Whatipu: de perfecte getaway vanuit Auckland

Impulsieve acties leiden vaak tot de meest mooie plekjes en ervaringen. Daar is deze roadtrip voor mij wederom een voorbeeld van…

Via een lange vlucht vanuit Kuala Lumpur en langs Gold Coast, streek ik neer in Auckland . En Auckland viel me eerlijk gezegd best wel tegen. Ik miste de levendigheid op de straten zoals in Zuidoost-Azië, de streetfood en verder was het prijsniveau simpelweg wennen.

Maar goed, voor steden kwam ik sowieso niet naar Nieuw-Zeeland. Puur voor de natuur. Daarom wilde ik Auckland zo snel mogelijk verlaten.

Zodoende heb ik binnen enkele dagen een auto gekocht en ben ik samen met een reisgenootje rond 6 uur ’s-avonds op de bonnefooi ergens heengereden. We kwamen uit bij Whatipu (spreek uit als “Fatipu”). Een heerlijke bestemming op minder dan een uur rijden van de stad. Serieus, ik kon nauwelijks geloven dat deze plek zo dichtbij Auckland lag. Van enig stedelijk leven is namelijk geen sprake meer. Het bleek eerder een wildernis waarin we terechtkwamen. En daar was ik nou precies naar op zoek.

In dit artikel vertel ik je meer over mijn avontuur in Whatipu en waarom het zo’n fijne getaway is om naartoe te gaan als je jouw Nieuw-Zeeland-reis in Auckland start.

 

Van wolkenkrabbers naar bergen

Het feit dat ik net een auto had gekocht, gaf me sowieso al een veel vrijer gevoel vergeleken met de dagen ervoor. Het verblijven in een hostel was niet waar ik behoefte aan had. Drukke en stoffige kamers met stapelbedden, nauwelijks backpackers die reisplannen hadden (de meesten waren op zoek naar werk), mensen die de hele dag brak in de bank lagen en zuipende mannen van een jaar of 50.

Ieder z’n ding maar ik wilde wat anders.

De rit ging naar Whatipu, zo besloten ik en Martin, een Duitser die ik enkele dagen daarvoor op de luchthaven had ontmoet. En op het moment dat ik het gaspedaal intrapte, voelde ik direct de drang naar avontuur door mijn bloed stromen. Een avontuur wat nu echt ging beginnen.

Even daarvoor vertelde een oudere vrouw ons dat Whatipu “the complete wilderness” is. Het leek of ze ons daarmee wilde weerhouden om te gaan, maar mijn interesse werd eerlijk gezegd alleen maar aangewakkerd.

We moesten snel zijn, want ik had weinig zin om in het donker door de bergen op een vermoedelijk onverharde weg te gaan rijden. Na wat overleg met als conclusie dat een tentje kopen voor Martin niet meer zou gaan lukken, vertrokken we net na 6 uur. De Whatipu Lodge & Campground was het doel.

Vrij snel toen we Auckland uitreden, kwamen we in de natuur terecht. Heuvels, een groot meer -wat naderhand overigens de zee bleek te zijn- en een boom die goed zou passen in een van de episodes van Lord of The Rings, vormden het decor. Een welkome verfrissing, wanneer je de dagen ervoor alleen maar gebouwen en muren om je heen hebt gehad. 

Opmerkelijk was dat er slechts één huis stond. We filosofeerden erop los wat voor type mens hier zou wonen. Toen er enkele ogenblikken later een man met een grijze baard, kaplaarzen en een opvallend lief hondje onze kant op kwam lopen, leek het antwoord gegeven te zijn.

De weg ging vanaf daar geleidelijk aan omhoog over een zandweg met steentjes, iets wat ik later tijdens mijn roadtrip nog veel vaker zou meemaken. De uitzichten waren ronduit geweldig, al moest ik tegelijkertijd mijn ogen op de weg houden. Hoe kan dit alles zo dichtbij de een grote stad liggen? Vroeg ik me af. Simpel. Zulke verschillen zijn juist typerend aan Nieuw-Zeeland.

 

Weg van de bewoonde wereld

Tijdens het ondergaan van de zon en waar je het nauwelijks nog zou verwachten -we waren namelijk echt in de middle of nowhere aangekomen-, zag ik dat we de Whatipu Lodge & Campground naderden. Zonder kleerscheuren, iets wat gezien de staat van de weg verre van een zekerheid was. Op het kampeerveld stonden een stuk of negen andere (auto)campers, waarvan er drie tot een groep behoorden.

We klapten de stoeltjes uit en pakten het mobiele kookstel erbij. Daarop maakten we noodles met tonijn en tomatensaus. Eten uit blik wat de vorige eigenaren overhadden. Misschien niet de meest ideale combinatie, maar deze avond smaakte het super. We waren al lang blij dat we iets hadden, zeker aangezien er in de verste verte geen supermarkt te bekennen was. Als dit al zo was,  zou daarheen rijden over de lastige weg in het donker een behoorlijk karwei worden.

Even later kwam een Duitse vrouw langs om het staangeld te incasseren. $7,50 per persoon. Een verademing vergeleken met de dik $30 die het hostel kostte.

 

Een kennismaking met de sterrenhemel van Nieuw-Zeeland

Deze avond werd ook meteen mijn kennismaking met de ongelofelijke sterrenhemel van Nieuw-Zeeland. Zo veel sterren. Zo helder en fonkelend. Dit had ik nog nooit eerder gezien.

Het deed me minutenlang naar boven staren, waarbij m’n verbazing maar niet ophield. Jammer dat foto’s met je telefoon zoiets maar voor een fractie kunnen weergeven. Ik heb het in ieder geval opgeslagen als herinnering.

Daarna viel ik in een hele diepe slaap.

 

Wakker worden in de natuur

Die ochtend erop werd ik voor het eerst wakker in mijn net gekochte auto. Een auto omgebouwd tot camper. De camping waarop we stonden, bleek precies te zijn wat we zochten: zonnig, ongerepte natuur, back to basics en . omgeven door bergen. Echt het ultieme gevoel van vrijheid. Een oude caravan diende als afwasplek. Er waren zelfs grotten. Maar daarover zou ik meer horen van enkele andere mensen.

Ik zocht met goede moed naar een douche. En de camping had er welgeteld één. Een geïmproviseerd hutje ergens achteraf in de bosjes. Geweldig toch? Het koude water samen met de zonnestralen zorgden voor een ideale start van m’n dag. Het enige smetje wat ik kan bedenken, is dat we geen ontbijt hadden. Maar dit zouden we later compenseren.

Na het douchen relaxte ik wat op het uitgestrekte grasveld. Daar waren diverse mooie zwarte vogels, op een voor hen veilig voelende afstand ten opzichte van mij, aan het zoeken naar insecten of andere dingetjes om te eten. Het uitzicht op het vlakke landschap deed me even denken aan Nederland.

 

De grotten van Whatipu

Aan een groepje backpackers vroeg ik of ze tips hadden voor een simkaartprovider. De Vodafone-tarieven waren namelijk niet bepaald aantrekkelijk. Het gesprek kreeg alleen een hele andere wending toen ze vertelden de vorige avond in een grot te hebben doorgebracht. Met drank, muziek, een kampvuur en mooie verhalen. En vanaf de camping loop je er zo heen.

Wederom een verrassing dus.

Een camping omgeven door groen met in de nabijheid verborgen grotten, waarin je zelfs kunt overnachten. Dit zijn toch van die typische dingen waarvoor je Nieuw-Zeeland bezoekt?

Behalve de grotten, vind je rond de camping nog diverse wandelroutes met spectaculaire lookouts. Onder andere de Gibbons Track en de Omanawanui Track. Ook ligt het verwilderde Whatipu Beach op 5 minuten lopen. Een zwart zandstrand. Je hebt er indrukwekkende uitzichten vanaf de aangrenzende duinen. Zo zie je bijvoorbeeld Ninepin Rock, een ruige rots met daarop een watertoren, uit de zee omhoogkomen. 

 

Het vervolg naar Sandspit en Waipu

Na een nachtje besloten we om rond het middaguur onze trip voort te zetten richting Cape Reinga, in het verre en verlaten noorden van Nieuw-Zeeland. Achteraf vond ik een nachtje in Whatipu eigenlijk te kort. Aan de andere kant hadden we weinig andere keuze dan te vertrekken, we waren beiden namelijk toe aan een goed ontbijt en onze voorraden waren nihil.

Weer kwamen we over de zandweg te rijden met het schitterende uitzicht op de zee en de groene bergen. Het waren de buren van de camping -ze waren mij voornamelijk opgevallen door een huilende baby- die hun bus stopzetten om te vragen of alles in orde was, aangezien we stil stonden. “Yes, but it simply looks fantastic here,” zei ik met een pure glimlach.

Diezelfde middag belandden we per toeval op een camping in Sandspit nadat we het spoor bijster waren. De dag erna reden we door richting Waipu, daar waar de glimwormgrotten zich bevinden.

 

Tips als je naar Whatipu gaat

Wil je ook kamperen zoals ik heb gedaan? Houd dan rekening met de volgende zaken:

• Neem voldoende eten mee. Er is namelijk geen supermarkt in de buurt.
• Ditzelfde geldt voor drinkwater. Het water uit de kraan is namelijk niet drinkbaar.
• Je hoeft geen ‘self contained’ camper te hebben. Zo zijn er composttoiletten en een plek om de afwas te doen. En als gezegd is er een douche.
• Verder kent de camping geen voorzieningen. Koken doe je dus op je eigen gaspit of barbecue. Tenzij je in de nabijgelegen lodge verblijft natuurlijk.

 

Mocht jij nou nog geen bestemming weten om vanuit Auckland naartoe te gaan? Ik zou het wel weten 🙂 .