Tuben in Vang Vieng: toen levensgevaarlijk, maar nu?

Toen ik begin 2012 na een hobbelige rit vanuit Luang Prabang strontmisselijk in het door bergen omgeven Vang Vieng aankwam, was ik er maar met één bedoeling: de in het backpacker-circuit veelbesproken ’tube-ervaring’ beleven.

Ik was desalniettemin enigszins terughoudend en op mijn hoede. Dit omdat een jaar eerder in ieder geval 27 mensen waren overleden in wat op dat moment bekendstond als de party-hotspot van Laos, zo niet van heel Zuidoost-Azië. Om nog maar te zwijgen over de tig (zwaar)gewonden die het plaatsje ieder jaar aan de droevige statistieken kon toevoegen.

Doden, whiplashes, gebroken wervelkolommen, bewusteloosheid; het is allemaal voorbijgekomen. En niet zo zuinig ook.

Het zorgde bij mij voor de realisatie dat het hier wel eens verkeerd kon aflopen als ik niet op zou passen. Ik sprak af met twee Engelsen gozers die ik op de boot van Thailand naar Laos had leren kennen. Zij hadden er al een dolle dag en nacht opzitten, en waren duidelijk in een totaal andere staat. Die middag zou, zoals je begrijpt, héél gezellig worden 😉 …

Die jaargang, 2012, zouden er nog vele backpackers de dood vinden in Vang Vieng. De zorgwekkende cijfers resulteerden in het ingrijpen van de Laotiaanse overheid. Het gros van de rivierbars moest de deuren sluiten, waarna Vang Vieng in een spookstad veranderde. De onder Azië-backpackers fameuze tanktops met de tekst “In the Tubing” (ja ik had er ook twee) werden niet meer verkocht en veranderden daarmee in ware collector’s items.

Het tuben -in feite een kroegentocht over water- zou vanaf dan niet meer bestaan. Backpackers hoefden niet meer te komen, om ladderzat in een knalgele rubberen band de rivier af te drijven op zoek naar losbandigheid. De ‘gouden’ tijden behoorden tot het verleden.

Als ik voor mezelf spreek vind ik het gaaf en nostalgisch dat ik deze gekke periode in Vang Vieng heb meegemaakt. Het was pure sex, drugs en rock & roll. Zo’n vrijgevochten backpackplek zonder regels die je tegenwoordig gewoonweg niet meer ziet. Uiteraard doel ik niet op de dodelijke slachtoffers, wat juist zeer tragisch is.

We leven intussen dik 10 jaar later en het lijkt me goed om je een update te geven, zodat je weet wat je kunt verwachten als je richting Vang Vieng afreist. Is het einde van het feestje echt aangebroken en een ingeslapen boel geworden? Of is er juist genoeg te beleven? Je leest het allemaal in deze gids. Ook neem ik je mee terug naar de wilde tijd van weleer.

Sex, drugs en rock & roll en de Vang Vieng-doden (tot begin 2012)

Het was tot en met 2012 waarin het plaatsje Vang Vieng een continue stroom backpackers van over de hele wereld aantrok. Feesten op de rivierflank met een flinke lading drank en tuben op een rubberen band maakten het tot een zeer populaire plek om helemaal los te gaan. ’s Avonds ging het feesten door bij de bars in het dorp, met paddo’s, opium en andere geestverruimende middelen die vreemd genoeg heel normaal waren. Iedere backpacker die een route over Zuidoost-Azië aflegde wist er wel van.

Langs de backpackroute zag je steevast reizigers met tanktops van de tubing, het zorgde voor herkenning en een makkelijke gespreksopener.

Zoals gezegd was ook ik in die periode in het backpackersdorp om het allemaal zelf te ervaren. De bars aan de rivieroever schonken goedkope lokale alcohol en ondertussen werden verschillende drankspelletjes gespeeld. De kades zaten volgepakt met avonturiers en je leerde binnen no-time tig mensen kennen. Enne, voor je het doorhad was je straalbezopen. Ik herinner me de Mojito Bar en de Why Not Bar. En de crazy Bucket Bar die je via een bamboebrug bereikte en op een eiland lag. Wat een tijden!

Je moet je voorstellen: de lokaal gestookte Lao Lao-whisky was met omgerekend 80 cent voor een liter zowat goedkoper dan een fles water. Er deden geruchten de ronde dat er meer dan alleen alcohol in het brouwsel zat, en ik kan bevestigen in ongekende sferen terecht gekomen te zijn na het drinken van dit (smerige) spul.

De meeste toeristen combineerden het drinken in de rivierbars met tuben. Drijven over de rivier, en een touw om je naar de bar met pompende beats te trekken. Had je het wel weer gezien, stapte je op je tube om bij de volgende party-plek aan te meren. Echter, juist in de voorgenoemde combinatie zat hem het gevaar. Vanwege de verraderlijke stroomversnellingen plus de niet zichtbare rotsen en scherpe stenen in de Nam Song-rivier. Maar zeker ook door de adrenaline-attracties die men op verschillende locaties gebouwd had, die onwetende dronken backpackers letterlijk de dood injoegen. Berucht was bijvoorbeeld de death slide, een leipe glijbaan die je in de rivier torpedeerde. En niet te vergeten de bizarre ziplines en krakkemikkige schommels om vanaf grote hoogtes de sprong in het (gevaarlijke ondiepe) water te wagen.

Op zichzelf niet persé supergevaarlijke attracties, alleen als er alcohol en drugs in het spel is wordt het een ander verhaal. Tel daar de verborgen gevaren van de Nam Song-rivier bij op en je hebt en ronduit dodelijke cocktail te pakken.

Er zouden in die tijd telkens minimaal 20 mensen per jaar overleden zijn en in 2011 zelfs 27, al is door gebrekkige rapportage geen exact cijfer per jaar te geven. Sowieso vind ik op ’t internet enkel getallen voor 2011 en 2012.

Een ding stond vast: dit kon niet zo doorgaan. Vang Vieng werd een backpackbestemming met een dikke zwarte rand. Toch greep de Laotiaanse overheid in eerste instantie niet in. Geld boven alles, zo zal men gedacht hebben.

PS. Mocht je beelden willen zien uit die knotsgekke en bizarre tijd, zoek dan in YouTube op ‘Vang Vieng death slide’.

Maatregelen in 2012

Ergens in 2012 voerden lobbyisten de druk steeds verder op en werd de regering min of meer gedwongen om stappen te ondernemen. In hetzelfde jaar greep men daarom rigoureus in.

De maatregelen leidde er overigens niet toe dat het tuben en feesten direct stopte. Echter, waar in het verleden alle twaalf bars heel de dag open waren, stak de overheid daar vanaf dat moment een stokje voor. Na het ingrijpen ging het slechts om vier geopende rivierkroegen.

Ik vermoed dat de autoriteiten beslisten om de boel niet helemaal te sluiten, omdat men natuurlijk ook de positieve kant van de medaille kende: inkomsten uit toerisme. Als het feestgedruis verboden zou worden, hoeveel zou Vang Vieng dan overhouden? Zouden er überhaupt nog backpackers langskomen?

Ergens tussen 2012 en 2014/2015 werd het tuben desondanks toch volledig aan banden gelegd. Inclusief de bars langs de rivier die in september van dat jaar dicht moesten.  Voor eventjes veranderde Vang Vieng zelfs in een heuse spookstad. Daarna keerde het spektakel terug, alleen dan vele malen rustiger.

De huidige situatie

Inmiddels, ruim 10 jaar later, bestaat het tuben in Vang Vieng (gelukkig) nog, al is het lang niet meer zo ruig en roekeloos als in de wilde jaren. De genoemde death slide is nergens meer te bekennen en indien je een potje wil ziplinen is daarvoor een reservering vereist. Stomdronken ga je er in elk geval niet meer aan kunnen beginnen. Allemaal een stuk verantwoorder dus.

Aan de rivierkant staan nog steeds een aantal bars, al is drinken voor velen niet persé het belangrijkste van de dag. Net als na de maatregelen in 2012 zijn er vier bars geopend. ‘Tubers’ komen hier tijdens het drijven over de Nam Song-rivier langs en genieten absoluut nog van een drankje. En dat moet ook kunnen denk ik. De nostalgische emmertjes volgeladen met Laotiaanse whisky en cola zijn niet verdwenen. Niettemin vind je de echt spannende feestjes vooral in het centrum van Vang Vieng. Het tuben is meer laidback geworden in plaats van sec een zuipfestijn.

Helaas zijn iconen als de Bucket Bar, de Mojito Bar en de Why Not Bar in rook opgegaan.

En de drugs?

Opium, wiet, paddo’s, alle happy-gerechten; in de losgeslagen jaren stonden de menukaarten er vol mee. Ondanks dat het volstrekt illegaal was. Intussen is er nog altijd een en ander te krijgen bij de bars in het dorp, al is het veel minder pontificaal aanwezig. Wees op je hoede voor (undercover) politie, net als destijds lopen ze namelijk rond om je te pakken met drugs, om je vervolgens geld af te troggelen.

Een ander ding om ook in deze tijden op te letten is springen van rotsen. Het blijft toch iets waar backpackers van houden hè? Ondanks de vele blessures die het mensen in het verleden heeft opgeleverd. Ik kan alleen maar zeggen: denk na voordat je zoiets doet. Zeker als het water ondiep is, vol met stenen of met rotsblokken ligt, is rotsspringen niet verstandig. Dit klinkt misschien als een open deur, desondanks zijn talloze mensen hier in door de jaren heen de fout in gegaan. Soms zelfs met fatale afloop. Als je zekerheid wilt, check dan zelf het water en doe altijd even navraag bij de eigenaar van de bar of het veilig is.

Meer en meer komt Vang Vieng bekend te staan als een avonturenbestemming, en is het tuben slechts een van de vele activiteiten die er te doen is. Hiken, kajakken, zwemmen in lagunes en de Vang Vieng Challenge zijn daar enkele voorbeelden van.

Buiten de bovenstaande feiten is het in Vang Vieng qua toerisme een stuk rustiger geworden dan voorheen. Helemaal als ik dit vergelijk met de massale toestroom van toeristen die er in 2012 was.

Tja, je zou het saai kunnen noemen, maar sindsdien zijn er niet meer de ongelofelijke dodenaantallen die er voorheen te betreuren waren. In 2017 was er nog een Australiër die na het ziplinen overleed, meer dramatisch nieuws is er echter niet te vinden.

Dat er verandering heeft plaatsgevonden, daar kunnen we beter blij om zijn als je het mij vraagt. Het typische authentieke dorpje Vang Vieng verloor in luttele jaren veel van haar charme aangezien ze al snel bekendstond als dé locatie om helemaal van god los te gaan. Los van het het aantal sterfgevallen en blessures was het respect richting de locals bovendien ver te zoeken.

Vang Vieng is eveneens een bestemming die in rap tempo populair werd aangezien in heel veel tv-barretjes de gehele dag de series Friends en Famliy Guy te zien waren. Het was voor menige backpacker de perfecte kater-remedie. Nu ik dit eind 2023 schrijf, is deze gezellige scene al tijden geheel verdwenen. Spot je toch nog zo’n café, dan hoor ik het uiteraard graag van je!

Veel van deze barretjes in het centrum zijn inmiddels omgetoverd tot ietwat luxere restaurantjes om de ‘nieuwe’ Vang Vieng-toeristen te kunnen bedienen. Hierbij kun je denken aan groepen van Koreanen en Chinezen die je voornamelijk in de rivier ziet kajakken in plaats van tuben.

Maar niet getreurd… Er komen net als toen genoeg backpackers naar Vang Vieng. De talrijke hostels in het dorp zeggen wat dat betreft genoeg. En voor een feestje zit je er ook goed, alleen is het niet meer zo als voorheen, toen het vooral op en rond de rivierbanken plaatsvond. Maar da’s misschien maar beter ook!

Wat kost het huren van een tube?

Je kunt tussen 09.00 uur en 16.00 uur bij de Vang Vieng Tubing Office een tube huren voor 60.000 LAK (Laotiaanse kip), omgerekend zo’n €2,50. Tevens dien je een borg te betalen, welke eenzelfde 60.000 LAK bedraagt. Indien je de band na 20.00 uur terugbrengt, kun je naar je borg fluiten. Goed om te weten dus 🙂 .

Om te zorgen dat je op tijd weer in het dorpje bent om je tube in te leveren, adviseer ik je om ten laatste om 12 uur ’s middags aan het avontuur te beginnen. Eer je bij de eerste bar bent, is het waarschijnlijk al een uur of een – en de uren vliegen om, zoals je begrijpt.

Hoelang duurt het tuben?

Je leest op veel plekken dat je aan 3 uur tuben moet denken, maar wanneer je bij de bars stopt om spelletjes te doen en te drinken zal het al snel 5 uur of meer worden. Destijds was ik in elk geval van twaalf uur in de middag tot na zonsondergang druk ‘bezig’ in de rivierbars, terwijl ik nog niet eens een tube gehuurd had!

3 uur is in die zin het minimale om rekening mee te houden. Indien je zoals ik al aangaf om een uur of twaalf gaat, zal je normaal gesproken nooit te laat terug in het centrum zijn om de tube in te leveren.

Wat neem je mee tijdens het tuben?

Niet te veel! Voor vertrek raad ik je aan om in ieder geval 250.000 LAK mee te nemen voor de hele dag. Dit is inclusief de eerdere besproken huur van de tube. Behalve geld, adviseer ik je om zwemkleding en een shirt of tanktop bij je te hebben. Al het andere wat niet nodig is, kun je alleen maar verliezen. Je zou niet de eerste zijn.

Bang om te verbranden? Smeer je dan ’s ochtends goed in. Anders kom je gegarandeerd als een kreeft terug, en heb je dagenlang enorme pijn.

Overigens, wat geld betreft raad ik je aan om een ‘keycord’ met (waterdicht) plastic tasje voor om je nek aan te schaffen. Je kunt hier je geld, telefoon en eventueel sigaretten droog in bij je houden. Je sleutels kun je beter bij de receptie van het hostel ter bewaring afgeven. Als alternatief kun je denken aan een dry-bag.

Ikzelf nam destijds mijn telefoon niet mee, omdat de kans op kwijtraken groot was. Vandaar het gebrek aan foto’s in dit artikel trouwens.

Hoe kom je bij het startpunt?

Het begin van je tube-avontuur start zo’n 4 kilometer buiten het dorp, je wordt hier gratis afgezet door de Vang Vieng Tubing Office.

Een andere optie is het nemen van een tuk-tuk voor 20.000 LAK.

Hoe kom je terug in het dorp?

Wat zoals ik al zei nog steeds gebeurt, is dat tubers zich volgooien met alcohol nadat ze zijn aangekomen bij de bars aan de waterkant. Op zich niet zo vreemd. Echter, het feit dat sommigen vervolgens terug de band instappen om de tocht van 4 kilometer(!) over de rivier terug naar het dorpje te maken, is wat mij betreft zorgwekkend. Je snapt het al, als je uit de tube valt, kan het zomaar gedaan zijn met je. Verdrinking ligt op de loer. Dit heeft het verleden inmiddels wel uitgewezen. Bovendien is er geen enkele controle.

Mocht je er nou wel voor kiezen om terug te tuben, zorg er dan voor dat je niet het laatste stop-punt naar het centrum mist. Je wilt immers voorkomen dat je over de rotsen moet klauteren om uit de rivier te kunnen komen. Ik heb meerdere reizigers gesproken, die hier kapotte handen en voeten aan over hebben gehouden.

Er is een bord waarop te lezen valt: End of tubing. Houd dit dus goed in de gaten. Heb je gedronken, dan zie je ‘m serieus snel over het hoofd en drijf je al rap te ver af.

Weet ook dat het vanaf de laatste bar nog ongeveer een uur drijven is voor je aankomt in het dorp. Zeker als de zon onder is gegaan, kan het erg koud en onoverzichtelijk worden. In combinatie met teveel alcohol is zoiets niet de fijnste situatie om in te belanden.

Kun je tuben met een groep en gids?

Yep, er is zoiets als Tipsy Tubing Laos. Hierbij ga je met een groep andere backpackers het water op en word je begeleid door een gids.

Klinkt je dit wat stoffig in de oren?

Nee, deze activiteit is juist in het leven geroepen om het ‘oude tube-gevoel’ enigszins te benaderen. Je stopt zodoende ook bij de bars om spelletjes te spelen en te drinken. En het fijne is dat je direct een boel mensen leert kennen en tijdens het tuben een gids hebt die toezicht houdt, zo ben je sowieso in veilige handen.

Wat is er nog meer te doen in Vang Vieng?

Iets wat ik ten opzichte van 2012 heb zien veranderen, is dat de meeste reizigers er niet meer voor kiezen om drie of vier dagen achtereen laveloos rond te lopen (of te drijven).

Vandaag de dag zie je ’s middags pak ‘m beet 30 tot 60 mensen op de rivier tuben, terwijl het in de wildere jaren om meerdere honderden tubers ging. Dagelijks streken meer dan 400 backpackers in Vang Vieng neer!

De dag erop werden ze -en ik ook!- wakker met een fikse kater en was het simpelweg bijkomen geblazen. Dit deed je in een café met een broodje, fruitsap en het kijken naar Friends of Family Guy. Meer van Vang Vieng zag je niet, of je moest de energie hebben om op de scooter te springen en ergens heen te karren. Voor de meeste lui bleek dit gezien de koppijn en lamlendigheid echter een onhaalbare kaart. Ook ik behoorde tot die categorie.

Maar er is absoluut meer te beleven in Vang Vieng, en het zou zonde zijn als je de omgeving vergeet te verkennen. Sowieso is rondrijden op een scooter (of op de fiets) door de countryside een belevenis op zich. De omgeving is vredig en laat je het pure Laos zien.

Enkele gave bezienswaardigheden en activiteiten zijn:

• Kajakken: naast tuben is kajakken op de Nam Song-river door de rustgevende natuur een toffe activiteit om te doen.
• Wat Si Sou Mang: een leuke tempel met een fraai blauw Boeddhabeeld.
• Tham Chang Cave: het barst in deze regio van de grotten en de Tham Chang-grot is de meest noemenswaardige.
• Jang Cave: een andere boeiende grot om op je lijstje te zetten. Gaaf is dat je er kunt zwemmen.
• Blue Lagoons: verschillende lagunes met kristalhelder water om in te plonzen. Een mustsee!
• Kaeng Nyui Waterfall: een mooie en hoge waterval die enig avontuur vergt om te bereiken 🙂 . Mei tot oktober is de beste periode om te gaan.
• Rijstvelden: loop naar het ViengTara VangVieng Resort om uit te kijken op schitterende rijstvelden.
• Nam Xay Viewpoint: na een inspannende klim heb je een weergaloos uitzicht op het grillige karstlandschap. Perfect tijdens de zonsondergang.
• Ban Pha Tang: een pittoresk dorp waar het leven een paar versnellingen lager gaat. Spelende kinderen giechelen en komen op je afgerend om je een high-five te geven. Zeker een kijkje nemen, loop ook over de iconische bamboebrug.

Waar in Vang Vieng raad ik je aan om te overnachten?

Ten slotte heb ik een aantal leuke slaapplekken voor je geselecteerd. Of je nu een party-hostel, guesthouse of comfortabel hotel zoekt, aan alles is gedacht.

Een tof hostel vlakbij de uitgaansgelegenheden is Mad Monkey. Nog een beroemde backpackers-spot is het Vang Vieng Lily Backpackers Hostel. Ten derde is Vang Vieng Freedom Backpackers een sociaal hostel met erg goede beoordelingen. Voor party-vibes is het Nana Backpackers Hostel een aanrader.

Slaap je liever in een hotel maar wil je niet veel kwijt zijn? Check dan het Vang Vieng Camellia Hotel. Soortgelijk is het fijne DokPhut Guesthouse.

Voor de luxe-reiziger is het Tmark Resort Vangvieng de beste keuze om voor te gaan.

Heb jij de wilde jaren van het tuben ook meegemaakt? Of misschien vragen? Laat het weten in de comments.