Eilandhoppen en snorkelen rond Karimunjawa

De Karimunjawa-archipel in Indonesië bestaat uit 27 verschillende eilandjes waarvan Karimunjawa het grootste en meest bekende is. Als het weer een beetje meezit, is het een ideale plek om te gaan eilandhoppen en de onderwaterwereld te verkennen.

Ikzelf heb een snorkel- en eilandtour gedaan ten westen van Karimunjawa, waarbij het snorkelen absoluut geweldig was. Zonder te overdrijven, heb ik echt mijn ogen uitgekeken. Al was het soms wel even oppassen. In dit artikel ga ik je meer vertellen over wat ik allemaal heb meegemaakt.

Met de boot naar turtle point

De ochtend begint om 08.30 uur als we ons verzamelen in de boot. In totaal ben ik met 10 andere reizigers en er zijn 4 locals mee om ons te helpen en natuurlijk om te zorgen dat alles veilig verloopt.

Een van deze locals is Aladin, althans dat is hoe hij zichzelf noemt. Een sfeermaker pur sang. Hij vertelt dat hij 27 is, maar zijn gezicht verraadt dat daar een aantal jaartjes bij moet worden geteld. Maar goed, dat boeit verder niet zoveel.

We vertrekken om iets na negenen richting de eerste stop om de onderwaterwereld te verkennen: turtle point. Helaas is de lucht niet strakblauw maar wit door de vele wolken. Echter, het is in ieder geval droog, dat is dan weer een pluspuntje.

Snorkelen bij turtle point

Zo’n 3 kwartier later komen we aan bij wat in het Nederlands ‘schildepaddenpunt’ betekent. Of we deze dieren ook echt gaan spotten, is natuurlijk de vraag. Het water is erg ruig en lijkt niet ideaal om te gaan snorkelen. Ik doe toch een poging en spring erin.

Al vrij snel zie ik een schildpad de diepte in zwemmen. Mooi om zo’n beestje in z’n natuurlijke leefomgeving te zien. Helaas is de zichtbaarheid niet optimaal. De sterke stroming en de hoge golven verspreiden namelijk nogal veel zand.

Daarna zwemmen we allemaal wat verspreid rond en is er maar één iemand dichtbij me. Said is zijn naam, een man met een nogal stevige baard uit Frankrijk. De eerstvolgende groepsleden die ik zie, zijn voor m’n gevoel ver weg.

Het wordt wat gevaarlijker, zeker als ik merk dat de golven heviger worden en ik bijna tegen de koralen klap. Ik zeg tegen Said dat we goed op elkaar moeten letten en dat we beter zo snel mogelijk terug proberen te keren naar de groep.

Dan komen we bij een ondiep gedeelte waar ik me aan een stuk rots vastgrijp omdat lopen vrijwel onmogelijk is. Grote golven komen over me heen en ik moet alles op alles zetten om onbeschadigd uit de strijd te komen. Het is voor even overleven geblazen, maar het lukt me wel. Dit in tegenstelling tot een meisje achter me dat zichzelf flink pijn heeft gedaan.

Als de boot eindelijk aankomt, ben ik blij dat ik zit. Iedereen is een beetje teleurgesteld door de te ruige zee die de zichtbaarheid niet ten goede komt. Verder was het best wel gevaarlijk. Wel realiseer ik me dat ik een schildpad heb zien zwemmen, dat zorgt voor een fijn gevoel 🙂 .

Op naar Gleyang Island waar we een stop maken om te lunchen en te relaxen.

Verse vis en fruit bij Gleyang Island

Even later zetten we voet aan wal op Gleyang Island, zo’n bounty-eilandje waar je helemaal tot rust kunt komen. Zoals gezegd is het bewolkt, dat maakt het voor de foto’s allemaal net wat minder. Maar klagen is wel het laatste wat ik hier doe.

Enkele locals hakken gedroogde kokosnoten kapot die als brandhout voor de barbecue dienen. Ik bied ze allemaal een banaantje aan waar ze blij mee zijn. Even later worden allerlei verse vissen gegrild. Lekker!

We hebben de keuze uit vele soorten, ik kies voor tonijn. Samen met wat rijst, groenten, tempé, een omeletje en sambal, is dit een heerlijke combo:

Dat alles hier puur natuur is, blijkt wel als ik de baarmoeder van de vis tegenkom. Deze besluit ik aan Aladin te geven die ‘m in een keer doorslikt. “Gezond” zegt ‘ie. Het zal wel 😉 .

Na het eten besluit ik om even over het eiland te lopen. Er is verder helemaal niemand. Het enige wat ik zie zijn strandjes en kristalhelder water:

Uiteindelijk verblijven we ongeveer 2 uurtjes op het eiland. Nog even een groepsfoto:

Daarna lopen we naar de boot om richting barracuda point te gaan. Ik ben benieuwd wat we daar te zien krijgen.

Onderwateropenbaringen bij barracuda point

Als ik -het inmiddels kalme- water induik, merk ik al snel dat de zichtbaarheid vele malen beter is dan bij turtle point.

Wat ik hier allemaal zie, is ronduit schitterend. Gekleurde koralen, waarvan sommige delen op hersens lijken. Verder ook gigantische rotsblokken die eerder doen denken aan grote bergkristallen. Soms zijn ze blauw, dan weer rood en zo nu en dan crème-kleurig.

Op sommige stukken lijkt het wel een bloemenvallei waar ik in beland ben. Oh wat is het mooi.

Ik ervaar tijdens deze ‘onderwater-reis’ voor de volle 100% wat het is om in het ‘nu’ te leven. Geen afleiding in m’n hoofd, alleen maar genieten van wat er om me heen te zien is.

En dan zijn er natuurlijk nog de vissen…

Ik kom ze in zowat alle kleuren van de regenboog tegen. Nemo’s en duizenden anderen waarvan ik de naam niet weet. Op een geven moment zwem ik even met een school mee, een heerlijk gevoel.

Na een tijdje merken ik en Said nog diverse zee-egels op, ze zitten verscholen tussen het koraal:

Maar hoe zit het nu met de barracuda’s? De plek heet toch niet voor niets barracuda point?

En jawel, ineens merk ik dat er een vis met een langwerpige neus boven me zwemt. Precies, een barracuda. Dit maakt het ‘wow-gevoel’ voor mij compleet.

Hieronder enkele foto’s die ik heb genomen:

Een bijzonder geval dat ik je niet wil onthouden, is deze ‘crown-of-thorns sea star’:

Eén ding weet ik zeker: deze spot is een van de beter plekken waar ik in mijn leven heb gesnorkeld. Zonder twijfel.

Met een voldaan gevoel stap ik de boot in en varen we naar de eindbestemming: Pulau Cemara Kecil, een eiland dat haar naam te danken heeft aan de aanwezige dennenbomen. Tijdens de tocht eten nog wat gele watermeloen; het snorkelen heeft flink wat energie gekost.

De verborgen strandjes op Pulau Cemara Kecil

Na 3 kwartier varen, komen we aan bij het mooie Pulau Cemara Kecil. Het is nog altijd bewolkt, waardoor we jammer genoeg geen zonsondergang kunnen zien. In ieder geval niet in volle glorie. Jammer, want dit is er zo’n typisch ideale spot voor.

Ik pak nog even snel wat pinda’s en bananen, omdat ik behoorlijke hongerig ben. Als ik weer wat energie heb getankt, besluit ik rondom het kleine -‘kecil betekent ‘klein’- eiland te gaan wandelen.

Ondanks dat het er met een strakblauwe lucht natuurlijk allemaal nog net wat gelikter uitziet, kom ik meerdere mooie verborgen baaitjes tegen. Bovendien is de zee echt kraakhelder, ik kan zonder problemen tot mijn voeten het water inkijken.

Wat me verder opvalt, is de rust die deze plek uitademt. Je hebt hier letterlijk het idee even helemaal weg te zijn van alles. En dat is natuurlijk ook gewoon zo. Met het onderstaande uitzicht snap je misschien beter wat ik bedoel:

Even later hoor ik Aladin mijn naam roepen. De groep is al naar de boot gelopen en ik schreeuw terug dat ik eraan kom. Het is tijd om te gaan na een dag waarin ik prachtige dingen heb gezien.

Als ik, behalve de bewolking, dan toch nog een minpuntje moet noemen, is het de troep die men achterlaat op de eilanden. Eeuwig zonde. Maar ja, je ziet het helaas op veel plekke in Azië. Aladin zei tegen me dat men dit eenmaal per dag opruimt. Na navraag gedaan te hebben bij een local uit m’n homestay, blijkt dat voor Gleyang Island inderdaad zo te zijn. Daar wonen namelijk 2 mensen die zorg dragen voor de natuur.

Hoe dit zit voor de andere onbewoonde eilanden? Ik heb zo m’n twijfels.

Wil je dezelfde tour doen als ik heb gedaan?

De tripjes die worden georganiseerd, verschillen nogal eens. Soms kiest men voor oostkant en soms voor het westen van de archipel. Onze gidsen hebben voor het laatste gekozen.

Ik raad je aan om een tour te boeken via de RGJS Homestay. Je komt er vrijwel direct in aanraking met Aley die je samen met de anderen een onvergetelijke middag bezorgt. De prijs die ik heb betaald, is 175.000 rupiah, omgerekend 12 euro. Dit is inclusief snorkeluitrusting en de heerlijke lunch zoals ik hierboven beschreven heb.

Supergoedkoop terwijl je er onbetaalbare herinneringen aan overhoudt. Dat beloof ik je alvast 🙂 .