Toen ik voor het eerst in Azië ging backpacken, had ik tijdens mijn reis het boek The Beach van Alex Garland gekocht. Het verhaal begint allemaal in dé backpackersstraat van Thailand, en misschien wel van heel Azië, Khao San Road.
Om precies te zijn is het Richard die in Khao San meerdere bizarre dingen meemaakt. Onder meer treft hij iemand dood aan in z’n bed en vindt hij een kaart met daarop een route naar een geheime plek. Hoe het verhaal verdergaat, weet je misschien wel.
Maar goed, waarom ik over dit boek begin, is simpelweg vanwege Khao San Road. Wat kun je er zoal verwachten? Is het echt een Mekka voor backpackers?
Overdag is de straat in ieder geval geen schim van wat er in de avond te beleven valt. Het is er relatief rustig, met voornamelijk pakkenverkopers en medewerkers van massagesalons die je aan zullen spreken. Ook vind je talloze winkeltjes met bekende toeristenproducten als slippers, tanktops, schoenen en dat soort dingen. Verder kun je er valse diploma’s en legitimatiepasjes laten maken en zijn er verschillende kraampjes en barretjes om wat te eten of drinken.
Weinig spannends tot nu toe hè? Het klinkt bijna als een normale straat die zich eigenlijk nauwelijks onderscheidt van een willekeurige toeristenplek.
Dit is echter schijn.
Zodra de zon ondergaat, zo rond de klok van zes, begint alles langzaamaan te veranderen. De straat stroomt vol met allerlei soorten nationaliteiten en steeds meer zie je mensen met een biertje in hun hand genieten van de levendigheid en de beginnende chaos. De muziek wordt op een oorverdovend volume gezet en de tijd om los te gaan is aangebroken.
Ook nu zal je zo nu en dan nog benaderd worden door een mannetje dat je een kostuum wil verkopen of z’n shop aan je wil laten zien. Maar vanaf dit moment zijn het voornamelijk barmedewerkers -veelal opdringerige mannen of meisjes in groene Chang-jurkjes- die je aanspreken -en soms ook aanraken- en hun kaart laten zien met daarop de prijzen van de drankjes. Het zijn met name ‘buckets’ die worden gedronken. De voor Thailand bekende emmers volgeladen met een cocktail naar keuze.
Doorlopen kun je trouwens vergeten. Khao San Road verandert gaandeweg de avond in een continue stroom van mensen. Voor de ene bar zie je een oudere Thaise man op de meest extravagante manier dansen en je krijgt polsbandjes met nogal bizarre teksten voor je neus (“I love ginger dick” , “I love to cure aids“ en “Ruin my pussy” zijn enkele voorbeelden). Vaak zie je iemand met gefrituurde insecten, schorpioenen of zelfs spinnen in de aanbieding.
Inderdaad, om te eten.
Op een avond krijgt een vriend van me het dikke achterlijf van een vogelspin aangeboden door een stel bonkige Oost-Europeanen. Flink kauwend en met de nodige moeite slikt hij het sponzig uitziende lichaamsdeel uiteindelijk door. Het ziet er nogal vies uit. De smaak, waar ik op zich best in geïnteresseerd ben, kan hij niet specifiek beschrijven. Enkel een vage term als “smerig”.
Om je heen kijken is de moeite waard als je in Khao San Road bent. Het leuke is dat je werkelijk allerlei soorten mensen ziet.
Op sommige plekken staan groepjes verwarde Aziaten te dansen. Ook loopt er een jongen compleet gehuld in vrouwenkleding voorbij. En met groen haar. Ik vraag mezelf af of het wel of geen pruik is. Iedereen, met name Aziatische meisjes, wil met hem op de foto.
Verder een gepensioneerd stel van eind zestig, beginnende backpackers van nog geen 20, Koreanen die in pak wandelen en op weg lijken naar hun werk, dronken types die door hun vrienden worden weggedragen, personen die van hun stoel lazeren na het nemen van een ballon met lachgas en uiteraard hier en daar een ladyboy.
Wat ontbreekt is een monnik. In de avond dan. Vreemd is dit alleen nauwelijks te noemen. Khao San is niet bepaald een straat waar je naartoe gaat om innerlijke rust te vinden.
Wanneer ik diep in de nacht de nog altijd drukbezochte plek verlaat, zie ik een wat opgepompte jongen vol trots met een nogal lange en blond-geverfde dame weglopen. Voor ons is duidelijk dat het om een ladyboy gaat. Hij lijkt er echter geen benul van te hebben. Misschien heeft ‘ze’ nog een verrassing voor hem in petto? Het is een mooi einde van een kleurrijke avond.
Om een lang verhaal kort te maken: alles kan hier. En dat is eigenlijk ook meteen de charme van deze straat. In alle jaren waarin ik Khao San Road ken, is er niks veranderd. Wil je compleet uit je dak gaan, dan kan ik je er een avondje zeker aanraden. Voor meer rust adviseer ik je om naar het nabijgelegen Soi Rambuttri te gaan. Dit is in ieder geval de plek waar ik altijd slaap.
Wat vind jij van Khao San Road?
