Als twijfels je dromen in de weg staan

Ik ben inmiddels al 6 weken in Kuala Lumpur. Een voor mij fijne stad, die ik heb uitgezocht om een kleine reispauze in te lassen. Gewoon even een soort van vaste stek, in plaats van continu rond te trekken.

Maar ik voel aan alles dat het genoeg is geweest. De tijd om nieuwe dingen te zien is aangebroken.

Zoals je in mijn e-mails of op Facebook wellicht al hebt meegekregen, lijkt het me erg gaaf om naar Nieuw-Zeeland te gaan.

Een heerlijk en vooral avontuurlijk vooruitzicht.

Toch?

Zou je denken ja.

Echter, na wat research zijn er bij mij veel twijfels gekomen.

Zoveel dat ik er onrustig van ben geworden. Zie het als een soort stress. En als je dan geen knopen doorhakt, wordt zoiets erger en erger. Je bent er continu mee bezig, maar weet niet wat te doen.

Denk aan twijfels vanwege de hoge kosten, over hoe het is om eventueel alleen een roadtrip te maken en of het me lukt een goede auto te kopen met alle zaken die daarbij komen kijken.

Ook was ik nogal verbaasd toen ik het huurbedrag opvroeg van een auto-camper, bijna 100 euro per dag. En dat inclusief 20% korting. In 2 maanden betekent dit dus 6.000 euro.

Verder is, mede door de hoge kosten, planning vereist. Iets wat ik totaal niet gewend ben. Bijvoorbeeld plannen wanneer en vanaf waar ik terugvlieg. Er wordt namelijk om een uitreisticket gevraagd. Daar zijn creatieve oplossingen voor, maar toch.

Bovendien is Nieuw-Zeeland gewoon echt helemaal wat anders dan Zuidoost-Azië, een gedeelte op de wereld wat voor mij bijna als thuis aanvoelt.

Alleen, zoals ik hierboven al zei, voel ik ergens dat de tijd daar is om een stap te gaan zetten. Iets vertrouwds inruilen voor iets helemaal nieuws. Een sprong in het diepe. Nieuwe ervaringen opdoen, weer terugkomen in die fijne flow.

Echter, knopen doorhakken is niet mijn sterkste punt. Nooit geweest. Laat staan voor deze voor mij compleet nieuwe bestemming.

Het heeft ertoe geleid dat ik er weken mee bezig ben geweest. Elke dag in de veronderstelling te gaan boeken. Dit moment bleef echter uit. Energievretend. Waar was ik in godsnaam mee bezig?

Ik stond enkele dagen terug zelfs op het punt om voor ‘veiligheid’ te kiezen en richting Sri Lanka te gaan. Dichtbij, in het vertrouwde Azië, goedkoop en vast een supervet land om door te gaan backpacken.

Toen waren er gesprekken met mijn vader, moeder en mensen die ik hier inmiddels heb ontmoet. Maar ook een Facebookbericht waarin ik mijn onzekerheid kenbaar maakte.

Eigenlijk was iedereen het erover eens: doe het.

Noem het toeval of niet, maar gisteren werd ik wakker met een gevoel het te weten. Nieuw-Zeeland zou mijn volgende bestemming worden. Ineens was ik veel rustiger in mijn hoofd.

Zo’n bevrijding.

Die avond heb ik het ticket geboekt. Is dit wat ik wil? Vroeg ik me direct af. Kappen nou, we gaan het zien, oké?

Zijn twijfels een reden om iets niet te doen?

Nee. Ik voel ergens zelfs blijheid en opluchting dat ik deze droom een kans geef. Rondtrekken, kamperen in de natuur, kampvuurtje bouwen en zulk soort dingen.

Ja, het kan tegenvallen. Maar op basis van wat ik tot nu toe heb meegemaakt, zal het vast wel loslopen. Bovendien ben ik gewoon erg benieuwd naar Nieuw-Zeeland. En trouwens, als ik niet ga, zal ik nooit weten hoe het er is.

Om een lang verhaal kort te maken: ik ben een beetje klaar met het vele twijfelen of die besluiteloosheid in dit soort gevallen. Problemen in je hoofd creëren, waarvan 90 procent waarschijnlijk bullshit is, of minder ernstig dan je denkt. Ik had mezelf in ieder geval een hoop ‘gedoe’ kunnen besparen wanneer ik deze stap sneller had gezet.

Deze besluiteloosheid leidt er bij mij vrijwel altijd toe dat ik pas een dag van te voor weet waar mijn volgende bestemming ligt. Vaak geen probleem, maar zo nu en dan zorgt het voor onnodige onrust.

Stress is er op ieder niveau. Ook wanneer je op het oog alle vrijheid hebt die je je maar kunt wensen. Ik zei het eerder al eens: vrijheid zit tussen je oren. Waan je jezelf vrij, dan kan er zomaar ineens een ‘probleem’ ontstaan. Mindfucking.

Wel zou het soms simpelweg fijn zijn om iemand aan je zijde te hebben, waardoor je sneller in zo’n avontuur stapt.

Ach ja, misschien moet ik het maar zien als een leermoment voor de toekomst?