Alleen backpacken: 7 angsten om te overwinnen

“Zou jij niet mee willen naar Ibiza?” vroeg een goede vriend een paar jaar terug aan me.

Hij was nooit eerder alleen op vakantie of op reis geweest, en enigszins wanhopig op zoek naar iemand om mee die kant op te gaan. Aan alles merkte ik dat het op eigen houtje doen voor hem een té spannende onderneming zou zijn.

Ik gaf hem niet het antwoord waar hij op hoopte en vervolgens probeerde hij me alsnog te overtuigen.

Tevergeefs.

Bij andere vrienden kreeg hij ook nul op rekest.

Een paar dagen later zaten we ’s middags bij hem thuis op de bank, terwijl het buiten met bakken uit de hemel kwam. “Waarom ga je het toch niet alleen proberen, ik kan het je echt aanraden man,” is wat ik tegen hem zei.

“Hm ja, dat lijkt me gewoon niks. Zo helemaal alleen. Ik vind het leuk om dingen samen te doen. Waarschijnlijk zal ik ’t na een paar dagen wat saai vinden.”

Uiteindelijk wist hij de moed bij elkaar te verzamelen en is ‘ie toch in z’n eentje vertrokken. Het was kiezen of delen: zelf gaan of niet.

En weet je wat het mooie is? Voor hem is het een van de beste beslissingen in z’n leven gebleken. Tijdens die eerste solotrip naar Ibiza ontmoette hij bijzondere mensen, waarvan er een aantal zelfs vrienden zijn geworden.

Hij kreeg de smaak van het soloreizen te pakken, en is sindsdien ook al naar Thailand en Japan geweest om te backpacken. En ondertussen lonkt er eveneens een reis voor onbepaalde tijd.

Is het vreemd als je overvallen wordt door gevoelens van angst, wanneer het om alleen reizen gaat? Angst die je zowat doet beslissen om niet meer te gaan?

Nee, integendeel. Het is niet niks, in je uppie op het vliegtuig stappen naar een volstrekt onbekende bestemming, veelal ergens aan de andere kant van de wereld.

Vooral de eerste keer is het extra lastig, aangezien je nog nooit alleen hebt gereisd en je geen enkele ervaring hebt om op terug te vallen.

Ik zal het je sterker vertellen: angst is de grootste reden waarom mensen niet reizen. Angst die in 99 procent van de gevallen een illusie blijkt trouwens.

In dit artikel bespreek ik zeven typische angsten waar mensen zowel voor als op hun soloreis mee zitten. En niet minder belangrijk: hoe je ze aanpakt.

1. Is het niet beter/leuker om met iemand ander te reizen?

Deze is van toepassing op die vriend van me waarover ik hierboven sprak, maar evengoed op vele andere mensen. Samen dingen doen is datgene waar ze bekend mee zijn. Volsagen alleen ergens naartoe gaan is de kant van de medaille die ze niet kennen, en daarom als ‘vreemd’ of ‘ongewenst’ bestempelen.

En jeetje, stel je toch ’s voor dat het saai wordt.

Je voelt denk ik al waar ik heen wil 😉 …

Alleen reizen is serieus het mooiste wat er is! Geloof me, voor (nagenoeg) iedereen. Je hoeft dus echt geen einzelgänger te zijn of zo, verre van zelfs. De nieuwe mensen die je leert kennen, de onverwachtse gebeurtenissen, de ongekende vrijheid…

En tuurlijk, er horen evengoed mindere dingen bij. Maar da’s nou eenmaal het leven, niet dan?

Je zult het zelf moeten ervaren.

2. Is het niet vreemd om alleen te eten?

Met name in het begin van je reis kan het behoorlijk onwennig aanvoelen om alleen te zitten in een restaurantje of op een kruk voor een streetfood-kraampje. Je hebt immers niemand naast je om te kletsen. Ongemakkelijk voor je uitstaren is het gevolg.

Misschien heb je het idee bekeken te worden. Mensen vinden je vast een of andere loser, is wat er continu door je hoofd spookt. Je kijkt voorzichtig om je heen of er iemand naar je staart, en wanneer de kust veilig is durf je dan eindelijk op een stoel neer te ploffen. Daarna herhaal je de riedel en kun je godzijdank iets van de spanning laten varen.

Het is hoe ik me voelde aan het begin van m’n eerste reis, toen de avond viel over Bangkok. Ik bestelde als de wiedeweerga een ijskoude Chang om me beter te voelen.

Laat ik je geruststellen: het is beslist niet vreemd om ergens in je eentje eten te scoren. Echt niet. Weet je hoeveel backpackers dit doen? Op den duur zal je het tegen je verwachting in juist omarmen. Zo ging het bij mij tenminste.

Je hebt immers niet altijd zin om te praten, soms wil je gewoonweg in stilte van je eten genieten en mensen kijken, chillen met je telefoon of je dagboek bijwerken.

Lang verhaal kort: mijn advies is om het schaamtegevoel van je af te gooien. Het is wederom een vorm van angst die gebaseerd is op het onbekende. Andere lui kijken je heus niet vreemd aan. Doen ze dit wel, dan zegt het eerder iets over henzelf.

Overigens schoof er regelmatig een andere backpacker bij me aan. Dit leidde vaak tot verrassend goede gesprekken, misschien wel de mooiste omdat je er niet op bent voorbereid. Al zaten er net zo goed types tussen die je liever niet treft, zoals de gevreesde spraakwaterval. Ze zorgen eerder voor kortsluiting in je hoofd dan voor een fine vibe.

3. Ik heb niemand om op terug te vallen, en nu?

Stel je komt in nood, voelt je enorm eenzaam of raakt in de knoop met je reisschema. Je bent in je eentje en hebt niemand om op terug te vallen.

En dan?

Met de tijd leer je onafhankelijker te worden en los je situaties anders op dan je deed. Behalve zelfstandiger word je zodoende ook creatiever.

En bovendien, op reis kom je heus ook mensen tegen waarmee je dingen kunt delen. Daarnaast kun je altijd nog een van je ouders of die ene goede vriend bellen.

4. Alleen ben ik minder veilig

Eerlijk gezegd is het nooit een angst van me geweest om te worden overvallen of iets dergelijks. Verhalen van andere backpackers maakten me desondanks wel een tikkeltje alerter. Zo hoorde ik dat reizigers in Vietnam door grote groepen werden omsingeld, geslagen en beroofd. Of mensen die ’s avonds in Mexico op straat op brute wijze bestolen zijn. Maar ook loslopende honden kunnen een gevaar betekenen.

En als vrouw is veiligheid natuurlijk een relevanter thema dan bij mannen.

Ben je angstig en beïnvloedbaar door verhalen die je van anderen hoort?

Hoe kun je je dan alsnog voldoende veilig voelen on the road?

Laat ik je om te beginnen het volgende zeggen: het gros van de horrorverhalen zijn uitzonderingen. Staar je er dus niet blind op.

Verdere tips:

• Vermijd potentiële gevaarlijke plekken, dus plaatsen waar je beter niet alleen komt. Denk bijvoorbeeld aan de minder toeristische gebieden in de avonduren.
• In minder veilige gebieden pak je beter geen lokale bussen. Dus ook niet vanaf het vliegveld, als de busreis langs gevaarlijke delen gaat.
• Doe simpelweg geen (domme) dingen die je thuis ook niet doet.
• Wees je daarnaast bewust welke informatie je doorspeelt aan vreemde mensen. Indien een voorbijganger vraagt waar je naartoe gaat, hoef je er niet op in te gaan. Al moet je evenmin achter iedere boom een vijand zien. In Indonesië is het bijvoorbeeld heel normaal wanneer een voorbijganger je zulke vragen stelt.
• Vertrouw op je instinct. Voelt een bepaalde situatie niet goed, mijd deze dan direct en ga verder!

Tot slot raad ik je aan om bepaalde plekken niet op voorhand uit te sluiten omdat je er iets slechts over gehoord hebt in de media, die veelal bezig zijn met narratieven over ons uit te strooien. Je hebt bijvoorbeeld ooit ’s gehoord: “Als vrouw moet je niet naar India gaan.” Check Reddit, lees blogs en spreek met andere backpackers over hun ervaringen.

5. Ik ben verlegen, wat als ik niemand ontmoet?

Zeker wanneer een meer naar binnen gekeerde persoon bent, zal je al snel met angstgevoelens zitten of je wel mensen gaat ontmoeten. Straks blijf je in je eentje achter en vereenzaam je compleet, en dan?

Wil je reizigers leren kennen, gooi dan de schroom van je af en probeer af en toe gewoon een vreemdeling aan te spreken. Indien jij de stap niet zet, moeten zij het doen. Ze kampen waarschijnlijk met dezelfde gevoelens als jij.

Ik maakte het mee in Chiang Mai, waar ik Oud & Nieuw alleen (lees: in bed) dreigde te gaan vieren, omdat ik niet de de ballen had om op anderen af te stappen. Gelukkig kwam het allemaal goed en heb ik een onwijs vette avond gehad. De dagen erna zijn we als groep met elkaar opgetrokken, wat cool was.

Ik was voorheen eerder het type van de kat uit de boom kijken, in plaats van onmiddellijk op iemand af te stappen om er een praatje mee te maken. Inmiddels spreek ik vrij vaak vreemde lui aan. Dus ook wanneer je niet het stereotype extraverteling bent liggen er zat mogelijkheden. Hoe langer je reist, hoe beter je hierin wordt. En zo heb je er weer een skill bij die je bij terugkomst thuis in kunt zetten!

Mijn advies is om je open op te stellen, daardoor trek je mensen naar je toe. Ergens weggestopt in een hoekje met een koptelefoon op zitten, nodigt niet bepaald uit. Of doe een groepsactiviteit, boek een stapelbed in een hostel of check Facebookgroepen. Mogelijkheden genoeg.

Aan de andere kant heb je figuren die het zwaar overdrijven, ze willen té graag. Zoiets werkt in de regel averechts. Zo kwam ik in Kota Kinabalu op Borneo iemand tegen die koste wat kost alles samen met mij en m’n reisgenootje wilde doen. Hij drong zich op. Z’n gedrag leidde bij mij en m’n reisbuddy tot irritatie.

6. Bijna niemand doet dit, kan ik niet beter iets ‘normaals’ gaan doen?

Iets totaal anders doen in je leven is hoe dan ook spannend.

Daarbij, het grote meerendeel van de mensen in onze maatschappij volgt het logische pad. Je vraagt je daarom af of het wel ‘logisch’ is wat je van plan bent. Zo’n reis kan later vast nog wel een keer toch, wanneer je je leven ‘op orde’ hebt?

Daarnaast heb je de mensen thuis die je lang niet allemaal supporten. Kreten als “Ga toch gewoon werken en aan je toekomst denken joh” vliegen je om de oren.

Gevolg? De twijfel slaat toe.

Het venijnige stemmetje in je hoofd zal je ervan proberen te overtuigen om het niet te doen. Om in je veilige cocon te blijven. Laat je door hem (of haar?) plus de (conservatieve) mensen om je heen niet klein houden. Probeer het als iets moois te zien, en breek uit je comfortzone. Er liggen tal van nieuwe avonturen op je te wachten…

7. Wat als ik de mensen thuis ga missen?

Yep, zeker in het begin en tijdens momenten van eenzaamheid zal je het thuisfront missen. Het is echter allemaal tijdelijk. Vaak vergroot je het gemis ook nog tot onrealistische proporties, waardoor het veel erger aanvoelt dan het in werkelijkheid is.

Vergeet bovendien niet waarom je deze reis wilde maken. Je wilde je grenzen verleggen, de wereld zien, andere culturen beleven en nieuwe mensen ontmoeten. Mindere momenten horen zoals ik al zei nou eenmaal bij het leven, en zijn op geen enkele manier te ontwijken. Ja oké, tenzij je volle bak aan de drugs of alchohol gaat, al snap je dat je jezelf dan later alsnog tegenkomt. Ontwijken van moeilijke gevoelens is ook niet wat je zou moeten willen trouwens, want uiteindelijk blijken het leermomenten waar je als persoon van groeit.

Enne, een simpel video-belletje doet een hoop goeds, ik spreek uit ervaring 🙂 .

De mensen thuis lopen niet weg, eenmaal terug zal je waarschijnlijk al gauw merken dat alles nagenoeg hetzelfde is gebleven. En jawel, kort daarna snak je weer naar je leventje als reiziger.

Heb jij nog andere angsten voor wat betreft alleen reizen?