Daar zit ik dan, in een Airbnb in Kuala Lumpur. Buiten hoor ik een sirene. Verder is het stil. Langzaamaan begint ook hier alles te sluiten. Buiten zie je een enkeling met een mondkapje lopen en sommige eetzaakjes zijn gelukkig nog open om af te halen. De scooters die rondrijden zijn van de plaatselijke Thuisbezorgd.nl.
Maar dat is het dan ook wel.
Vrij troosteloos allemaal.
Toen alles nog normaal leek
Een paar weken geleden trok ik nog met m’n moeder rond op Bali. Toen hoorde je ook al redelijk wat over het coronavirus, al was dit meer in Nederland het geval dan in Indonesië en omgeving.
We lachten er een beetje om, het zou allemaal wel loslopen. Op Bali leek sowieso niemand er echt mee bezig te zijn.
M’n moeder vertrok weer naar huis en daarna veranderde alles vrij snel.
Aangezien m’n visum verliep ben ik de dag erop naar Maleisië gevlogen om me voor een tijdje in Kuala Lumpur te vestigen. Even geen gereis, maar focussen op dit blog, het schrijven van een nieuw boek, sporten en dat soort dingen.
Klappen voor de reisbranche
Nu, enkele weken later heeft het coronavirus echter de hele wereld in z’n greep gekregen.
Net zoals zoveel sectoren ligt ook de reisbranche daardoor volledig plat. De bezoekersaantallen van mijn blog zijn bijvoorbeeld tot een dieptepunt gedaald. Datzelfde geldt voor de inkomsten.
Mensen hebben nu simpelweg andere dingen aan hun hoofd dan reizen.
En ja, je baan opzeggen en gaan ondernemen brengt een risico met zich mee. Zo is het ook weer natuurlijk.
Vrijheid
Los van het zakelijke aspect zijn er nog twee dingen die bij mij spelen: gezondheid en vrijheid. Gelukkig voel ik me prima, laat ik dat vooral koesteren.
Qua vrijheid zit ik echter in het ongewisse. De overheid hier heeft namelijk tot en met 31 maart beperkingen opgelegd, zoals het sluiten van openbare gelegenheden, waarbij restaurants gelukkig (nog) wel open zijn maar enkel om eten af te halen. Je mag dus nog altijd buiten komen. Maar, Maleisiërs mogen het land niet meer uit, en verder is reizen binnen de landsgrenzen verboden.
Alleen, hoe ziet het er na 31 maart uit? Worden de maatregelen aangescherpt en gaan ook hier de grenzen op slot? Zo ja, voor hoelang?
Het is als reiziger in ieder geval niet meer mogelijk om eenvoudig naar landen als Indonesië en Thailand te reizen. Hiervoor heb je of een speciaal visum of een gezondheidsverklaring nodig, met allerlei andere aanvullende eisen. Ik verwacht ook niet dat dit binnen een paar weken tot een maand ineens allemaal anders zal zijn.
En stel dat je hier straks niet meer de straat op mag, dan zit ik dus echt een soort van gevangen. Misschien dat het daarom beter is om zo snel mogelijk naar huis te vliegen. Nu kan het nog, zij het in beperkte mate.
Een week geleden had ik deze optie totaal niet overwogen, maar nu is alles anders.
Isolement
Het is een geïsoleerde tijd, zonder sociale contacten. Nu ben ik op reis sowieso heel vaak alleen hoor, maar op dit moment kun je niet eens meer ergens zitten om wat te eten of te drinken. Ook lekker op je laptop werken in een koffiezaakje gaat niet meer. Zelfs de oppervlakkige praatjes met andere mensen, die je in zulke situaties tegenkomt, zijn daarom verdwenen.
Voor nu is dat nog doenbaar, maar hoe extreem gaat het worden?
Trouwens, over isolatie gesproken: de reis samen met mijn moeder heeft me best wel met mezelf geconfronteerd. Als in dat ik een toch wel heel erg eenzaam bestaan leid, al ben ik lang niet altijd eenzaam hoor. Het heeft me wakkergeschud. Dat ik misschien toch (iets) meer sociale behoefte heb dan ik dacht. Altijd alleen is wel heel erg alleen. Het voelt misschien veilig, maar of het goed is?
Anyway, dit terzijde.
Terug naar Bali?
Vorige week had ik bedacht om terug naar Bali te gaan en dan ergens in de natuur een kamer te boeken. Want groen om je heen is fijner dan beton, voor mij tenminste. Helaas werden de regels om Bali binnen te komen ineens flink strenger. Bovendien wordt het Visa On Arrival voor 2 maanden niet meer uitgegeven. Enkel 30 dagen is daarom, onder verstrengde voorwaarden, mogelijk.
Dus als je dan al binnenkomt, wat als je dan vervolgens gedwongen langer dan 30 dagen moet blijven? Krijg je dan problemen in verband met je visum?
Allemaal onduidelijke dingen.
Bizar
Wat houdt mij voor nu positief?
Belletjes met mensen thuis, het schrijven van een nieuw boek en sporten.
Dat laatste doe ik iedere dag, en het geeft me telkens weer een hoop energie. Ik ga bijvoorbeeld buiten op zoek naar een stang waaraan ik me kan optrekken, gebruik een stoepverhoging voor jumping squats of doe 200 burpees zo snel als mogelijk. Of ik pak een workout of the day die ik binnen kan doen. Als ik maar zeiknat van het zweet ben, daarna voel ik me als herboren. Misschien herken je het wel?
Buiten sporten, zoals ik net deed, maakt me nu alleen wel enigszins panisch. Het is zó stil, waardoor het lijkt alsof je iets doet wat niet mag. Bij iedere auto die aankomt heb ik twijfel of het geen politie is die de boel controleert, omdat men de regels misschien toch weer veranderd heeft.
Tja…
Echt een bizarre en onwerkelijke situatie waarin we met z’n allen terechtgekomen zijn.
Hoi Robbert,
Bedankt voor jou gave backpackblog. Tijdens het plannen van mijn reis heb ik heel veel gehad aan al jouw verhalen en ervaringen. Ik wilde eigenlijk vandaag vertrekken naar Thailand maar door de corona heb ik besloten dit te verzetten tot +/- oktober/november. Ik vroeg me op dit moment simpelweg af hoe het met jou gaat? Hoe ervaar je, je reis op dit moment en ervaar je nog veel last van de corona? Verder wilde ik je simpelweg bedanken en je het beste wensen!
Groetjes,
Brandon
Hey Brandon,
Fijn om te horen dat je er veel aan hebt gehad 🙂 .
Zelf ben ik 3 weken geleden terug naar Nederland gevlogen, voor de time being. Ik zat in Kuala Lumpur en merkte dat er steeds minder mogelijk werd. En in zo’n situatie ben ik liever thuis bij de mensen die ik liefheb, vandaar de keuze. Straks, als alles weer ‘open’ is, ga ik waarschijnlijk gewoon weer lekker op pad.
Groet en alvast een hele fijne reis voor straks!
Hey Robbert,
Puur even uit nieuwsgierigheid, heb je alweer plannen gemaakt voor een nieuwe trip? Of wacht je nog af?
Ik heb zelf recent de keuze gemaakt om, zodra het m.i. mogelijk is, mijn baan op te zeggen en voor onbepaalde tijd te gaan reizen. Allereerst door Azië. Ik heb nog nooit een backpacktrip gemaakt, maar ga het ondervinden. En anders heb ik het maar geprobeerd! Ik heb wat dat betreft veel gehad aan je artikelen, met name om de keuze definitief te kunnen maken. Inmiddels weten vele vrienden en familieleden er al vanaf.
Ik ben nu nog maar 23, heb geen eigen huis waar ik mee zit (thuiswonend) en geen vaste vriendin. Ik heb tevens een behoorlijk budget, dus zou het in theorie ook wel even vol kunnen houden als het allemaal bevalt (enkele jaren). Vandaar de keuze om voor onbepaalde tijd te gaan!
Ik zit er alleen nu een beetje mee, dat ik het zo in m’n kop heb, dat ik me weinig meer kan motiveren op het werk en eigenlijk het liefst direct vertrek. Ik weet alleen dus niet hoe dat gaat lopen met Corona, dus hoor graag hoe jij hier over denkt!
Thanks.
Hey Steven,
Nee, nog niet.
Heeft ook weinig zin nu denk ik, alles is zo onvoorspelbaar. Voorlopig ga ik waarschijnlijk naar Spanje, gewoon om te werken en te wonen.
Je zit een beetje in de situatie waar ik in zat toen ik voor het eerst ging reizen, kan alleen maar supervet worden 🙂 .
En qua werk, tja… Wetende dat je sowieso gaat kan het juist makkelijker maken toch? Je weet dan namelijk dat er een eind aan gaat komen. En wanneer dit precies is? Dat kan ik helaas ook niet zeggen. Hopelijk begin 2021?
Groet, Robbert
Hey Robbert,
Tof dat je gaat wonen & werken in Spanje!
Ja, ik kijk er ook ontzettend naar uit. Wel spannend, overigens. Ik wilde eerst altijd samen met iemand anders (een vriend ofzo) gaan reizen, maar kan helaas niemand vinden die dat op dit moment wil gaan doen. Dus dan maar alleen. Zal inderdaad ongetwijfeld supervet worden! En laten we hopen dat het inderdaad begin 2021 mogelijk is. Zodra het kan, vertrek ik in ieder geval.
Voor nu vooral een kwestie van inlezen. Alhoewel veel van de namen, plaatsen en activiteiten lastig te ‘onthouden’ zijn. Ik denk dat het ook vooral een kwestie is van goed inlezen voor je daadwerkelijk naar dat specifieke land afreist. En dan zien we wel. Er zit toch geen tijdsdruk achter.
Thanks, en groeten, Steven
Inlezen is altijd goed (check Backpackgids Azië.), maar ik raad je aan om ook gewoon lekker een hoop ter plaatse te ontdekken. Veel leuke dingen gebeuren vaak toch spontaan…
Wat is trouwens de reden dat je samen wilt reizen? Veel mensen kiezen hiervoor uit ‘veiligheid’, maar dat is nooit zo’n goede raadgever als je het mij vraagt. In je eentje zal zeker even wennen zijn, maar als je daar eenmaal doorheen bent, dan zal het waarschijnlijk supergoed bevallen. Bovendien betekent alleen reizen zeker niet dat je altijd alleen bent. Maar als je alleen wilt zijn, is de keuze zo gemaakt 🙂 .
De Backpackgids Azië van jou heb ik al aangeschaft, dus dat helpt al enorm ;).
Veiligheid zal inderdaad de voornaamste reden zijn dat ik samen wilde reizen. Gewoon wat vertrouwder, iemand om op terug te vallen. Maar toen ik (dacht) iemand gevonden te hebben, kroop hij een beetje terug en toen heb ik maar de knoop doorgehakt alleen te gaan en heb ik tegen hem gezegd dat ik sowieso ga en als hij mee wil zou ’t ook tof zijn. Ik zie mezelf op zich wel als iemand die ook makkelijk contact legt, dus wat dat betreft zou het ook helemaal geen probleem moeten zijn. Ik kan ook best goed op mezelf zijn, maar ben toch wel een sociaal iemand die een beetje contact nodig is.
Anyway, ik ga sowieso! En inderdaad, aangezien ik ook geen tijdsplan heb, is het juist ook goed om spontaan een hoop ter plaatse te ontdekken en niet vooraf alles uitgestippeld te hebben. Alhoewel het wel fijn is om toch enige leidraad te hebben.
Goed om te horen. Heb je de gidsen gekocht? Want ik heb onlangs een compleet vernieuwde versie online gezet, dus je kunt even checken of je die ook al hebt 🙂 .
Enne, dat alleen reizen komt wel goed hoor. Eigenlijk bijna iedereen die ik gesproken heb en eerst twijfels daarover had, vond het achteraf super. Ik ben ook al mensen tegengekomen die samen vertrokken waren en elkaar na een tijdje ‘beu’ waren. Zo kan het natuurlijk ook hè.
Bovendien kom je toch zat nieuwe mensen tegen. En juist het ontmoeten van nieuwe mensen is een leuk iets van reizen vind ik. Als je samen bent, zal je (waarschijnlijk) meer naar elkaar toetrekken.
Als er nog wat is hoor ik het wel!