Hoewel tijd zoals de mens die bepaald heeft een illusie is, is de tijd van ons leven die langzaam voorbij tikt dat zeker niet. Met elke adem die we uitblazen is er minder tijd over. Want ergens eindigt het voor ons allemaal.
Welke keuzes maak je? Wat doe je met je tijd?
Hele simpele vragen, maar zo belangrijk op een dieper level.
Waarom?
Tijd is een van de enige dingen in ons bestaan wat we niet meer terugkrijgen.
Ja, we weten het allemaal. Alleen, in hoeverre zijn er we er daadwerkelijk mee bezig?
Laatst hoorde ik Bitcoin-maxi Didi Taihuttu zeggen dat hij, terugkijkend op zijn leven, graag ietsje vaker met z’n vader was gaan kaarten in plaats van zich te verliezen in z’n bedrijf en het ‘meer meer meer’-credo.
Nu kan het niet meer. Zijn vader stierf aan kanker. Hij blijft daarom vooral zitten met de pijnlijke gevoelens: had ik maar…
De tranen stonden in zijn ogen.
Ja, het lijkt allemaal zo normaal. Hoe we ons leven leiden. Veelal gewoon doend, niet nadenkend.
Zeg zelf eens: hoe vaak ben jij bezig met de échte betekenis van het leven, in plaats van -ik zeg maar iets- de focus leggen op geld verdienen? Of het idee hebben je tijd te verdoen? Of misschien zelfs vluchten?
Stel je bent ondernemer. Je kunt helemaal opgaan in wat je doet en bent vooral bezig met ‘bouwen’ en ‘groeien’. Intussen vergeet je waar het allemaal om draait en verstrijkt de tijd.
Of je voelt je al tijden doelloos en onderneemt geen actie.
En voor je het weet ben je jaren verder. Tot het moment aanbreekt waarop je je beseft: shit, had ik het maar anders aangepakt…
Tijd kunnen we niet kopen.
Hoe zonde is het dan wanneer je aan het autopilotten bent, voor langere tijd iets doet wat je niet bevalt, het gros van de dag verknocht bent aan je telefoon of je omgeving volstrekt uit het oog verliest?
Daarvoor is tijd té kostbaar.
Tijd is er om te leven. Écht te leven.
Het betekent in mijn ogen trouwens niet persé dat je ieder moment van de dag ten volste moet genieten en precies datgene dient te doen wat je tijd niet verspilt. Da’s een ideale situatie, en zo werkt het leven voor de meesten nu eenmaal niet.
Maar een soms eens goed over nadenken, daar is niets mis mee.
En als ik het op mezelf betrek doe ik wat dat betreft ook absoluut niet het ‘juiste’ op dit moment. Daar ben ik heel eerlijk over. Ik doe grotendeels wat ik al jaren doe, terwijl ik diep van binnen voel ergens een andere weg in te willen slaan, al is de locatie van die weg onbekend. Domweg doorgaan is dan in feite verdoen van je tijd, ja toch?
Ik ben nooit zo van het terugkijken, wanneer ik echter een blik werp op het afgelopen jaar had ik echt onwijs veel meer met mijn tijd kunnen doen. Denk alleen al aan het fysiek zien van mijn ouders, zusje of een goede vriend. Of het minder lang in de status quo blijven hangen terwijl ik duidelijk iets anders zocht. Wel heb ik een paar dingen geprobeerd, al bleek ’t niet genoeg.
Acht, dit hierboven is zomaar even een hersenspinsel dat in me opkwam en verder niet zozeer van doen heeft met reizen. Ik wilde het gewoon even met je delen. En misschien ook tegen mezelf zeggen.
Toch is er wel degelijk een link met reizen, bedenk ik me plots. Wanneer je gaat backpacken of welke vorm van reizen dan ook, maak je in relatief korte tijd een hoop mee. De tijd lijkt te vliegen. Het is nauwelijks te bevatten hoeveel je op reis in bijvoorbeeld een maand beleeft. Gevoelsmatig ben je een jaar of zelfs langer weggeweest.
Je hebt je tijd op een prachtige manier ingevuld.
En dan rest nu de vraag: had jij iets anders willen doen indien dit je laatste dag zou zijn?
Tijd…
