15 prangende vragen over backpacken door mij beantwoord

Als ik terugga naar november 2011, vlak voor mijn eerste reis, zat ik eerlijk gezegd niet met zoveel vragen. Waar ik vooral tegenop zag, was het afscheid nemen van mijn ouders en het mogelijke gemis wat zou volgen. Ik ben best wel gevoelig en kon, zeker destijds, heel droevig worden wanneer ik iemand na een tijdje samen ineens moest loslaten.

Ik kon het al hebben bij de kleinste dingen trouwens. Zelfs bij onschuldige familieweekenden. Na twee dagen vol gesprekken en gezelligheid, voelde het dan altijd eenzaam wanneer we op zondag weer vertrokken. Terwijl anderen het volgens mij juist fijn vonden weer pleite te gaan.

Oeps, ik dwaal een beetje af hè? Waar gaat dit heen zal je wel denken.

Terugkomend op die reis die komen ging: ik had een vliegticket naar Bangkok geboekt en dat was het dan ook wel. Ik spitte niet allerlei reisgidsen door en checkte geen blogs of zo. Ik gaf me letterlijk over aan het avontuur en liet alles op me afkomen. Lekker op de bonnefooi. Het enige wat ik wel wist is dat ‘k richting Khao San Road wilde. Een slaapplek zou ik daar wel vinden.

Hoe meer de dag van vertrek in zicht kwam, hoe meer ik er tegenop zag. Vanwege het in mijn ogen zo verdrietige moment. Het werd echt een dingetje in m’n kop.

Kortom: ik zag met name op tegen het doei zeggen en had verder weinig vragen. Maar hoe zit dit met jou?

Staat het grootste avontuur van je leven voor de deur en zit je met vragen? Dan ben je hier op de juiste plek.

Ik ga namelijk een antwoord geven op vijftien typische vragen waarmee nogal wat backpackers voor hun reis zitten.

Kan je ‘m toch niet vinden? Laat dan gerust een reactie achter onder het lijstje 🙂 .

1. Wat neem je mee?

“Woooot, is dat alles wat je bij je hebt?”

Mensen zijn telkens weer verbaasd als ze mijn kleine rugzakje zien en vragen zich af hoe ik het met zo weinig spullen red.

Goed, ik ga hier niet de al zo vaak verkondigde riedel afsteken dat mensen steevast teveel in hun backpack proppen en hun inpakpraktijken maar eens goed onder de loep zouden moeten nemen. Die ken je intussen wel denk ik?

Om het kort te houden: ik reis met een 30 liter backpack die ik in het vliegtuig als handbagage kan meenemen. Superchill!

Wil je weten wat ik meeneem en wat juist niet, dan moet je dit even lezen.

Pssst: bestel een reisgidsje van me om je voorbereiding easy peasy te maken. Nee nee, het is geen dikke pil en hij is lekker digitaal.

2. Hoeveel geld heb ik per dag nodig in Zuidoost-Azië?

De meeste mensen die voor het eerst gaan backpacken kiezen voor Zuidoost-Azië. Een van de redenen daarvoor is dat het lekker goedkoop is.

Maar, aan welke dagelijkse kosten moet je nu denken daarzo in het Verre Oosten?

Laat ik zeggen dat je met 20 tot 25 euro als budgetbackpacker prima moet kunnen rondkomen. Je slaapt in hostels en guesthouses, eet veelal in lokale tentjes en pakt zo nu en dan een biertje. Activiteiten zoals jungle-trekkings en vulkaanbeklimmingen passen evengoed prima in dit budget.

Om je een voorbeeldje te geven: tijdens mijn eerste backpacktrip door Azië gaf ik 4.500 euro uit in 7 maanden. En die kosten zijn in 2024 vergelijkbaar (ja serieus!).

3. Wat als je langer wil blijven dan je visum toestaat?

Het antwoord is eigenlijk simpel: verleng je visum indien mogelijk en anders verlaat je het land en keer je weer terug. Dit kan over land of per vliegtuig. Met een mooi woord heet dit ‘visum-run’.

Zo deed ik een visum-run vanaf Koh Lanta in Thailand. Met een minivan reden ik en een stel andere backpackers naar de grens met Maleisië, en gingen we Thailand uit en in. We moesten ieder een soort van smeergeld betalen omdat we anders minimaal een dag in Maleisië zouden moeten blijven, zo werd beweerd.

Sommige landen mag je pas weer naar een paar dagen in. Kom je op dezelfde dag terug, kan men de indruk hebben dat je de visumregels misbruikt. Wat in feite ook zo is natuurlijk, laten we eerlijk zijn 😉 .

4. Hoe blijf je gezond?

Gezondheid is iets wat me altijd heeft geboeid. Als ik niet aan het backpacken ben sport ik thuis iedere dag. Veelal crossfit-achtige dingen. Ik ga er lekker op, het geeft me meer energie, een positief gevoel en bovenal is het goed voor m’n gezondheid.

Op reis probeer ik het dagelijks sporten zoveel mogelijk vast te houden. En ik moet zeggen: dat lukt aardig.

Niet dat ik mezelf een veer in m’n reet wil steken, maar gister zei m’n Syrische buurjongen op Koh Lanta:

“You look amazing man, how do you do that?”

Doelend op mijn lichaam.

Hier op het Thaise eiland doe ik iedere dag aan calisthenics. En weet je, met een beetje creatief denken kun je eigenlijk alles wel doen. Optrekken aan een stang, doellat of tak van een boom, burpees, springtouwen, handstanden en yoga-oefeningen om te stretchen. Ik voel me fitter dan ooit, echt heerlijk!

Over springtouwen gesproken: zo’n touw is zo licht als een veertje en je kunt ‘m nagenoeg overal gebruiken. Aanrader dus!

En ik drink geen alchohol meer. Als ‘backpackgroentje’ was ik evenmin een zuiplap trouwens. Voor mij stond backpacken niet sec in het teken van zon, zee en zuipen.

Verder eet ik veel tropisch fruit, verse producten, whole foods en zo weinig mogelijk dingen uit pakjes met e-nummers enzovoorts. Wist je bijvoorbeeld dat de onder backpackers zo geliefde tosti van de 7-Eleven zo’n 25(!) e-nummers bevat? Oké, je zult er niet onmiddellijk het loodje door leggen, maar toch. Die rommel laat ik links liggen.

Streetfood is een aanrader, het is doorgaans vers en superlekker. En nee, eten op straat betekent absoluut niet dat je persé in een diarree-marathon belandt. Laat je niets wijsmaken!

Een van de beste vitaminebommetjes? Een ijskoude kokosnoot! Deze vrucht is ook nog eens ongelofelijk lekker, vooral als je het bloedje heet hebt. Met stip mijn favo drankje.

5. Reis jij altijd met een enkeltje?

Yep, ik reis vrijwel altijd met een enkeltje van land naar land. Bij aankomst wordt er door de immigratiemedewerker soms gevraagd hoelang ik van plan ben te blijven, simpelweg een antwoord geven wat voldoet aan visumregels is dan meestal wel voldoende.

Het is een ander verhaal wanneer ik vanuit Nederland vertrek naar een ander continent. Vaak vraagt de luchtvaartmaatschappij dan om een uitreisticket en moet je iets kunnen overleggen.

In sommige gevallen volkomen onterecht trouwens… Ik vloog bijvoorbeeld met een 211A-visum naar Indonesië, een speciaal visum voor zes maanden, waarvoor -naar zeggen van de Indonesische immigratie- geen exit-ticket nodig is. Toch beweerden de medewerkers van Qatar Airways dat ik er een moest hebben. Toen werd ik verplicht om als de bliksem een vliegticket te regelen, aangezien de incheckbalie tien minuten later sloot. De incheckbalie waar ik me normaal gesproken overigens niet zou hoeven melden, aangezien ik slechts handbagage bij me heb en online incheckte. Vanwege de kennelijk verplichte check of je wel of geen uitreisticket had, werd ik alsnog daar verwacht.

Nog iets: wanneer je gaat zoeken naar informatie over het al dan niet moeten hebben van een retourticket, zal je nogal eens lezen dat het een must is. Bij aankomst wordt er echter nauwelijks naar gevraagd. In de meeste gevallen is de enige sta-in-de-weg dus de vliegmaatschappij waarmee je vliegt.

Zo vereist Indonesië een uitreisticket van je om het land in te reizen, indien je met een Visa on Arrival komt. De immigratiemedewerkers daar hebben me er desondanks nooit om gevraagd. Vraag je het visum online aan, dan zal je ‘m overigens wél moeten uploaden. Hetzelfde riedeltje geldt voor Thailand, nooit vroeg iemand me om een uitreisbewijs. Al hebben ze me in Krabi wel het vuur aan de schenen gelegd.

Wil je het zekere voor het onzekere nemen? Koop dan een nepticket of goedkoop ticket, of boek een bus- of treinreis waarmee je aantoont het desbetreffende land op tijd te verlaten.

6. Bestaat er echt zoiets als reismoeheid?

Jazeker, het is niet slechts een of andere hippe term of zo.

Verwar het overigens niet met eenzaamheid waar je in het begin als solobackpacker vrij waarschijnlijk mee te maken zult krijgen. De kunst is dan juist om door de zure appel heen te bijten en langzaam uit je comfortzone te stappen. Daarover later meer.

Je zult desondanks ook in situaties terechtkomen waarin je doodmoe wordt van het gereis. Het telkens maar weer van A naar B trekken in een stokoude bus begint energie te vreten. Ook het steeds opnieuw gedag zeggen tegen mensen waarmee je een tijdje bent opgetrokken eist z’n tol. Je hebt enorm veel nieuwe ervaringen opgedaan en leuke mensen ontmoet en snakt diep van binnen naar een thuis.

Wat ik dan doe? Ik breek mijn trip af en boek een ticket terug naar Nederland. Klaar is klaar, dit is een bepaald gevoel waarmee je -waarschijnlijk- na verloop van tijd komt te zitten. De ene keer sneller dan de andere overigens.

7. Slik jij malariatabletten? En smeer je deet?

Nope, en ik heb het nooit gedaan ook. Ik wil die rotzooi niet in mijn lijf hebben, tenzij het echt niet anders kan.

De horrorverhalen van mensen die malarone en lariam slikten zijn eindeloos. Van haaruitval en psychotische dromen tot aan stemmingswisselingen en huidproblemen.

Ook muggensprays met het chemische goedje deet laat ik lekker links liggen. Als ik me al insmeer, gebruik ik een lokale crème of spray die natuurlijk is, of in elk geval zo natuurlijk mogelijk. Die venijnige duiveltjes moeten in elk geval op afstand worden gehouden. In je kamer werkt een ventilator trouwens top, afschuwelijk vinden ze het.

Enne, liters zonnebrand op je huid smeren lijkt de normaalste zaak van de wereld. Wel ’s achterop de fles gecheckt wat erin zit? Daarnaast bevat het (doorgaans) een hele hoop koraalonvriendelijke shit. Ik pas, en jij?

8. Ik ben 35, ben ik te oud om te backpacken?

Ben je gek joh!

Laat ik meteen maar even een fabeltje de wereld uit helpen: backpacken is niet gebonden aan leeftijd.

En ja, de meeste backpackers zijn ergens tussen de twintig en dertig, maar de leeftijdscategorie is de laatste jaren breder en breder geworden. Je zult zelfs backpackende hippies van eind tachtig langs zien strompelen, serieus waar.

Je hebt daarbij tal van mogelijkheden. Zo hoef je bijvoorbeeld echt niet in een een ranzig partyhostel te tukken en kan je net zo goed voor een (goedkope) eigen kamer in een guesthouse gaan. Of je gaat wel een paar dagen los in zo’n partyhotel, volop mogelijkheden!

Wees dus niet bang, boek je ticket en ga lekker op avontuur.

9. Ben jij veel met je veiligheid bezig tijdens je reizen?

Niet zozeer, omdat ik niet wil backpacken vanuit angst. Angst is vaker wel dan niet bullshit en zorgt voor continue stress, da’s niet bepaald waarom je op reis bent lijkt me.

Tja, scams kunnen inderdaad voorkomen, al zal je met een beetje gezond verstand niet snel bedonderd worden eerlijk gezegd.

Tijdens het backpacken hanteer ik verder de eeuwenoude wijsheden: “Doe niet iets doms wat je thuis ook niet zou doen” en “Vertrouw op je intuïtie.”

Simpel en misschien zelfs dooddoeners, maar oh zo waar.

Dus ja, ben je bijvoorbeeld in Mexico en het is bekend dat je in het donker niet in je uppie door de straten moet zwalken, doe het dan ook niet.

Honden die wild blaffend op je afstormen zijn soms ook nog wel een dingetje. Door een lange stok te grijpen, lukt het me eigenlijk altijd wel om ze op afstand te houden. Die moet er dan natuurlijk maar net liggen… Al doen de beesten vaak niet meer dan slechts hun territorium beschermen en blijken het niet de griezels die ze lijken.

10. Laat jij je paspoort wel eens achter als borg?

Wil je een scooter huren dan wordt er nogal eens aan je gevraagd om een borg achter te laten (niet op Bali trouwens!). Dit kan een geldbedrag of je paspoort zijn.

Persoonlijk probeer ik zo min mogelijk m’n paspoort af te geven, al heb ik het onlangs op Koh Phangan wel gedaan toen ik een scooter nodig had. Het alternatief was een borg van 5.000 baht, zo’n 140 euro die ik niet even op zak had. Dom, zo zei laatst iemand tegen me in de mail. En inderdaad, in de regel klopt dat. Maar niet iedereen heeft het slecht met je voor en zal je paspoort gebruiken om te frauderen, laat je dus niet gek maken. Ik wil ook gewoon een mens kunnen vertrouwen als mijn instinct me groen licht geeft.

Het meest veilige is desondanks om te kiezen voor een geldbedrag.

Vertrouw je het zaakje niet, maak dan een foto van de verhuurder met het geld (lees: jouw borg) in zijn of haar handen. Zo heb je keihard bewijs dat je gedokt hebt.

11. Hoe vermijd ik torenhoge pinkosten?

Pinnen op reis kan een drama zijn, waarmee ik een aanslag op je bankrekening bedoel. In sommige landen betaal je een toelage per transactie en daar komt nog een cadeautje van je eigen bank bij. Vervolgens zie je in je bank-app wat er afgeschreven is en schrik je je de pleuris.

Ik heb het al vaker gedeeld, maar in bijvoorbeeld Thailand lapte ik telkens rond de 20 euro om een paar briefjes uit de muur te trekken. Na deze fratsen meerdere keren meegemaakt te hebben, vond ik het mooi geweest en zocht ik naar een oplossing.

Een ding is zeker: je kunt de kosten die men in de andere landen rekent niet ontwijken. Daarvoor zal je echt een lokale bankpas moeten fixen, iets wat voor backpackers die ergens kort verblijven volstrekt onlogisch is.

Maar… De kosten die je eigen bank aan je doorrekent (lees: het geld wat ze van je pikken), kan je godzijdank wel ontwijken. Bijvoorbeeld door een kaart bij Wise aan te vragen. Via hen is het eveneens mogelijk om voor een habbekrats geld over te maken naar buitenlandse rekeningen. Op die manier kun je bijvoorbeeld een bedrag sturen naar de eigenaar van je homestay, die het dan (gratis) voor je pint en je het je in cash geeft.

12. Wat doe jij als bekenden jouw dromen niet ondersteunen?

Je kent het wel, je deelt je dromen met een (conservatieve) vriend die een moeilijk gezicht trekt en zegt:

Zou je dat wel doen? Is dat niet gevaarlijk? Daar kun je toch geen geld mee verdienen? Moet je niet aan je toekomst denken?

Hoe ik hiermee omga? Simpel, ik heb ervoor gekozen mijn eigen pad te volgen. Zo zei ik m’n baan op en ben ik met dit blog begonnen om daarna te gaan reizen.

Sowieso trok ik me nooit zoveel aan van wat anderen vonden. Bovendien heb ik het geluk mensen om me heen te hebben die me supporten, al praten ze me zeker niet naar de mond.

Zij die telkens weer het onmogelijke van alles benadrukken, zijn waarschijnlijk personen die zelf nooit ’s een avontuurtje aangaan en zelden out-of-the-box denken. Prima hoor, maar waarom zou je hen invloed laten hebben op de keuzes die je maakt?

Dan zul je nooit die gedroomde reis maken of onderneming starten…

Vergeet niet: de meeste lui denken nou eenmaal vanuit veiligheid en zien al gauw beren op de weg.

Heb je met iemand te maken die jouw dromen continu blokkeert en louter zorgt voor negatieve energie, dan moet je jezelf afvragen in hoeverre de vriendschap nog wat toevoegt. Je lijkt immers op een volstrekt andere frequentie te zitten.

Uiteindelijk doe je het voor je zelf. Wil je die reis maken (of wat het ook moge zijn), ga er dan voor. Laat je niet tegenhouden door wat anderen zeggen. Iedereen vindt altijd wel iets. Wat helemaal oké is trouwens.

13. Ik stap moeilijk op anderen af, wat als ik alleen blijf?

Alleen vertrekken wil zeker niet zeggen dat je steevast in je eentje zult bivakkeren. Wanneer je jezelf een beetje open opstelt, ontmoet je tig andere backpackers. Zelfs indien je een verlegen vogeltje bent. Geloof me.

Wel zal een lange periode (alleen) backpacken zowel ups als downs betekenen. Er gaan hoe dan ook momenten van eenzaamheid komen. Zelfs in het bijzijn van anderen kun je ermee te maken krijgen.

En yep, ik ken deze gevoelens maar al te goed.

Op die momenten kies ik er vaak voor om te bellen met m’n ma of pa of een goede vriend en mijn gevoel te delen. Zulke gesprekken luchten op. Of ik ga naar buiten en zorg ervoor onder de mensen te zijn. Ik hoef dan nog niet eens contact met iemand te hebben om me beter te voelen. Buitenlucht doet een hoop. Een groepsactiviteit boeken kan ook werken. Of simpelweg een vreemdeling aanspreken, als je de ballen hebt tenminste.

En soms is het prima om het er gewoon te laten zijn. Immers, eenzaamheid hoort er af en toe bij en de droevige gevoelens die erbij komen kijken onderga ik dan maar gewoon. Een dag later schijnt de zon weer, letterlijk en figuurlijk 🙂 .

Helemaal wanneer je die typische persoon bent die moeilijk alleen kan zijn, is het goed om er volledig in te duiken. Hoe lastig ook. Durf de angst van het alleen zijn en de eventuele eenzaamheid te voelen. Je leert jezelf te redden en geen andere mensen nodig te hebben om je happy te voelen. Jij zult versteld staan waartoe je in je eentje in staat bent. Al zal je merken dat het delen van herinneringen en geluksmomentjes een van de mooiste dingen in het leven is.

14. Ik ben zo gevoelig als de neten, hoe voorkom ik overprikkeling?

Word jij al paranoia bij het idee in een kamer met twintig andere stinkende en rumoerige backpackers de voor jou zo belangrijke uurtjes slaap te moeten pakken?

Snurkers, dronken lui die ’s nachts binnenwandelen en zonder pardon gaan staan kletsen, een continu gevoel van alertheid, penetrante geuren, deuren die dicht worden gesmeten, tergende ritsgeluiden nog voor zonsopkomst, lichten die te pas en te onpas aan en uit worden gezet…

Voor sommigen is het een natte droom, voor anderen de hel op aarde. Een tussenweg is er niet echt.

Ben jij gevoelig voor van alles en nog wat en gauw overprikkeld (biecht: ik ben er zo een), hoef je jezelf heus niet te pijnigen door in zo’n kolossale zaal te pitten. Pak dan gewoon lekker je eigen stek, hostels en guesthouses bieden over het algemeen tevens privékamers aan. Het socializen doe je dan in de gemeenschappelijke ruimte, en je kamer heb je lekker voor jezelf.

Overigens, schrijf zo’n dorm niet bij voorbaat af. In je hoofd maak je dingen nogal ’s groter dan ze zijn. Probeert het gewoon een keertje en kijk hoe het bevalt. Wellicht valt het reuze mee!

15. Waar bewaar jij je waardevolle spullen?

Zoveel waardevolle spullen heb ik eerlijk gezegd niet mee op reis. Enkel m’n laptop, telefoon, geld en pasjes. Die laatste drie heb ik steevast bij me. De laptop laat ik in mijn kamer of in een kluisje liggen.

Heb je een stapel geld die je ergens kwijt moet, kies dan voor een kluisje of neem het mee in een day-pack. In landen waar de valuta amper iets waard is krijg je hiermee te maken.

Trouwens, bewaar je creditcard bij voorkeur op een andere plek dan je normale pinpas. Zo heb je in geval van nood altijd een reserve.

Wat je op internet en in reisgidsen veel leest, is het gebruik van een money belt, oftewel een geldriem. Persoonlijk vind ik dit niks, al kun je het overwegen.

Nog een aantal tips:

• Als je ho(s)tel kluisjes heeft, maak hier dan gebruik van. Tijdens een avondje stappen wil je niet al je shit bij je hebben.
• Pronk niet (teveel) met je waardevolle bezittingen in drukke gebieden. Je lokt er de dieven mee naar je toe.
• Sluit een reisverzekering af die je ook bijstaat in het geval van diefstal (als de kosten niet uit de klauwen lopen).

Oh, voor ik het vergeet: het blijken niet altijd mensen die iets van je jatten. Zo pakte in Angkor Wat een aap mijn fles water af 😀 ! En de brutale vlegel op de foto hierboven greep m’n glas ijskoffie voor m’n neus weg.

Heb jij nog vragen die je beantwoord wilt zien? Stel ze gerust hieronder 🙂