Zeg je comfortabele situatie voor even vaarwel en ga zonder gekende bestemming op pad. De mooiste dingen die je ziel voeden vallen vaak niet te plannen en ontstaan spontaan.
Dat zijn de woorden waarmee ik dit artikel begin.
Nu ik hier op mijn terras in Ubud zit en het net na zevenen ’s ochtends is, denk ik terug aan het gevoel wat ik gisteren tijdens een impulsieve wandeling door de rijstvelden kreeg. Zo’n fijne stroming aan energie van binnenuit, een gevoel waarbij alles op z’n plaats lijkt te vallen en je uitsluitend mooie dingen ervaart.
Het doet me eens te meer beseffen dat vervallen in gewoontes en routines misschien comfortabel is, maar tegelijkertijd de échte sensatie van te leven langzaam uit je kan halen. Als je zo nu en dan uit die comfortzone stapt en je laat verrassen door wat het leven je te bieden heeft, merk je dat deze overgave je precies het tegenovergestelde geeft van voorspelbaarheid: avontuur, onverwachte gebeurtenissen en euforie.
De wandeling die ik deed heet de Sari Organic Walk, een smal pad dat je door de rijstvelden van Ubud voert. Een plek die ik niet kende en waar ik zo gezegd toevallig terechtkwam. Of had het misschien zo moeten zijn?
Wanneer je in Ubud bent en weg wilt van de drukte en vervuiling, zou ik hier sowieso heengaan om lekker je hoofd te legen en jezelf te verbinden met de natuur. Er wacht bovendien een avontuurlijk stuk door de jungle op je, al is het daar niet geheel ongevaarlijk.
Benieuwd geworden? Ik vertel je alles over mijn ervaringen tijdens de Sari Organic Walk en geef je een aantal leuke tips.
De Sari Organic Walk: mijn ervaringen
Hieronder beschrijf ik hoe ik de rijstveldwandeling beleefd heb. Ga er goed voor zitten en geniet zou ik zeggen 🙂 .
Vandaag ga ik het anders doen
Het is in de vroege ochtend en de geluiden van vogels en andere jungle-geluiden zorgen voor de perfecte manier om wakker te worden. Vandaag ga ik niet doen wat ik altijd doe en wil ik mijn dag anders invullen. Het is tijd voor verrassing in plaats van voorspelbaarheid.
Wat ik in elk geval weet is dat ik de natuur in wil, het liefst een onbekend iets ontdekken. Nieuwe energie en inspiratie opdoen.
Twee maanden terug, toen ik aankwam in Ubud, was ik zoekende naar een slaapplek en liep ik ergens in de rijstvelden. Daar ergens moet ik zijn, zo zei een stemmetje in m’n hoofd.
Rijst eten uit de velden
Nadat ik een smalle door grauwe muren geflankeerde weg door ben gelopen, verschijnen de groene, uitgestrekte velden voor me. Ruimte, in plaats van de claustrofobische straat met scooters die maar net langs me heen razen.
Ik pluk korrels droge rijst van de gele stengels en eet ze op. “Serieus lekker” zeg ik tegen een voorbijganger die verbaasd aan het kijken is waar ik mee bezig ben. Enthousiast doet ze even later hetzelfde, als ik me nog even omdraai om een blik op haar te werpen.
Wanneer ik verder loop zit er een stel in een openluchtbar te ontbijten, waarvan het meisje me vrolijk begroet. Ik merk goed in mijn energie te zitten en krijg telkens signalen dat dit een hele fijne ochtend wordt.
Het Ubud Yoga House
Momenten erna stop ik bij de parkeerplaats van het Ubud Yoga House om een paar slokken water te drinken. Er staat een bord waarop te lezen valt dat scooters hier verboden zijn. ‘Verboden’ heeft normaal gesproken een negatieve bijsmaak, maar in dit geval is de smaak geweldig.
Terwijl de zonnestralen in mijn gezicht schijnen kijk ik uit over de eindeloze rijstvelden en stel mezelf de vraag: ga ik terug of zal ik doorlopen?
Precies tot hier was ik maanden eerder al geweest. Maar zoek ik juist niet naar het onbekende? Inderdaad, en dus beslis ik om de wandeling voort te zetten.
Mooie plekjes
En van die beslissing zou ik geen spijt krijgen, al achtte ik die kans sowieso vrij klein. Ik bedoel, hoe kan het in de rijstvelden nou tegenvallen?
Nu het eind december is zijn ze veelal gelig van kleur trouwens, al zie ik niet ver van me net zo goed felgroene sprieten omhoogsteken.
Een eindje verderop beland ik bij een veranda die gezellig en sfeervol is ingericht met zitjes en tal van artistieke details. Er staat zelfs een kerstboom. Het lijkt wel een kunstenaarshuis of zo. Hier zou ik uren kunnen doorbrengen om te schrijven en ideeën op te doen.
Middenin het groen zie ik even later een fraai met bamboe gedecoreerde cowork-spot die de naam Beluna draagt. ‘A House for Creatives‘ staat er in kunstzinnige letters op de muur. Ja, in deze omgeving omringd door rijstvelden kun je je creativiteit wel kwijt ja. En als je creatief lamgeslagen bent, is hier aan inspiratie in ieder geval geen gebrek.
Pal tegenover dit walhalla voor digital nomads zijn mensen in de velden aan het werk om zaadjes te planten, die maanden later tot de populaire vullende korrels leiden. De punthoed die de vrouw opheeft doet me aan Vietnam denken.
Badende eenden en schattige puppy’s
Als ik besluit om door te wandelen hoor ik plots luid gekwaak van eenden. Ik draai mijn hoofd naar rechts en aan de rand van een modderpoel zit inderdaad een hele verzameling eenden te chillen. Geweldig, is wat ik nu schrijf, maar op dat moment ook tegen mezelf zei.
Dieren kunnen je op een makkelijke manier en in al hun onschuld zo gelukkig maken hè?
Normaal gesproken rennen ze vrijwel meteen weg wanneer je bij ze in de buurt komt, maar deze kwakers verroeren geen vin en gaan gewoon verder waar ze mee bezig zijn. Dat wil zeggen: slapen met het hoofd omgedraaid in de veren en de ogen open, baden in de modder en zoeken naar eten.
De mini-trektocht is nu al geslaagd, al zou de kers op de taart nog volgen.
Na de eendenvoorstelling spot ik de sfeervolle warung The Organic Farmer. Zo’n zaakje waarvan je meteen denkt: dit ziet er nou lieflijk en authentiek uit. Ze hebben er hun eigen groentetuin en de setting is ronduit verbluffend. Koken doen ze uitsluitend biologisch en alles is vers, mocht je nog iets lekkers en voedzaams willen eten zit je hier dus goed.
Minuten later komen er vanuit de berm drie kwispelende puppy’s op me afgestormd. Een voor een likken ze aan mijn hand en aai ik ze vol liefde.
Hun schaduwrijke nestje hebben ze naast een zak met cement gebouwd en bestaat uit een bananenblad van reusachtige omvang.
Wat een lieverds! Momenten als deze zijn onbetaalbaar. Met enige moeite laat ik zo’n 5 minuten erna de drie pups achter. Wanneer ik ze echter al rap weer met elkaar zie dollen, weet ik dat het oké voor ze is. Bovendien maak ik uit de kommetjes op dat er iemand is die goed voor ze zorgt.
Drinken uit een kokosnoot
Hoe verder ik ga, hoe minder warungs en faciliteiten ik aantref en hoe puurder het wordt. Ineens roept er een man naar me vanuit een houten schuur: “Hey how are you? Nice rice fields ha?”
Ik vermoed dat hij iets aan me wil verkopen, het voelt desondanks goed en ik ga met hem in gesprek. Hij blijkt Gusti te heten, zoals zoveel Balinezen trouwens. Namen zijn hier iets bijzonders, maar daarover ga ik nu niet uitweiden.
De houten schuur blijkt z’n atelier te zijn en er hangen een hoop creatieve uitspattingen aan de muren. Op de grond zie ik een aantal kokosnoten wachten op dorstige toeristen, de vraag of ik er een wil volgt dan ook snel met de bijbehorende boodschap dat de prijs “Cheap” is. Ik knik instemmend, waarna Gusti een van de steenvruchten op bijna artistieke wijze voor me open hakt. Zoals een kunstenaar betaamt.
Schijnbaar is er vlakbij een geheime waterval met helend water, fluistert hij me toe. Die bewaar ik voor een andere keer.
Tijdens het drinken van dit lekkerste drankje ooit, vertel ik tegen Gusti over Nyoman, de kokosnootgoeroe uit de verderop gelegen Kajeng-rijstvelden, en hoe hij de torenhoge bomen inklimt om de ronde joekels eruit te halen. Gusti geeft aan hem te kennen, zoals iedereen elkaar in de rijstvelden kent.
Tot slot van ons gesprek vraag ik hem of hij van een brug weet die naar diezelfde Kajeng-rijstvelden leidt. Daar heb ik namelijk over gehoord en het lijkt me leuk om via daar terug te lopen in plaats van dezelfde weg andersom af te leggen. Al gaan er tevens horrorverhalen over rond, in verband met mogelijk gevaar door steile afgronden.
“Yes, it’s 200 meter on the right.” Daarnaast stel ik hem de vraag of het een gevaarlijk stuk is, al weet ik niet in hoeverre dit echt zin heeft. Locals lijken namelijk niet snel iets gevaarlijk te vinden, zo is mijn ervaring. Het antwoord luidt dan ook duidelijk “No”.
Ik geef aan de tocht te continueren en Gusti vertelt met vermoeide en bloeddoorlopen ogen eventjes te gaan slapen. Ik bedank hem en ben vertrokken. Net als Gusti overigens, die meteen na z’n laatste woorden in dromenland rondzweeft. Fascinerend hoe die lui hier zo snel in slaap komen.
De jungle in
Na diverse omwentelingen en navraag gedaan te hebben in het Sunset Cafe, blijkt er een nauwelijks zichtbaar en geïmproviseerd zandtrappetje naar beneden te zijn, dwars door de jungle. Eenmaal beneden kolkt er links van me een river en eromheen is het een grote groene wildgroei aan tropische planten. Dit is nou precies waar je op hoopt bij een jungle! Het heeft iets wonderlijks.
Mensen verwacht je hier niet, maar uit het niets ik zie een bleke man met een hoed naderen. Vanwege de smalheid van het verweerde pad doe ik een stap opzij de bossen in. Ik vraag aan de man of hij toevallig langs een gevaarlijk gedeelte is gekomen, zijn reactie lijkt er echter op te wijzen dat hij of geen Engels kan of nauwelijks iets hoort. Het antwoord daarop zal ik nooit te weten komen.
De tocht door het regenwoud gaat verder als ik bij een punt beland waarvan ik weet dat ik daar niet zonder angst en beven langskom. Naast het smalle stenen pad kijk in een angstaanjagende afgrond van wel tientallen meters. Een keer jezelf verstappen of uitglijden en het is klaar met je. Teruggaan is alleen geen optie meer, maar mezelf in de nesten werken net zo min.
Gelukkig is er een op het oog veilige oplossing. Aan de andere kant van het steenpad stroomt namelijk de rivier, die godzijdank helemaal niet diep is. Schoenen uit en lopen dus. Al schiet er voor ik m’n schoenen uittrek nog iets bangmakends door mijn hoofd: hopelijk zitten er geen slangen in de rivier die geniepig op hun prooi loeren, om ten slotte genadeloos toe te slaan.
De Kajeng-rijstvelden
In de verte zie ik een vrouw die met een lach gebaart dat ik eerst mag, langs elkaar heenlopen gewoonweg niet mogelijk. Aan het einde van het struikgewas is een opening zichtbaar en geven de rijstvelden van Kajeng het landschap kleur en vorm. Daar ben ik al vaker geweest en zodoende is het voor mij bekend terrein.
Op blote voeten lopend sluit ik deze prachtige ochtend af. Als ik even later de toeristenmarkt in Jalan Kajeng nader voelt het letterlijk of ik terug ben in de bewoonde wereld. Alsof ik zojuist uit een korte droom ontwaakt ben.
Spontane uitstapjes zonder bestemming brengen je vaak veel moois, zo is maar weer gebleken.
Leuke eet- en drinktentjes op de Sari Organic Walk
Passend bij de omgeving ligt de focus qua eten in dit gebied op gezondheid. Dat betekent: verse ingrediënten, geen smaakversterkers zoals MSG en een relaxte setting in de natuur.
The Organic Farmer is als gezegd een toffe plek indien je van natuur en gezonde producten houdt. Het is een kleine boerderij met moestuin en lieve dieren. Ze koken er zowel Balinese, Indonesische als Westerse gerechten.
Een andere sfeervolle eettent is Dragonfly Cafe & Gelato. Let op dat ze er enkel vegetarische en veganistische dingen op het menu hebben staan.
Zoek je iets simpelers met meer lokale vibes? Check dan Sunset Cafe and Bungalow. Na je nasi goreng loop je hier direct naar beneden richting de brug die de Sari Organic Walk met de Kajeng-rijstvelden verbindt.
Aan het begin van de wandeling vind je de meeste levendigheid en voorzieningen. Twee gezellige plekken zijn er PUKAKO by Paddyfield en The Traveler. Pukako is daarnaast geliefd onder digital nomads, de keren die ik hier was zaten er telkens meerdere mensen met een laptop in deze koffiebar. Voor puur Indonesisch eten waaronder ‘nasi campur’ is de Molecha Organic Warung een aanrader.
Yoga op de Sari Organic Walk
Het is me opgevallen dat er best wat yogascholen op de Sari Organic Walk te vinden zijn. En waar is het nou fijner om als yogi je oefeningen te kunnen doen dan midden in de rustgevende rijstvelden?
Yoga Studio Ubud, YogaUnion Shala en Dragonfly Village staan goed bekend. Bij de laatstgenoemde kun je tevens een sauna pakken, inclusief dompelbad en kruidentherapie. Aanrader!
Waar op de Sari Organic Walk raad ik je aan om te overnachten?
Uiteraard kun je in het centrum van Ubud verblijven en daarvan uit naar de Sari Organic Walk lopen. Op de route zelf heb je daarentegen ook een aantal mooie accommodaties liggen, al ben je er gezien de ligging vaak wel (iets) meer voor kwijt.
Boek een paar nachtjes bij Raditya Villa Ubud. Vanuit je lichte kamer kijk je uit op de rijstvelden en hoor je de vogels tjilpen. De ideale plaats om te ontstressen.
Een fijn guesthouse is Joglo Organik. Wederom zit je in de rijstvelden en de bungalow waarin je verblijft is prachtig ingericht. Er is bovendien een zwembad om een duik te nemen.
Is je budget iets ruimer, check dan The Rice Joglo. In dit ecologische paradijs is het ultiem genieten geblazen, absoluut een van de mooiere slaapplekken die je rond de wandeling vindt.
Hoelang duurt de Sari Organic Walk?
Waar de Campuhan Ridge Walk heuvelachtig is, is de Sari Organic Walk juist volledig vlak en daarmee voor eigenlijk iedereen goed te doen. Van het beginpunt tot aan de afdaling die naar de brug leidt ben je een half uur onderweg, al zal je onderweg wel een paar keer stoppen en wellicht ergens iets eten. In die zin is 1 uur een realistischere inschatting, plus nog een half uur terug.
Ga je bij het Sunset Restaurant net als ik via de jungle naar de Kajeng-rijstvelden, tel er dan een half uur bij op vooraleer je terug op de stoffige hoofdstraat Jalan Raya Ubud bent.
Ikzelf heb in totaal zowat 3 uur rondgeslenterd, al ben ik regelmatig gestopt om al het moois in me op te nemen.
Hoe kom je bij de Sari Organic Walk?
Vanuit Ubud-centrum ben je in een mum van tijd bij het begin van de Sari Organic Walk.
De wandeling begint op Jalan Subak Sok Wayah (hier). Erna loop je via Nando’s Warung door de smalle en benauwende straat die ik beschreef, en nadat je de hoek om bent wandel je zo de natuur in.
Zoek je een leuke route voor Bali?
Inmiddels woon ik al enige tijd op Bali en verzamel ik waardevolle tips en insider-info om met anderen te delen. Dat doe ik op deze website, maar ook in speciale reisgidsen.
Routes en heel veel tips heb ik voor je gebundeld in Backpackgids Bali. En niet alleen voor Bali trouwens, tevens de Nusa– en de Gili-eilanden komen uitgebreid aan bod.
Voor heel Indonesië heb ik verder ook Backpackgids Indonesië gemaakt.
Meer lezen over Bali en Indonesië?
Lees je graag meer over Bali om je voorbereiding zo leuk mogelijk te maken? Alle Bali-artikelen vind je op de speciale Bali-pagina. Voor heel Indonesië kun je op deze pagina terecht.
Ga jij de Sari Organic Walk doen? Laat hieronder een reactie achter 🙂 !
