Azië is speciaal, maar wat mij betreft niet alleen vanwege de vele prachtige bezienswaardigheden en de vredige cultuur die er heerst. Er zijn van die typische gewoontes die dit werelddeel zo bijzonder maken. Bijzonder, omdat het dingen zijn die je niet zo 1, 2, 3 zou verwachten.
In dit artikel deel ik 7 van deze gewoontes met je die ik tijdens mijn reizen door met name Zuidoost-Azië ben tegengekomen. En nee, ik ga niet een standaard iets opnoemen als ‘insecten eten’, ‘hurktoiletten’, ‘ladyboys’ en dergelijke. Het zijn zaken die me (echt) hebben verbaasd en waar ik op voorhand nog niet van wist.
Goed, hier komen ze:
1. Apotheken verkopen nagenoeg alles zonder recept
Dat ben je niet gewend in Nederland hè, dat je bepaalde zware middelen gewoon even kunt ophalen in de apotheek zonder dat je een recept hebt gekregen van de huisarts of de instantie waar je onder behandeling staat?
Bij veel Aziatische apotheken is dit easy peasy .
Zo heb ik regelmatig andere backpackers gesproken die middeltjes als valium en oxazepam kochten om makkelijker te kunnen slapen in het vliegtuig. Dit zijn medicijnen die je in Nederland niet zomaar meekrijgt. En dat is met een goede reden, oxazepam kan bijvoorbeeld behoorlijk verslavend werken en je leven op een verkeerde manier beïnvloeden.
Mijn advies? Pas op met wat je koopt. Het kan dan allemaal wel vrij verkrijgbaar zijn, gezond is het (vaak) niet. Ikzelf weiger in ieder geval om dit soort pillen te halen, maar dat is ieder z’n eigen keuze.
2. Drugsverkoop en -gebruik lijkt soms wel legaal
Maar dat is het natuurlijk niet. Ik noem Pai, Vang Vieng, de Full Moon Party op Koh Phangan, Bali en Sihanoukville. Plaatsen waar (soft)-drugs vrij gemakkelijk te krijgen zijn, alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Toen ik in Sihanoukville op Victory Hill verbleef, fluisterde werkelijk iedere tuk-tuk-chauffeur “Cocaine?” naar me. Geen idee wat ze nou werkelijk verkochten, maar ik keek er wel van op.
Dan is er nog Vang Vieng, daar waar het voornamelijk om ’tuben’ gaat. Het is hier heel gebruikelijk dat er op de menukaart dingen staan als ‘happy pizza’, ‘happy shake’, een joint, paddo’s of zelfs opium. Nogal vreemd, wetende dat in de Laos de straffen voor wat betreft drugsgebruik verre van mild zijn. Maar als het op het menu wordt aangeboden, dan mag het toch?
En ja, zelf heb ik ook wel eens een jointje gerookt in Azië, in Pai was dat. Wiet is hier super-eenvoudig te krijgen in de diverse cafeetjes. Achter de toonbank ligt vaak ‘van alles en nog wat’ en net als Vang Vieng heeft Pai heeft het stempel dat drugs gedoogd wordt. Maar het bergdorpje valt gewoon onder de Thaise wet, oftewel: er staan zware straffen op het gebruik van drugs.
Laatst hoorde ik een verhaal van een vriend van me die het had over een ietwat afgelegen bar op Koh Tao waar het roken van een jointje of het eten van paddenstoelen heel normaal is.
En ja, zo zijn er nog tig voorbeelden te noemen.
Pas dus op met wat je doet, ondanks dat het gebruik van drugs vaak heel normaal lijkt.
Nu weet ik ook wel dat het in de praktijk vaak zo is dat, door corrupte samenwerkingen tussen café-eigenaars en politie, de straf met een paar honderd euro af te kopen is. Maar je zal maar net de verkeerde tegenkomen.
3. Het openbaar rochelen en uitspugen van pruimtabak is niet vreemd
In Myanmar, om precies te zijn in Yangon, maakte ik voor het eerst kennis met het fenomeen ‘betel nut’. Dit is een soort pruimtabak waarop de locals kauwen met als gevolg dat ze een opkikker krijgen die gelijkstaat aan 6 koppen koffie.
Best lekker dus eigenlijk. Ja, je zou denken van wel. Echter, ik vond het nogal smerig om het gerochel aan te horen en vervolgens de rode massa uit de mond op straat gespuugd te zien worden. Wat overblijft, is een gebit dat eruitziet alsof het volledig bebloed is. Alles went, maar in het begin keek ik er best wel van op.
Onlangs kwam overigens in het nieuws dat dit populaire product tot kanker kan leiden en al vele vroegtijdige overlijdens tot gevolg heeft gehad. Zelf heb ik het ook een keer geprobeerd, maar ik vond het niet fijn smaken. En gelukkig maar.
4. Boekenwinkels verkopen meer kopieën dan originele boeken
Kopieën in de schappen leggen in plaats van de originele exemplaren? De normaalste zaak van de wereld in veel Zuidoost-Aziatische landen. Ik heb dit met name in Thailand gezien, in bijvoorbeeld Bangkok is het erg gebruikelijk.
Best apart dat zoiets zomaar kan, de auteursrechten worden op deze manier namelijk keihard geschonden. Ergens vind ik het ook wel weer grappig dat de winkels en straatverkopers er open en bloot voor uitkomen. In Nederland zou je meteen worden opgepakt 😉 .
Soms liggen er trouwens wel originele uitgaves, maar dit zijn meestal boeken die door reizigers zijn geruild tegen geld of een gekopieerd boek.
Denk overigens niet dat je altijd voordelig uit bent, de prijzen vallen me vaak zelfs wat tegen. Onderhandelen is daarom wel aan te bevelen. Je originele boekje inwisselen tegen geld, levert je doorgaans nauwelijks wat op. Ruilen is een betere optie. Vaak staat bij een shop aangegeven of ze ‘swappen’, oftewel boeken omruilen.
5. Zelfs bij de zoetste dingen wil men suiker doen
Lekker hè zo’n fruitshake? Jazeker, maar ik wil je wel adviseren om altijd even aan te geven “no sugar”. Tenzij je van super-zoet houdt natuurlijk.
Het is in Azië namelijk heel normaal om de zoete shake nog net wat zoeter te maken. Dit kan met gecondenseerde melk zijn of gewoon door het toevoegen van suiker.
Totaal overbodig, wat mij betreft in ieder geval. Zelf vind ik bijvoorbeeld een mango-shake erg lekker. Maar waarom nog suiker eraan toevoegen als deze vrucht van zichzelf al behoorlijk zoet is?
Dit is precies de reden dat ik bij het bestellen “no sugar” zeg. Degene die me helpt, kijkt me dan meestal vreemd aan omdat hij of zij het echt niet begrijpt. Ach ja, het is maar net wat normaal is in een bepaald land natuurlijk.
6. In de Filipijnen is bewapende beveiliging heel normaal
Waaraan ik denk bij de Filipijnen? Natuurlijk de prachtige landschappen, de ongerepte eilanden, het kristalheldere water en de iconische Jeepney. Maar er is zeker nog iets anders dat me is bijgebleven: de bewaking bij shopping-malls, grote supermarkten, hotels, sommige restaurants en andere openbare gelegenheden.
Dit is niet zomaar beveiliging, maar in uniform geklede mannen met ieder een gigantisch geweer bij zich dragend. Verder een sensor om vast te stellen of je wapens bij je hebt. Het kan tevens zo zijn dat je gefouilleerd wordt.
Ik vond dit eerlijk gezegd nogal intimiderend. In bijvoorbeeld Puerto Princesa ging ik alleen maar even naar een supermarkt om wat eten te kopen. Om dan via 2 van dit soort mensen naar binnen te lopen, was niet heel erg prettig. Het zorgde eerder voor een gevoel dat er ieder moment iets kon gebeuren.
Dat deze beveiligers er staan, komt trouwens door aanslagen in winkelcentra in het (recente) verleden. Ergens is het daarom wel te begrijpen.
Laat je trouwens niet afschrikken door wat ik hierboven heb gezegd, want Filipijnen is echt een schitterend land om te backpacken en behoort zeker tot mijn favorieten. En bovendien: als je deze beveiligers één keer hebt gezien, is het de keer daarna vaak al een stuk normaler. Al blijft het gevoelsmatig natuurlijk een beetje apart.
7. Heb je geen diploma dan kun je er gewoon een kopen
Op meerdere plekken in Zuidoost-Azië is het me opgevallen dat in de toeristische winkelstraten stands stonden waar je allerlei certificaten kunt kopen. Denk aan diploma’s van een universiteit naar keuze, een rijbewijs en dat soort dingen.
De eerste keer dat ik dit heb gezien, was op Khao San Road in Bangkok. Werkelijk iedere Bachelor- of Mastergraad is hier te verkrijgen. Ik bladerde even door het boekje en zag verder ook allerlei rijbewijzen en zelfs identiteitskaarten van de politie.
Ik dacht toen letterlijk: “dat dit gewoon allemaal kan, hoe bizar is dat?” Bizar, omdat het natuurlijk illegaal is. Maar absurder is misschien nog wel dat het politiestation er vlakbij in de buurt ligt.
Dus, heb jij nog niet het juiste papiertje of heb jij altijd al de droom gehad om als politieagent te werken? Dan weet jij wat je kunt doen 😉 .
Dit waren de 7 onverwachte dingen die mij opgevallen zijn in verschillende Aziatische landen. Heb jij nog een toevoeging?
