Nu ik dit schrijf drink ik uit een kokosnoot die de medewerkster van het restaurant waar ik zit met flink wat geweld voor me open heeft gehakt. Tegelijkertijd zie ik een scooter met een Thaise man en twee apen voorbijrijden, eentje voor- en eentje achterop.Â
Met alle problemen die erop dit moment in de wereld spelen (torenhoge gasprijzen, oorlog, corona) weet ik eerlijk gezegd niet of een post als deze veel mensen zal boeien.
Ik bedoel, waar een hoop lui in de problemen zitten of gaan komen, ben ik ‘lekker’ op reis en heb ik weinig tot geen zorgen aan m’n hoofd.
Toch is er wel iets wat ik met je wil delen, zeker als ook jij binnenkort van plan bent om alleen te gaan reizen.
En of je een ervaren backpacker bent of niet, je hebt er in beide gevallen waarschijnlijk wel wat aan.
Ikzelf ben nu zo’n 1,5e week in Thailand en ik moet zeggen dat de eerste dagen best wel onwennig zijn geweest. Het is eigenlijk iets wat ik altijd ervaar als ik aan zo’n avontuur begin.
Je bent helemaal alleen in een totaal ander land, de eerste dagen heb je last van de jetlag, het van plek naar plek reizen hakt erin, je mist het comfort en de mensen van thuis en met een beetje pech heb je ook nog eens geen aanspraak waardoor eenzaamheid op de loer ligt. Of misschien kom je wel mensen tegen, maar resoneren ze niet met wie jij bent en wat je zoekt.
Alles bij elkaar opgeteld kan je zelfs het gevoel krijgen van: is het eigenlijk wel een goede stap geweest?
Niet dat ik dit nu ervaar hoor, al heb ik zeker niet een wow-gevoel gehad vanaf het begin. Terwijl je zoiets telkens als je vertrekt wel verwacht of zo? Nu ik het allemaal wat rustiger aandoe en alweer een week op Koh Phangan ben, begint het relaxte gevoel eindelijk een beetje te komen. Ik ben geleidelijk aan aan het landen.
Vandaag is overigens de eerste dag waarop de lucht felblauw is in plaats van spierwit, wat natuurlijk ook meehelpt đŸ™‚ .
Voor mij persoonlijk is het nu gewoon belangrijk een stek te vinden waar ik me voor een tijdje kan settelen, thuis voel en lekker mijn ding kan doen. Vanaf morgen heb ik een plek gehuurd voor een maand, dus ik verwacht dat dit helemaal goed gaat komen.
Nu terug naar jou. Stel jij gaat binnenkort (alleen) op reis en het begin loopt wat stroef of het is simpelweg niet wat je ervan had verwacht…
Mijn tip: bijt door de zure appel heen, hoe lastig ook. Geef je over aan de situatie en je zult waarschijnlijk merken dat je naarmate de dagen verstrijken beter in je vel gaat zitten.
Hetzelfde heb ik ervaren als je thuiskomt na een lange reis. Dat is net zo goed niet altijd even makkelijk.
Gooi in ieder geval niet te snel het bijltje erbij neer. Als mens heb je nou eenmaal even de tijd nodig om je aan te passen aan een nieuwe situatie. Zie het als aarden.
Soms is het simpelweg een praatje met iemand anders dat je al het zetje in de juiste richting geeft.
En jezelf kut voelen hoort er zo nu en dan nou eenmaal bij.
Zie het als een uitdaging om aan te gaan.
Wanneer je daarna wat positiever in je vel zit, zal je bovendien merken dat alles langzaam beter gaat en leuker begint te worden.
Je zult hier overigens vooral tegenaanlopen wanneer je een soloreis maakt. Je hebt dan namelijk niets of niemand om op terug te vallen. Dit zal in het begin absoluut lastig zijn, al is het wat mij betreft wel de beste leerschool. Je wordt meer gestimuleerd om sprongen in het diepe te wagen. Denk bijvoorbeeld aan het afstappen op andere backpackers en op die manier bijzondere mensen te leren kennen.
Het kan echter duidelijk worden dat reizen niet jouw ding blijkt te zijn. Helemaal prima. Maar je hebt het in elk geval wel geprobeerd. Geef het tenminste 1 maand de kans zou ik zeggen, en kijk hoe de zaken er dan voorstaan.
Enne, je hart vertelt je alles, probeer dus niet -slechts- te denken maar Ă©cht te voelen. Enkel dan zal je weten wat je vervolgstappen worden. Als je al enigszins down bent brengt denken je doorgaans alleen maar verder in de neerwaartse spiraal. Laat je dus niet gek maken. Je hart is de poort.
