Hoe reizen je uit de ‘schijnwereld’ haalt

Wie ben jij nu écht als persoon?

Je zal het ongetwijfeld met me eens zijn dat de omgeving waarin je leeft, je voor een groot gedeelte vormgeeft. Natuurlijk heb je jouw eigen karakter, maar ieder mens verandert.

Positief of negatief.

Heb je wel eens van een schijnwereld gehoord?

Het is voor mij een plek waar je niet jezelf kunt zijn, een waar je het gevoel hebt je in te moeten houden of op je tenen te lopen. Of een wereld waar je continu aan extern opgelegde verwachtingen moet voldoen om voor vol aangezien te worden. Of situaties waarin je gedwongen wordt om politiek correct te handelen en daarmee een grijze muis wordt.

Goed, je snapt wel wat ik bedoel.

Een voorbeeld is toen ik een paar jaar geleden bij Unilever werkte. Tijdens mijn eerste werkdag, bleef direct iedereen tot 23.00 uur om eens even lekker flink door te werken. Het zijn van die culturen om indruk te maken op de manager en op elkaar. Als ik om zes uur naar huis wil, moet dat kunnen zonder scheef aangekeken te worden. Ja toch?

Het is de typische afkeer tegen een 9-tot-5-mentaliteit. Is 8 uur per dag niet voldoende? Alsof je 24/7 met hen bezig moet zijn. Totale waanzin toch?

Of wanneer je eerder klaar bent met je werk en vervolgens 1 of 2 uur gaat zitten niksen. Wie houd je dan voor de gek? Waarom is eerder weggaan geen mogelijkheid? Precies, omdat je aan je quotum moet komen.

En wat denk je van tijdens een vergadering niet kunnen zeggen wat je er nu werkelijk van vindt, aangezien dit politiek incorrect is. Ik wil gewoon mijn mening geven, en anders niet. Oké?

Een ander voorbeeld is mijn voormalige Financial Director, die geen idee had wat een index inhoudt. Een basisbegrip in de economie dat je zelfs op de middelbare school al krijgt. Zo iemand verdient dus gewoon drieënhalve ton per jaar. Anyway, niemand die er wat van zei. Wat het was de FD. Man, laten we alsjeblieft gewoon zeggen waar het op staat.

Of de opvatting dat je als jongen of man perse kort haar moet hebben. Want anders? Wie heeft deze onzin verzonnen?

Pff en de badges waarmee je in en uit moet checken om je uren te registeren? Nu snap ik wel dat dit in sommige bedrijven bijna noodzakelijk is, ik heb echter het gevoel in een soort gevangenis beland te zijn, waarin alles wordt gemonitord.

Maar ik heb het ook over de wereld waarin alles lijkt te draaien om mooi zijn. Foto’s van jezelf plaatsen en wachten tot de likes binnenstromen. En als deze niet komen, je humeur erdoor laten verzieken.

Ik ben blij dat ik niet (meer) aan deze poppenkast deelneem.

Maar wat is nu de link met reizen of backpacken?

Tijdens deze lange trip merk ik meer en meer dat het verlaten van de ‘neppe’ wereld, mij als persoon flink heeft verrijkt. Ik kan nauwelijks nog momenten opnoemen dat ik niet kan zijn wie ik ben. Erg prettig. Het zorgt er bovendien voor dat ik super relaxed door het leven ga en bijna nooit stress ervaar.

Een paar dagen geleden had ik nog een situatie met een jongen en een meisje die ik in Kuala Lumpur had leren kennen. Aangezien ik moe was van de reis, wilde ik vroeg gaan slapen. Hij wilde flink op stap.

Ik dacht toen nog: waarom zou ik me anders gedragen dan hoe ik me nu voel? Ik zei dus dat ik naar bed ging, waarna hij me meerdere keren probeerde over te halen.

Een dag later hoorde ik van het meisje dat ze eigenlijk ook naar bed had willen gaan, maar het lastig vond om nee te zeggen. Toen legde ik haar uit hoe ik tegen dergelijke situaties aankijk: doe waar jij je goed bij voelt. Zonder daarbij egoïstisch te zijn overigens. Ze leek blij verbaasd en zelfs opgelucht, toen ik dit zei.

Nog zoiets is dat ik weinig alcohol meer drink, terwijl bijna iedereen om me heen het tegenovergestelde doet. Ik geniet meer van een goede koffie of verse fruitshake en met name het fit wakker worden.

Of dat ik me eigenlijk nooit verveel, zonder perse allerlei activiteiten te hoeven ondernemen. “Is toch saai?” “Wat doe je dan de hele dag?”

Mijn doel is bijvoorbeeld ook niet om zoveel mogelijk landen of plekken te zien. Eerder om de bestemmingen écht te ervaren in plaats van in een rush van hot naar her te reizen.

Laatst had ik een meisje leren kennen. Ze zei meerdere kerel “tell me a story.” Als ik iets vervelend vind, zijn het commando’s. Nu was het met een kleine knipoog, maar ik vertelde haar meteen even dat ik weiger om dit soort spelletjes mee te spelen. Ze moest er wel om lachen.

Genoeg voorbeelden 🙂 .

Soms word ik vol onbegrip aangekeken, maar wat maakt het uit? Ik ben wel wie ik ben.

Mijn mening dat een (lange) reis jou als persoon (waarschijnlijk) puurder zal maken. Je komt terecht in een omgeving waar je volledig tot ‘bloei’ kunt komen en je werkelijk zult ondervinden wie je nu echt bent. Geen invloeden meer van buitenaf, gewoon JIJ.

Hé trouwens: het is echt niet mijn bedoeling om de ‘normale’ maatschappij hier als negatief neer te zetten. Maar ik heb in al die jaren ‘erin’ en ‘erbuiten’ aan den lijve ondervonden wat het grote verschil is. Dat is het enige wat ik even met jullie wil delen.

Hoe jammer is het als jij iemand anders ‘speelt’ dan wie je werkelijk bent?

Onthoud één ding: ‘jouw’ wereld is niet ‘de’ wereld. Buiten de tunnel gebeurt van alles. Een hoop moois.