Naar huis gaan betekent niet dat je reis is mislukt

Ben jij op dit moment aan het reizen en overweeg je om naar huis te gaan? Wellicht zelfs eerder dan gepland? Zeker als je nog geen eerdere reizen hebt gemaakt, kan je worden overvallen met het gevoel dat je ‘geen echte backpacker’ bent, dat je nog zoveel ‘moet’ zien of dat je niet alles geprobeerd hebt.

Maar laat jezelf niet gek maken door dit soort emoties. Het beste advies is om te doen waar jij je goed bij voelt. Hoezo is het laf als jij in plaats van de geplande zes maanden na twee maanden weer naar huis gaat? Kwaliteit van reizen zit ‘m niet in lengte, maar in de ervaringen die je opdoet.

En daarbij: jij bent tenminste gegaan, wie kan dat jou navertellen?

Ik schrijf dit artikel omdat ik, zeker tijdens mijn eerste reis, ook met dit issue te kampen heb gehad. Moest ik mijn reis wel afbreken? Kon ik niet beter verder gaan? Met mijn ervaringen hoop ik je te kunnen helpen en daarbij je keuze makkelijker te kunnen maken.

Hoe mijn eerste reis eindigde

Mijn eerste reis was door Azië en was letterlijk een sprong in het diepe, voor onbepaalde tijd. Aangezien ik met een enkele vlucht vanuit Düsseldorf naar Bangkok vertrokken was, had ik van te voor geen idee hoe lang mijn reis zou duren. Het ultieme avontuur dus 😉 .

Na heel wat landen gezien te hebben, belandde ik na ruim acht maanden in de Filipijnen. Mijn laatste land, zo bleek later. Had ik dit gepland? Nee.

Ik had gewoon het gevoel ‘klaar’ te zijn. Bovendien verlangde ik ernaar om familie en vrienden thuis weer te zien. En ja, ook om gewoon weer eens naar de Albert Heijn te kunnen voor een broodje frikandel, een pot Calvé en dat soort dingen.

Op dat moment liep ik wel met het gevoel van: “doe ik er wel goed aan om nu naar huis te gaan?” want er was nog wel veel meer te zien. Aan de andere kant werd ik tegelijkertijd ook overvallen met de gedachten dat mijn reis erop zat. Dat het tijd was om naar huis te gaan. Dit gevoel werd eerlijk gezegd steeds sterker.

Best vreemd was het eigenlijk wel. Voor m’n gevoel dan. Weken daarvoor had ik namelijk nog het plan om nog lekker lang door te gaan. Zo wilde ik bijvoorbeeld graag India en Nepal zien.

Nu was het ook zo dat ik aan het eind van mijn reis behoorlijk ziek werd. Zo erg zelfs, dat ik een dokter bij het hostel moest laten komen om me te onderzoeken. Ik lag dagenlang in bed en kon verder helemaal niets omdat ik me zo beroerd voelde. Dit ziek zijn en de eenzaamheid, hebben mijn besluit om naar huis te gaan zeker grotendeels beïnvloed.

Eenmaal beter, had ik het gevoel dat het klaar was. Ik had me de weken daarvoor zo slecht gevoeld door alleen op een bedje te liggen met uitdrogingsverschijnselen. Het deed me verlangen naar belangrijke personen in mijn leven. En eerlijk gezegd was ik ook wel een beetje reismoe. Ik besloot de volgende dag een ticket te boeken en in een paar dagen zat ik op het vliegtuig richting Schiphol.

Ik was blij om weer naar huis te gaan. Aan de andere kant had ik ook het gevoel dat ik nog veel langer door had kunnen gaan. Maar is dit waar het om gaat? Nee, het belangrijkste was om m’n gevoel te volgen. En dat zei me om huiswaarts te keren.

Impulsief? Zo heb ik het niet ervaren. Het reizen zelf, steeds maar weer nieuwe contacten leggen, afscheid nemen van mensen enzovoort: ik vond het op dat moment mooi geweest. Daarbij had ik tijdens m’n trip een hoop gezien en mezelf op verschillende vlakken kunnen ontwikkelen. Dat het ziek in bed liggen de druppel was, dat wel ja.

Mijn adviezen

Ik heb geleerd om te doen waar ik me goed bij voel. Waarom langer reizen als je het gevoel hebt dat het eind daar is? Echt waar, het leven als backpacker spreekt me zeer aan, maar wat ik zei, het moment komt altijd daar dat je terugverlangt naar je dingetjes thuis.

Of niet, in dat geval blijf je gewoon doorreizen natuurlijk 😉 .

Maak in ieder geval niet de fout om perse door te willen reizen puur om het reizen. Hiermee bedoel ik dat het backpacken zelf je nauwelijks nog voldoening oplevert, maar dat je alleen nog doorgaat om te kunnen zeggen dat je nog altijd op reis bent.

Waarom zou je on the road blijven als het je verder geen positief gevoel meer oplevert, als je terug naar je leventje thuis verlangt en je al met al het gevoel hebt niet meer op de juiste plek te zijn? Om je een ‘reiziger’, ‘nomad’ of ‘backpacker’ te mogen noemen?

Laat ik je één ding zeggen: volgende de Dikke Van Dale betekent ‘backpacken’ niets anders dan rondreizen met een rugzak 😉 . Of dit nou voor een week of drie jaar is, doet er verder niet toe.

Maar wat maakt het ook uit, het labeltje dat we eraan hangen? Als jij maar het gevoel hebt gehad dat je op reis bent geweest, je een backpacker hebt gevoeld. Daar gaat het om. Het is geen wedstrijd of zo.

Onthoud verder dat je reist voor jezelf en niet voor andere mensen. Als jij naar huis wilt, of je trip eerder wilt afbreken, doe je dat toch lekker? En als reizen niet je ding is, is dat zo. So be it. Hoe anderen daarover oordelen? Wat maakt het uit, jij hebt het in ieder geval een kans gegeven.

Je kunt beter de leuke ervaringen meenemen, dan je reis onnodig te rekken om uiteindelijk maar langer weg te kunnen zijn en misschien zelfs in een sleur terecht te komen. Wat mij betreft althans.

Begrijp me niet verkeerd hoor, ik wil je niet aanmoedigen om het bijltje er direct al bij neer te gooien. Het kan namelijk een behoorlijk tijdje duren voor je het gevoel hebt op je plek te zijn en leuke reisgenootjes hebt ontmoet, daar aan de andere kant van de wereld. Mijn advies is om het altijd minimaal drie tot vier weken de kans te geven. Kijk dan nog eens hoe je jezelf voelt. Zijn er dingen veranderd? Positief of negatief?

Nog iets, je krijgt nog veel meer kansen in je leven. Kansen om je spullen te pakken en de wereld te gaan verkennen. Reizen hoeft niet iets eenmaligs te zijn. Dit bepaal je namelijk zelf. Je kunt altijd je baan opzeggen, je studie onderbreken enzovoorts om voor het avontuur kiezen.  Misschien duurt je eerste reis slechts een maand terwijl je volgende keer een jaar wegblijft. Wie zal het zeggen?

Ik bedoel hiermee maar te zeggen dat de duur van een lange reis niet op voorhand te plannen valt, maar dat deze nauw samenhangt met hoe jij je tijdens het backpacken voelt.

En als je de beslissing maakt om naar huis te gaan, is dat wat mij betreft alleen maar een teken van sterkte. Jij weet immers waar je behoefte aan hebt en luistert naar wat je gevoel zegt. Een zwakte? Nee dus. Helemaal niet zelfs!