Gili Meno: een paradijselijk eiland voor rustzoekers

Vlakbij Lombok en even ten oosten van Bali liggen de tropische eilandjes Gili Trawangan, Gili Air en Gili Meno, ook wel bekend als de Gili-eilanden. Eerder vertelde ik je al waarom Gili Air mij nogal tegenviel en in dit artikel bespreek ik het kleinste en meest rustige eiland van de drie: Gili Meno.

Gili Meno is een ultieme plek als je het echte eilandleven wilt ervaren, zonder de vele (nacht)bars die je op bijvoorbeeld Gili Trawangan vindt. Ik ging er snorkelen met zeeschildpadden, liep over uitgestrekte witte stranden, zwom in helderblauw water, at verse seafood en heb er geslapen in een traditionele Sasak-bungalow, de huisjes die zo kenmerkend zijn voor Lombok.

En het fijne is verder dat er geen gemotoriseerd verkeer is, wat voor heerlijke rust zorgt.

Benieuwd geworden? Lees dan even verder.

Gili Meno: een korte introductie

Gili Meno is als gezegd het kleinste van de Gili’s. Om je een indruk van de grootte te geven: je loopt het eiland in 1 tot 1,5 uur helemaal rond en je zult nogal eens dezelfde gezichten tegenkomen. En in tegenstelling tot haar broertjes Trawangan en Air vind je er geen uitgaansmogelijkheden. Aan het strand vind je wel gezellige restaurants waar soms livemuziek (bijvoorbeeld in het Sasak Cafe en bij Slainte Irish bar – pizza) wordt gespeeld, verder is het er ’s avonds muisstil.

De accommodaties op het eiland zijn veelal kleinschalig en opgezet door de locals. Er liggen overigens wel wat luxere hotels, vooral rond het strand, en er wordt -helaas maar waar- op diverse plekken druk gebouwd.

In 2018 vond er op Lombok overigens een aardbeving plaats waar ook de Gili-eilanden schade van hebben ondervonden. Wanneer je over Gili Meno loopt, zie je op sommige plekken duidelijk de sporen die deze natuurramp heeft nagelaten. Ingestorte en verlaten gebouwen, vergane boten en simpelweg rotzooi zijn hier voorbeelden van.

Ik sprak overigens een Nederlands meisje en zij vertelde me dat ze 5 jaar geleden op Gili Meno was en er sindsdien een hoop is veranderd. Het is er vandaag de dag nog altijd relatief rustig, maar de luxere accommodaties die je er nu vindt waren er toen simpelweg niet of nauwelijks.

De vraag is dus: zal dit de komende jaren verder gaan veranderen?

Geen scooters en auto’s

Zoals ik al aangaf is er op Gili Meno, net als op de andere Gili-eilanden trouwens, geen gemotoriseerd vervoer aanwezig. Fietsen zijn gebruikelijk en zo nu en dan zie je iemand op een elektrische scooter rijden. Ook maakt men er gebruik van cidomo’s, oftewel paard-en-wagen.

Waar ik op Gili Air veel van deze beesten in slechte toestand aantrof en het schuim vaak uit hun bekken liep, vond ik de paarden op Gili Meno er goed en verzorgd uitzien. Al blijf ik het eigenlijk best wel zielig vinden.

Het is trouwens superfijn als je niet continu het geluid van scooters, trucks en auto’s om je heen hoort, maar slechts de rust van de natuur. Bovendien hoef je door het nauwelijks aanwezige verkeer niet de hele tijd op je hoede te zijn of er al dan niet iets aan komt rijden, zoals in bijvoorbeeld Ubud of Nusa Lembongan wel het geval is. Het enige wat je op sommige plekken goed hoort is de moskee en luid kraaiende hanen 😀 .

Verblijven in een Sasak-bungalow aan het strand

Wanneer je een idyllisch eilandje bezoekt, wat is er dan toffer om in een bungalow aan het strand te verblijven en in slaap te vallen met het hypnotiserende geluid van de zee die voor je ligt? Op Gili Meno heb je verschillende plekken waar dit mogelijk is, bijvoorbeeld bij het gemoedelijke Yaya Bungalows, waar ik verbleef in een traditionele Sasak House met het zo kenmerkende dak. Let wel op, aangezien zij slechts een strandbungalow beschikbaar hebben.

Iedere dag viel ik vrij vroeg in slaap en ontwaakte ik wanneer het eerste stuk van de zon boven de horizon zichtbaar werd. Vanuit m’n huisje kon ik telkens in alle rust de dag zien beginnen, waarbij de lucht langzaam blauw begon te kleuren en de laag hangende stapelwolken in de zee spiegelden. Prachtige momenten. Jaja, zo gaat dat op eilanden waar je niet wakker wordt gehouden door bars enzovoorts. Het is een ritme dat me de week ervoor in Kanciana Village in Tabanan al zo goed bevallen was.

Overigens, als je een luxe accommodatie zoekt moet je niet bij Yaya Bungalows zijn. Het is er namelijk vrij basic. Meer comfort vind je bijvoorbeeld bij Gili Meno Escape en United Colors of Gili. Wil je in een tof strandhostel met hangmaten verblijven, waar je in de openlucht slaapt? Dan is het Gili Meno Eco Hostel een aanrader.

Zwarte lucht, wit zand, blauw water

M’n moeder -die me 3 weken bezocht- lag op het strand een boekje te lezen en ik besloot om erop uit te gaan om het eiland te verkennen. Toen ik echter naast me keek zag ik een beeld wat ik niet snel meer zal vergeten: de lucht was bijna zwart, het zand geelwit en het zeewater leek blauwer dan het op de meest heldere dag zou kunnen zijn.

Een bijzonder mooi gezicht. Ik bedoel, wanneer zie je zoiets?

Toen ik aan de wandel ging begon het 5 minuten later werkelijk keihard te gieten. Schuilen onder de aanwezige boom had geen enkel nut en ik rende door de plensbui terug naar m’n huisje. Later die dag scheen de zon ineens weer, iets wat gezien de compleet dichtgetrokken lucht eerder die middag nauwelijks te geloven viel.

Snorkelen met zeeschildpadden

Diezelfde middag ging ik met iemand van het guesthouse de zee in om op zoek te gaan naar zeeschildpadden. Dit is immers iets waar Gili Meno bekend om staat. Je hoeft er geen tour voor te boeken, je loopt namelijk zo het water in en even later zie je deze indrukwekkende beesten rond je heen zwemmen.

In het begin van de zee ligt overigens veel aangespoeld en dood koraal, wat lopen niet al te fijn maakt. Waterschoenen zijn daarom aan te raden, of anders gewoon zo snel mogelijk gaan zwemmen.

Ik volgde de jongen en in rap tempo zwommen we naar een gedeelte waar het dan eindelijk dieper begon te worden. De stroming was vrij heftig en hetzelfde gold voor de golven. Even later wees hij naar links en vlakbij me kwam inderdaad een prachtige schildpad voorbij zwemmen. In totaal zouden we er drie spotten. Het is echt geweldig om zoiets van dichtbij te zien. Rustig zwemmend, etend van het koraal en daarna naar boven gaand om adem te happen. Het deed me denken aan m’n eerdere ervaringen op het Filipijnse Apo Island. Iemand bij ons guesthouse zei dat ze er zelfs zeven had gezien. En dat door gewoonweg het water in te lopen en kopje onder te gaan. Want als gezegd: no tours needed 🙂 .

De koralen waren overigens niet speciaal en -zoals op zoveel plekken tegenwoordig- vrij bleekjes. Wil je nog enigszins kleurrijke stukken zien, dan kun je het beste een snorkeltrip boeken.

Het Gili Meno Turtle Sanctuary

In het zuidoosten is het Gili Meno Turtle Sanctuary, een klein hutje waar men schildpadden in baden houdt zodat ze groot en sterk genoeg zijn om daarna zelf in de zee kunnen overleven. Verwacht er verder niet heel veel spannends van, na een paar minuten heb je het wel gezien.

Mysterieuze sculpturen onder water

Behalve het zien van schildpadden kun je nog iets bijzonders bekijken, als je aan het snorkelen bent. Aan de westkant heb je namelijk allerlei mysterieuze standbeelden in het water staan, bekend als ‘nest sculptures’ of de ‘Gili Meno statues’.

Je ziet hier op 4 meter diepte 48 levensgrote standbeelden een cirkel vormen. De sculpturen die eruitzien als personen, zijn een beetje eng en opzienbarend tegelijk. Ze zijn ontworpen door kunstenaar Jason deCaires Taylor. Dit heeft hij gedaan met als doel om nieuw koraal te vormen en het zeeleven uiteindelijk gezonder te maken. Op de beelden groeit namelijk koraal, waardoor op termijn een compleet nieuw rif ontstaat.

Het mooie is dat net zoals voor het zien van de schildpadden geen tour nodig is. Je kunt de sculpturen bekijken door met je snorkelmasker het water in te lopen. Ga bij voorkeur in de ochtend, aangezien deze spot steeds populairder wordt.

Het eiland rondlopen

Parallel aan het strand loopt een weg die je in 1 tot 1,5 uur rondom het hele eiland brengt. Het is een leuke wandeling waarbij je onderweg bij een van de gezellige strandtentjes kunt stoppen voor een hapje en een drankje.

Op een zonnige ochtend liepen m’n moeder en ik van het noordelijk gelegen Yaya bungalows richting de oostkant, waar de plaatselijke haven ligt. Hier is tevens de meeste bedrijvigheid te vinden, met enkele shops, strandbars en duikscholen. En is het niet heerlijk om dan met een kokosnoot te chillen en te genieten van het prachtige uitzicht op de kustlijn? Dit is dan ook wat we deden. We gingen aan de bar zitten in een leuke strandtent, met de voor mij inmiddels vrij bekende Indonesische liefdesliedjes op de achtergrond.

Daarna liepen we verder zuidwaarts waar het steeds rustiger wordt en de stranden mooier en mooier.

Daarna kom je aan de westkant van het eiland waar het allemaal net wat ontwikkelder is. Behalve het fraaie strand is het hier enorm groen en zag ik er enigszins onverwacht vele kleurrijke bloemen.

Kennismaken met het lokale leven

Als je het ‘binnenland’ inloopt, verlaat je tegelijkertijd alles wat met toerisme te maken heeft en beland je in het lokale leven van Gili Meno. Eenvoudige huisjes, fietsende locals, grazende koeien, mekkerende geiten en een grote moskee zijn hier voorbeelden van. Een grappig gezicht waren de bruine koeien die onder een waslijn lagen te relaxen.

Naast je zie je velden vol palmbomen en zo nu en dan kom je langs een warung, oftewel een lokaal eetzaakje, al zijn die er niet heel veel.

Een absolute aanrader qua warungs is het groene en met bamboe gedecoreerde The Warung, waar je supergoed kunt eten in een fijne setting. Wij moesten wel een dik half uur op onze gerechten wachten, al is dit meestal een teken dat men het eten vers bereidt of er in ieder geval werk instopt. En inderdaad, de vers gegrilde tonijn die ik had besteld was ronduit subliem.

Vlakbij ligt de plaatselijke moskee. Na het grotendeels hindoeïstische Bali waren we nu namelijk op het Islamitische Gili Meno. En aangezien het rond de klok van twaalf was begon het gebed. Ik had dit in Indonesië al vaker meegemaakt en m’n moeder er meerdere keren over verteld. Nu kon ze zelf ervaren hoe luid het er tijdens deze diensten aan toegaat 😀 .

Een andere warung waar je lekker kunt eten is Jizzy Warung. Mijn favoriet is hier de ‘Sweet & spicy tempe’. Bovendien zijn de kokosnoten er met 20.000 IDR (iets meer dan een euro) relatief goedkoop.

Mocht je zin hebben in een pizza, dan kun je het beste naar Slainte Irish bar – pizza gaan. De pizza’s bij deze strandtent smaken supergoed, al moet je wel even op je eten wachten. Maar ach, die tijd kun je prima besteden door naar de zonsondergang kijken. Op zondag- en woensdagavond spelen er bovendien bandjes, wat het extra gezellig maakt.

Tot m’n blije verbazing kwam ik vlakbij ons guesthouse nog een lokale durian-verkoper tegen, die ik in eerste instantie niet met mijn ogen maar met mijn neus herkende. Want ja, die geur is nogal indringend hè 😉 . De man bleek echter doof dus heel gemakkelijk ging het niet. Je begrijpt dat hij een te hoge prijs voorstelde, waarna er dus even onderhandeld moest worden.

Met wat gebarentaal en de hulp van een parel-verkopende local, kwamen we gelukkig alsnog tot een deal.

Qua fruit is het overigens handig om zelf wat mee te brengen van het vasteland. Op Gili Meno is heel weinig beschikbaar en prijzig, men moet het namelijk ook vanaf Lombok halen.

Het zoutwatermeer

Echte bezienswaardigheden heeft Gili Meno niet. Het zijn vooral strand, snorkelen en relaxen waarvoor je dit eiland bezoekt. Wel is er in het westen een zoutwatermeer. Maar eerlijk gezegd vind ik deze plek geen aanrader. Het is een meer en dat is het dan ook wel. Ben je in de buurt, dan kun je er een kijkje nemen.

Boeiender is het artistieke barretje Brother Hood wat je bij de ingang van het meer vindt. Deze reggae-achtige tent wordt, zoals de naam al aangeeft, gerund door twee broers. Het recyclen van spullen staat hier centraal, zo heeft men de zaak gedecoreerd met plastic afval, glazen flessen en zulk soort dingen. Behalve wat eten kun je er tevens een workshop volgen waarbij je leert om creatief met afval om te gaan.

Overigens zie je op wel meer plekken dat plastic als decoratie wordt gebruikt. Men heeft er hele muren van gebouwd of bijvoorbeeld sfeerverlichting van gemaakt. Erg gaaf om te zien.

Is Gili Meno iets voor jou?

Als je op zoek bent naar een rustig, authentiek eiland palmbomen en mooie stranden, dan is Gili Meno echt wat voor jou. Wil je liever zuipen, uitgaan en vermaakt worden, dan kun je beter naar het veel commerciëlere Gili Trawangan gaan.

Pinnen op Gili Meno

Ik had het totaal niet verwacht, maar het kleine Gili Meno heeft zowaar twee pinautomaten. Wel is het zo dat ze regelmatig leeg zijn, ik adviseer je daarom om voldoende cash mee te nemen. Op sommige plekken, zoals bij hotels, kun je tegen een commissie tevens met je creditcard betalen.

De beste reistijd voor Gili Meno

Goed nieuws: je kunt Gili Meno eigenlijk het hele jaar bezoeken. Wij waren er in februari tijdens het regenseizoen, dat officieel van november tot en met april loopt. En inderdaad, we hebben wat regen gehad al was het over het algemeen prima weer met volop zon. Het hoogseizoen loopt van mei tot en met augustus, waarbij juli en augustus de drukste maanden zijn.

Hoe kom je op Gili Meno?

Vanaf Ubud op Bali is het makkelijkste om in Padangbai de speedboot naar Gili Meno te nemen. Enkel Eka Jaya biedt deze directe verbinding aan. Wij reisden via Gili Air en hebben daar een speedboot (85.000 IDR; 5,40 euro – 10 minuten) naar Gili Meno genomen, die ieder uur gaat. Tussen de Gili-eilanden vaart tevens de Island Hopping Boat (40.000 IDR; 2,55 euro), al gaat die veel minder vaak dan de voorgenoemde speedboot, namelijk twee keer per dag.

Het ticket naar Gili Air kochten we in Ubud bij een travel agency, iets wat ik je kan aanraden. De prijs is via zo’n reisbureautje doorgaans relatief gunstig en bovendien zijn transport naar de haven plus een drop-off op je volgende bestemming bij het ticket inbegrepen.

Een andere optie is om je ticket online te regelen via 12Go Asia.

Ben je niet in de Ubud-regio maar in Kuta, Canggu, Sanur of Uluwatu, dan is het eenvoudiger om in Sanur op de boot te stappen. Dit zullen de meeste tour agencies daarom ook aanbieden. Vanuit Amed vertrekken trouwens tevens speedboten, je bent vanaf daar slechts 45 minuten onderweg.

Kom je vanaf Lombok, dan kun je in Bangsal diezelfde speedboot voor 85.000 IDR (5,40 euro – 20 minuten) pakken. Een andere optie is de publieke boot (21.500 IDR; 1,35 euro – 45 minuten), die vertrekt wanneer er voldoende passagiers zijn. Als je met veel mensen bent, kun je overwegen om een boot te charteren. Dit zou normaal gesproken 450.000 IDR (28,55 euro) moeten kosten.

Vanaf Nusa Lembongan en Nusa Penida heb je ook nog de mogelijkheid om direct naar Gili Meno te varen. Op 12Go Asia kun je de opties bekijken.