangezien je in dit geval al over Inle Lake vaart, vroeg ik me af of het nog wel de moeite zou zijn om ook een tour te doen. Na de tour gedaan te hebben, kan ik je zeggen dat dit zeker het geval is. Tijdens de tour stop je namelijk op allerlei plekken, terwijl dit bij het ‘taxiritje’ niet het geval is.

 

Waarheen reizen na Nyaung Shwe?

Wil je verder reizen vanuit Nyaung Shwe, dan zijn Kalaw, Mandalay en Bagan logische bestemmingen. Ook kun je vanaf de nabijgelegen Heho Airport een vlucht naar bijvoorbeeld Ngapali of Yangon nemen.

Avatar foto
Over de auteur

Backpacker in hart en nieren. Altijd op zoek naar avontuur. Auteur van diverse succesvolle reisgidsen, waaronder 'Backpackgids Azië', 'Backpackgids Australië' en 'Backpackgids Zuid-Amerika'.

Laat een reactie achter

Over mij

Ik, Robbert, heb begin 2014 alles opgezegd om van reizen mijn leven te maken. Mijn doel is om andere backpackers te ondersteunen en te inspireren met de ervaringen die ik opdoe. Ga jij binnenkort ook op avontuur?

Lees hier mijn persoonlijke verhaal.

Coaching

Zit jij met vragen? Voel je je ergens onzeker over? Kan jij simpelweg wel wat persoonlijke hulp gebruiken met betrekking tot je reis?

Laat mij je dan 1-op-1 coachen, en ga die reis maken waar je van droomt.

Vertel me meer

Mijn reisgidsen

Al jarenlang schrijf ik avontuurlijke backpackgidsen om backpackers te inspireren en te helpen.

En sinds kort heb ik verschillende bundelaanbiedingen beschikbaar, waardoor je gebruik kunt maken van extreem hoge kortingen.

Vertel me meer

Koop je liever een losse gids? Klik dan op een van de banners hieronder:

Banner-Backpackgids-Azie

Banner-Backpackgids-Indonesië

Banner-Backpackgids-Bali

Banner-Backpackgids-Filipijnen

Banner-Backpackgids-Australie-nieuw