Mijn magische ervaring met plantmedicijnen uit de Amazone

Heb jij al wel eens van ‘ayahuasca’ gehoord?

Ik zal je eerlijk zeggen: tot voor kort kende ik het nog helemaal niet.

Als ik verschillende websites bekijk, zeggen ze er het volgende over:

“Ayahuasca is een hallucinogene drank uit het Amazoneregenwoud. Het brouwsel bestaat uit de hallucinerende stof DMT en de Banisteriopsis caapi. De laatstgenoemde is een liaan uit Zuid-Amerika. Door het te drinken ga je op een innerlijke reis en kan je inzichten en visioenen krijgen. Ook kun je bijvoorbeeld om genezing vragen voor fysieke of mentale klachten die je hebt. Het ritueel vindt doorgaans onder begeleiding van een sjamaan of medicijnman plaats.”

Klinkt dit interessant? Lees dan zeker verder. Ik ga je namelijk alles vertellen over de ervaring die ik met Banisteriopsis caapi, een plantmedicijn en dus een van de ingrediënten van ayahuasca, heb gehad. Het is iets wat ik nog maar nauwelijks kan geloven.

Terwijl ik aan het schrijven ben, zit ik op deze prachtige plek bij m’n moeder in de tuin:

In dit artikel zal ik trouwens natuurfoto’s plaatsen die ik de afgelopen weken in Limburg heb gemaakt. Tijdens de ceremonie ben ik namelijk niet bezig geweest met het maken van foto’s (duh 😀 ).

Even voor de duidelijkheid

Ik weet dat dit artikel wat ik nu voor je schrijf niets met reizen of backpacken te maken heeft. Al is dat niet helemaal waar trouwens, want het gaat over een innerlijke reis die ik heb gemaakt haha 😉 .

Maar, de laatste tijd ben ik steeds meer bezig met spiritualiteit. Zo lees ik er regelmatig boeken over, ben ik me bewuster van de mooie natuur om me heen en hoe ik me gedraag. Ook dingen als yoga en meditatie vind ik interessanter dan voorheen.

Sinds mijn eerste reis in 2011 heb ik er al interesse in hoor, het lijkt alleen steeds intenser te worden. Alsof je frequentie verandert of zo.

En juist in deze tijd waarin toch niet zoveel gereisd wordt, lijkt het me tof om wat meer te gaan posten over spiritualiteit en mijn ervaringen daarmee. Het artikel dat ik schreef over connectie was daar al een voorbeeldje van.

Bovendien is er wat mij betreft absoluut een raakvlak tussen spiritualiteit en reizen. Denk aan in het nu leven, veel tijd buiten doorbrengen, geen stress hebben enzovoort.

Hopelijk vind je het een tof idee. Voor mezelf voelt het in ieder geval supergoed om dit te gaan doen. Bovendien is het verhaal dat ik nu met je ga delen simpelweg zo bijzonder. De ceremonie heeft mij zoveel gebracht dat het bijna zonde voelt om het niet te vertellen.

Het begon allemaal dik 3 weken geleden…

Zoals je misschien nog weet uit een van m’n vorige berichten, verbleef ik een tijdje in Rotterdam om daar op de katten van mijn zusje en haar vriend te passen. Zij waren namelijk 2 weken naar Frankrijk op vakantie en aangezien ik toch homeless ben was dit een ideale oplossing.

Op zondag 15 augustus, toen m’n zusje en haar vriend weer thuiskwamen, vervolgde ik mijn ‘reis’ naar Breda om daar voor een niet-afgesproken periode te verblijven bij Jacco, een vriend die ik al vanaf de middelbare school ken. Diezelfde avond zag ik naast zijn bed een boek op het nachtkastje liggen dat me op een of andere manier direct aansprak: Op zoek naar antwoorden geschreven door Wiggert Meerman.

Hij, Wiggert dus, is zelf de hoofdpersoon in het verhaal dat waargebeurd is. De met problemen kampende man gaat voor 6 weken de Peruviaanse Amazone in om deel te nemen aan een eeuwenoud ritueel, samen met een inheemse stam. De naam van dat ritueel? Ayahuasca 🙂 .

Bladzijde voor bladzijde werd ik meegezogen in het fascinerende verhaal waarin plantmedicijnen de boventoon voeren. Toen ineens herinnerde ik me dat Jacco een tijd geleden iets had besteld wat met ayahuasca te maken heeft, maar dan in chocoladevorm in plaats van een bitter drankje waar je van moet kotsen. Want ja, de kans is groot dat dat gebeurt bij het drinken van ayahuasca. Dit komt door het eerdergenoemde -en in Nederland verboden stof DMT-, terwijl in de chocolaatjes juist geen DMT maar wel de eveneens besproken Banisteriopsis caapi zit. En verder onder andere psilocybine. Beiden komen uit de Amazone.

Anyway, ik vroeg aan hem of hij deze chocolaatjes nog had en of hij het misschien leuk vond om ook zo’n ceremonie te houden. Door het boek Op zoek naar antwoorden en me in te lezen op de site van de chocolaatjes, werd het nieuwsgierige gevoel bij mij alleen maar versterkt. Jacco’s interesse bleek, waarschijnlijke deels door mijn nogal grote enthousiasme, net zo goed aangewakkerd te zijn en we besloten om er maandag 23 augustus in de avond serieus werk van te gaan maken.

En niet om te trippen of voor de hallucinatie, maar beiden omdat we met bepaalde dingen zaten of -net als Wiggert- op zoek waren naar antwoorden.

Zelf kamp ik bijvoorbeeld al jarenlang met het probleem dat ik doodvermoeid wakker word. Ook wanneer ik 9 uur of zelfs langer geslapen heb. ’s Ochtends als ik ontwaak moet ik daarom altijd nog een uur inslapen om me wél fit te voelen. Hier heb je echter lang niet altijd zin in, zeker als de dag al begonnen is. Bovendien is het voor mij vaak lastig om weer in slaap te vallen.

Het is echt iets wat een grote invloed heeft op mijn leven. Je voelt je futloos, de blik in je ogen is troebel, soms prikken je ogen en eigenlijk heb je het idee nauwelijks vooruit te kunnen komen. Ja, ik zet me daar vaak wel overheen, maar de gaapneigingen geven tegelijkertijd aan dat m’n lichaam (of geest?) enorm moe is.

Op die 15^e augustus kreeg ik via via te horen dat een Engelse vriendin van me op Bali zelfdoding had gedaan. Het raakte me zo enorm, ook omdat ik mijn zus op deze manier kwijt ben geraakt en ik vrienden heb die deze ervaring hebben in hun familie. En ja, toen ik even later dus in dat boek begon te lezen dacht ik aan deze pijn en de pijn van het je altijd maar vermoeid voelen, en zei een stemmetje in m’n hoofd: die chocolaatjes met een van de ayahuasca planten die Jacco heeft, gaan me misschien wel verder helpen.

De ceremonie

Zoals gezegd besloten Jacco en ik om dit voor ons totaal onbekende avontuur aan te gaan. Ieder in een aparte ruimte, omdat we er niet een of ander trip- en lachfestijn van wilden maken.

De bedoeling is min of meer om het eerste chocolaatje te eten, voor jezelf een intentie te zetten en daarna op een diepe innerlijke reis te gaan. Overgave is enorm belangrijk. Begin je bijvoorbeeld sceptisch en met weerstand, dan zal het je minder brengen.

In de aantekeningen die Jacco eerder al had gemaakt, stond bijvoorbeeld dat zo’n intentie kan zijn: geef me alles wat ik nodig heb, of: ik bid voor healing, of: geef me inzichten over mijn werk. Je kan dus vragen wat je wilt.

Het altaar en de reiniging

Voor de ceremonie start begin je met het maken van een altaar. Gevoelsmatig zou je dit misschien kunnen skippen, maar we hadden zoiets van we doen het goed of we doen het niet. Mijn altaar bestond uit een gouden boeddhabeeld, twee kaarsjes, een ruwe amethist en -vraag me niet waarom- een ijzeren vogeltje dat ergens stond. Deze combinatie voelde goed en ik voegde er nog een klein bordje met wat cherrytomaten, een banaan en falafelballetjes aan toe.

Dat laatste was trouwens om mezelf in geval van nood te kunnen redden, aangezien we 3 uur voor de ceremonie niets meer mochten eten. Ik had dat niet helemaal opgevolgd, aangezien ik stierf van de honger en daarom nog snel een banaan en wat noten naar binnen had gewerkt.

Nadat we beide ons altaar hadden ‘gebouwd’ (ik boven, Jacco beneden) kwam Jacco om de ruimte te reinigen met witte salie. Verder had hij een soort houtje met de naam Palo Santo waarmee ik mijn auraveld kon reinigen. Tenslotte nog een spray om me te beschermen voor de intense reis die zou komen, zo zou later wel duidelijk worden. Met diezelfde spray eindig je trouwens de ceremonie om het geheel af te sluiten.

Ook hiervoor gold weer: we deden dit omdat het bij de ceremonie-instructies stond en we wilden het serieus aanpakken. Geen half werk dus.

Toch moesten we allebei even lachen, al kwamen we al snel terug in de flow waarin we zaten. Jacco liep naar beneden en we konden beiden gaan beginnen aan onze inner journey.

De eerste 30 minuten

Het was acht over zeven. Daar zat ik dan. Op de rand van het bed met een vredige boeddha voor me. Ik pakte een chocolaatje zonder dat ik wist wat ik kon verwachten. Vervolgens deed ik m’n ogen dicht en zette ik een intentie. Of eigenlijk meerdere:

1. Geef me alles wat ik nodig heb, en;
2. ik bid voor healing.

Tegelijkertijd kauwde ik op het heerlijke en lichtelijk naar kruiden smakende chocolaatje en besloot ik om ‘het’ simpelweg op me af te laten komen.

De eerste 20 tot 30 minuten gebeurde er echter vrij weinig, al probeerde ik hier niet over te oordelen. Sowieso zou je pas na +/- 30 minuten na de inname iets beginnen te voelen dus ja… En als er niks zou komen zou het ook prima zijn. Want zoals ik al zei: ik ging er open en zonder verwachtingen in. Al hoopte ik stiekem natuurlijk wel op iets. Iets miraculeus of zo. Zeker nadat ik in Op zoek naar antwoorden al had gelezen over healing, inzichten, visioenen en zulk soort dingen.

Ik besloot om mijn aandacht op de boeddha te vestigen en een korte meditatie te doen. Dit was best wel lastig, aangezien ik adrenaline en spanning voelde, en tegelijkertijd vrij van gedachten moest zien te komen (de essentie van mediteren).

En toen…

Erg geslaagd kan ik de gedane meditatie niet noemen, al voelde het allemaal best wel fijn.

En toen opeens begon ik tintelingen in de vingers van m’n linkerhand te voelen.

Enkele seconden later sloot ik mijn ogen en merkte ik dat het spul begon te werken. Ik zag een of andere driedimensionale vlakte met allerlei geometrische vormen, bijzondere tekens en mooie kleuren. Het zorgde voor een vrolijk gevoel.

De innerlijke reis leek begonnen…

Daarna opende ik m’n ogen weer en de bewegende schaduw van het flikkerende kaarslicht was zichtbaar op het plafond. Ik zat er met open mond naar te kijken. Overigens weet ik niet of het juist op dit moment was (chronologie na zo’n sessie is niet het meest eenvoudige 😉 ), maar alles om me heen leek wel oneindig en bezaaid met pure liefde.

Was dit misschien de verbinding met het universum waar je soms over leest?

Met m’n mond nog steeds open merkte ik dat ik tot in het diepste van m’n ziel werd geraakt en voelde ik tranen van ontroering opkomen. Wat een speciaal en ronduit intens gevoel was dit zeg! Zoiets kende ik nog helemaal niet.

Kreeg ik inderdaad de heling of genezing waar ik om gevraagd had?

Toen draaide ik mijn hoofd naar rechts en viel m’n blik op het rolluik. Dit rolluik leek te veranderen in een levendige jungle vol met kronkelige bomen. Nu realiseer ik me ineens dat dit misschien symbool stond voor de Banisteriopsis caapi -de liaansoort- die in de chocolaatjes verwerkt zit. Wie zal het zeggen?

Maar goed, dat ik aan het hallucineren was leek wel duidelijk. Maar het voelde dieper dan alleen dat.

Connectie met boeddha en het universum

Na het eerste uur pakte ik het tweede chocolaatje. Op de website werd namelijk geadviseerd een een uur te wachten voor je aan de volgende dosis begint. Of dit dan een halve of een hele is, is vervolgens aan de ‘reiziger’ zelf.

Volgens mij was het tevens rond het nemen van het tweede chocolaatje dat ik mijn telefoon erbij pakte om een meditatief achtergronddeuntje op te zetten. Nu voelde simpelweg als het ideale moment daarvoor. De keuze viel op sprookjesachtige elvenmuziek die ik op YouTube vond.

Anyway, ik kauwde op het heerlijke spul en het leek wel of er een explosie van perfect bij elkaar passende kruiden vrijkwam. Daarna sprak ik uit dat ik alles toe zou laten en geen angst had voor pijn of andere zware emoties. Laat het maar komen, dacht ik. Immers, ik zou krijgen wat ik nodig had. Daar had ik namelijk om gevraagd.

Net als bij het begin om acht over zeven ging ik voor de boeddha zitten en staarde ik naar hem. De spirituele leider leek verschillende gezichtsuitdrukkingen te hebben: soms verdrietig, soms geruststellend en soms ook intens blij. Ik bleef geïnteresseerd naar het -in mijn beleving- steeds magischer wordende beeld kijken, en vroeg hardop of er misschien iets mis met me was. Dit omdat ik me vaak zo energieloos voel.

De boeddha stelde me gerust door te zeggen dat het “oké” met me is. Hij leek zelfs te bewegen.

Maar boven de neus van de boeddha zag ik een of andere kwade figuur, zoiets als een demoon. Was dit wellicht een slechte energie waarvan ik zojuist was bevrijd?

Kort daarop kwam er een fel licht van het beeld naar me toe. Het voelde alsof ik bestraald werd met een krachtige energiebron en pure liefde. Wederom stonden mijn ogen en mond wijd open, alsof ik het met volle overgave moest ontvangen of zo. Weer merkte ik dat ik tot diep in m’n hart werd geraakt en voelde ik dat er tranen vanuit mijn openstaande ogen naar beneden rolden. Tranen van ontroering en geluk.

Het was alsof ik helemaal openstond en m’n pure zelf zag, vergezeld door een kracht van het universum die overal om me heen aanwezig leek. Alles voelde met elkaar verbonden. Ik heb overigens nooit helemaal begrepen wat mensen daarmee bedoelen als ze dat zeggen, maar nu wist ik het ineens.

Oneindig diepe lichten

Naast de bovenstaande ervaringen had ik ook meerdere momenten waarop ik helemaal opging in de lichtspotjes die op het plafond zaten. Tijdens een van die momenten keek ik naar het lichtspotje boven me en had ik het idee dat ik erin werd gezogen. Ik zag een gat met een oneindig lijkende diepte erin.

Het leek daarna alsof ik me in de lichtspot bevond, waar ik vervolgens allerlei onbeschrijfelijke en draaiende patronen en beelden te zien kreeg.

Je zou misschien zeggen dat je misselijk wordt van zoiets, desalniettemin was het juist een geweldige ervaring.

In het boek Op zoek naar antwoorden had ik gelezen dat Wiggert bij sommige ayahuasca-sessies stemmen hoorde die hem adviezen gaven. Soms vraagt hij bewust of deze ‘hij’ of ‘zij’ aanwezig is. Al kijkende in de lamp deed ik hetzelfde:

“Ben je er?”

Zonder hier direct iets mee te willen bereiken overigens.

Ik voegde daar vrijwel direct aan toe dat indien ik geen antwoord zou krijgen, het niets uit zou maken. Immers, ik voelde toch wel dat er een helende energie om me heen aanwezig was; wat kon ik me nog meer wensen?

Tegelijkertijd dacht ik dat als Jacco nu voor de kamer zou staan dit waarschijnlijk nogal apart zou overkomen. Zo’n typisch geval waarbij je ego opspeelt

Er volgde trouwens geen reactie, maar zoals gezegd maakte me dit niet uit.

Uit het niets kwam in me op om te vragen of mijn zus misschien ergens was. Daar volgde verder niets op, maar wel indrukwekkende beelden toen ik m’n ogen dichtdeed. Beelden waarvan ik niet meer weet hoe ze eruit zagen.

Toen ik eenmaal ‘uit’ het lichtspotje was, belandde mijn blik weer rechts aan de raamkant waar het rolluik er nog steeds als een jungle uitzag. Een jungle die behalve kronkelbomen ook bestond uit felle kleuren, die door de kleine gaatjes in het rolluik naar binnen leken te komen.

Omdat het rolluik nog niet helemaal dichtzat, kon ik zien dat buiten de zon nagenoeg onder was gegaan. Hoe donkderder het werd, hoe meer de kleur van de bleke muren veranderde in een aangename, warme amberkleur. Ook werd de bewegende schaduw van de kaarslichtjes alsmaar imponerender. Het boeddhabeeld begon daarna te gloeien in rijkelijk gouden tinten.

Oei, wat indrukwekkend.

Kan je het nog volgen? Lees dan door. En anders ook 😉 .

Hoe mijn telefoon toch van waarde was

Tijdens een ceremonie zoals deze wil je het liefst in een zo ‘zuiver’ mogelijke ruimte of omgeving zijn. Daarmee bedoel ik dat je geen last wilt hebben van je telefoon of van mensen die toevallig binnen komen lopen.

Ik zei je al even dat ik mijn telefoon erbij had gepakt om elvenmuziek op YouTube op te zetten. Dit lange muziekstuk van dik 10 uur werd bijgestaan door dromerige beelden. De telefoon had ik naast de boeddha gelegd en er kwam een zeker moment waarop ik mijn aandacht verlegde van het plafond naar de boeddha en vervolgens naar de telefoon waarop prachtige beelden te zien waren.

Geen idee of het normaal ook te zien is, maar op de beelden zag ik een mysterieus persoon die naar een magisch wit licht werd getrokken. Ik kon niet stoppen met kijken omdat het iets heel moois en intens was. Zo voelde het in ieder geval.

Nog een halfje dan

Op diezelfde telefoon viel te lezen dat het alweer halftien was. Ik had nog geen derde chocolaatje genomen aangezien de ervaring al buitenaards goed aanvoelde. Toch besloot ik om nog voor een halfje te gaan en deze heerlijke ervaring door te zetten. De tijd boeide me niet, en als ik niet op de klok had gekeken zou ik sowieso geen idee hebben gehad hoe laat het was. Tijd bestond gevoelsmatig even niet.

Wederom werd ik gegrepen door de schaduw van het kaarslicht boven me en lag ik er in een open houding naar te kijken. Tegelijkertijd ontstond er iets heel groots, iets wat oneindig leek. Ik denk het universum. Weer was er dat gevoel alsof ik tot in het diepste werd geraakt, doordat ik me helemaal openstelde. Ook nu kwamen de gelukstranen langzaam uit mijn ogen.

Echt heftig en supermooi tegelijk.

Terwijl ik de aandacht op het plafond had merkte ik dat het gedeelte waar de boeddha stond mijn aandacht leek te vragen. Kijkend naar het plafond kon ik alleen niet zien wat er gebeurde. Ik ging daarom rechtop zitten en bekeek het met licht omringde beeld aandachtig.

Nogmaals vroeg ik om heling en alles wat ik nodig had. De boeddha knikte en zei me dat het goed was.

Zo rond de klok van tien had ik ineens het idee dat het punt was aangebroken om de ceremonie te eindigen. Het was goed geweest. Ik bedankte voor deze ronduit magische ervaring en sloot de ceremonie af. De spray had ik helaas niet, want die lag beneden bij Jacco. Die gebruikte ik daarom de volgende morgen om de boel ‘officieel’ af te sluiten.

Omg, wat voor bijzonders had ik net meegemaakt? Ik kon het allemaal niet geloven en wist dat er iets unieks was gebeurd. In half hallucinerende staat besloot ik om m’n tanden te poetsen en Jacco beneden in z’n nog lopende reis te laten. We hadden van tevoren afgesproken om elkaar niet te storen namelijk. Bijna betoverd stapte ik daarna in bed.

Wat heb ik na de ceremonie ervaren?

Waar je bij het bovenstaande zou kunnen denken aan een paddo-trip, kan ik je zeggen dat er veel meer met me gebeurd is behalve ‘slechts’ een hallucinerend avondje.

Dit is wat ik tot nu toe ervaar:

De eerste ochtend na de ceremonie merkte ik direct een veel helderder en fitter gevoel dan normaal. En dat terwijl ik kort (ongeveer 6 uur) had geslapen. En wat denk je? Nu 18 dagen na de avond vol openbaringen heb ik dat gevoel dus iedere ochtend mogen ervaren. Telkens word ik rond 06.30 uur (of zelfs eerder!) fit wakker en heb ik zin in de dag. Even voor de duidelijkheid: normaal als ik om bijvoorbeeld 8.45 (of later!) wakker werd, voelde ik me compleet energieloos en moest ik nog slapen om opgeladen aan de dag te kunnen beginnen. Vandaag was ik zelfs al om 06.00 uur wakker en helemaal fit. Voor mij is dit echt een wonder. Het maakt de kwaliteit van leven zoveel beter.

Het bovenstaande lijkt er dus op te wijzen dat ik daadwerkelijk genezen ben; hetgeen waar ik om gevraagd heb. Genezen waarvan weet ik niet, maar dat doet er voor mij verder ook niet toe eigenlijk.

Veel meer dan voorheen heb ik behoefte aan het lezen van (spirituele) boeken om mezelf verder in deze materie te verdiepen. Ik vind het echt mega-interessant haha. Zo heb ik de afgelopen weken Het absolute perspectief van Peter Gordijn, Op zoek naar antwoorden van Wiggert Meerman en Het zesde zintuig van Peter Roel gelezen. En nu ben ik bezig in De kunst van het geluk geschreven door Dalai Lama.

Het wandelen in de natuur, bijvoorbeeld in het bos, doe ik bewuster en ervaar ik als intenser. Ik ben me bewust van al het moois om me heen en kan er echt van genieten. Tuurlijk, dit had ik al wel, alleen lijkt het of mijn bewustzijnsniveau is verhoogd.

Tot slot merk ik ook dat ik me aangetrokken voel tot het beoefenen van yoga. Normaal gesproken sport ik iedere dag waarbij ik mezelf enorm uitput. Denk aan zo snel mogelijk 200 burpees doen, 200 pull-ups combineren met hardlopen, trappen in een zo hoog mogelijk tempo op- en aflopen en zulk soort dingen. Perfectionisme en altijd het maximale eruit willen halen. Ik schreef er eerder al een stukje over.

Enkele dagen voor de ceremonie had ik dus mijn eerste yogasessie (online) gevolgd, en ik merkte meteen een hele fijne connectie tussen geest en lichaam. Veel bewuster dan het dwangmatig bezig zijn met sneller, zwaarder en meer. Ik doe de uitputtende sporten nog wel hoor, al is er nu tevens plaats voor iets wat me meer balans geeft: yoga dus. Dit had ik niet gedacht van mezelf. Zoals ik trouwens ook niet had gedacht te moeten zweten van yoga, maar na zo’n class van 25-40 minuten zweet ik me kapot haha.

Normaal ging ik altijd later in de middag sporten, maar de laatste weken doe ik dit lekker in de ochtend. Nu ik me zo fit voel is dat simpelweg veel makkelijker. Vanochtend voor negen uur was ik al naar buiten om burpees en daarna wat yoga-oefeningen in een wijds grasveld te doen. Heerlijk!

Een laatste woordje

Serieus, ik kan nog steeds maar amper geloven hoe mijn leven -tot nu toe tenminste- sinds de ceremonie veranderd is. Ik ben er ontzettend dankbaar voor en kan het echt iedereen aanraden die met dingen zit of bepaalde vragen heeft.

Ik zeg niet dat jij er net zoveel baat bij gaat hebben als ik, zoiets kan je natuurlijk niet voorspellen. Maar dat het voor mij (vooralsnog) ongelofelijk heeft uitgepakt, is wel duidelijk 🙂 .

Het belangrijkste is in ieder geval om jezelf over te durven geven. Ook al kom je misschien pijn uit het verleden tegen tijdens je reis. De rest komt dan vanzelf…