Op zoek naar geluk, of toch niet?

Ik besluit zoals zo vaak om weer eens door de stad te gaan lopen. Yogyakarta is waar ik ben en de wandeling gaat naar Malioboro Street, zo’n 2,5^e kilometer. Onmogelijk volgens nagenoeg iedere local hier, aangezien alle afstanden groter dan 100 meter standaard met de scooter worden afgelegd.

Waarom Malioboro?

Ik heb zin in een koffie en in de grote shoppingmall zit een J.CO, een soort lokale Starbucks. Daar aangekomen bestel ik een medium Americano en ik ga zitten op een van de lekkere stoelen.

Allemaal niet bepaald spannend hè?

Klopt, maar per toeval beland ik ineens in een interessant gesprek met een dame van ik schat een jaar of 50. “Can I sit here,” vraagt ze. “Sure” zeg ik.

Na even m’n Wi-Fi-momentje gepakt te hebben, vraagt ze ineens of ik aan het reizen ben. Ik zeg inderdaad dat dit zo is. “Alleen?” Jazeker. “Moedig hoor.” Valt wel mee,” zeg ik. “Vooral het weggaan is lastig, maar daarna is het eigenlijk heerlijk.”

Nadat ze aangeeft uit Nederland te komen, kunnen we in onze eigen taal verder praten.

Verderop in het gesprek hebben we het over keuzes in het leven en doen waar je gelukkig van wordt. Zij vertelt daarbij dat ze de afgelopen 2 maanden thuis heeft gezeten naar ontslag op haar werk te hebben gehad. En dan met name dat ze hier niet bepaald happy van werd.

Dan zegt ze:

“Ik ben er wel achter gekomen dat je naar geluk op zoek moet gaan.”

“Hoe bedoel je dat,” vraag ik?

“Nou, als je thuis op de bank blijft zitten, word je daar niet gelukkiger van. Je zal dus zelf actie moeten ondernemen. Onder de mensen komen.”

Ik geef aan het net even wat anders te zien.

Natuurlijk is thuis gaan zitten piekeren geen aanrader. Daar wordt niemand beter van.

Echter, de confrontatie met je gevoel is iets anders. Het kan lastig zijn, maar ook verhelderend. Wat is het dat je ongelukkig maakt? Is het bijvoorbeeld zo dat jij je geluk laat afhangen van een baan of andere mensen?

En bovendien: is geluk wel te zoeken?

Ik moet meteen denken aan het vinden van geluk in relaties.

Ga je een relatie met iemand aan om een leegte bij jezelf op te vullen? Dan zal je waarschijnlijk bedrogen uitkomen en de andere persoon veelal met een last opzadelen. En als hij of zij jouw verwachtingen niet waarmaakt, raak je nog verder van huis, omdat je een zekere basis mist. Ik wil hier geen relatietherapeut uithangen, maar ik zeg dit aangezien ikzelf in zo’n situatie heb gezeten.

Er is overigens wel aangetoond dat het opdoen van nieuwe ervaringen een positieve invloed op geluk heeft. Maar, als ik voor mezelf spreek, is dit met name zo als je vrij bent in je hoofd en dingen laat gebeuren. Niet wanneer je forceert.

Immers, ergens naar zoeken levert bijna zeker ook teleurstellingen op. Want wat als je ‘het’ niet vindt? Ik probeer daarom maar gewoon te genieten als ik geluk ervaar. Het zijn die typische piekmomentjes die ‘m trouwens vaak in kleine dingen zitten. Denk aan het drinken van een verse koffie, een fijn gesprek, een mooi uitzicht of simpelweg een blauwe lucht.

Ik ben door omstandigheden ook niet 100% happy begonnen aan deze reis. Ondanks dat ik merk dat reizen me goed doet, ken ik tevens de andere kant van de medaille. Dit gevoel laat ik toe, daarna is er altijd weer licht aan het einde van de tunnel. Zonder ernaar op zoek te gaan.