Ken Boogers: de tragische dood van een inspirerende backpacker

Ken je het programma Break Free dat vorig jaar op BNN werd uitgezonden? In deze miniserie werden 5 jonge reizigers gevolgd, die helaas op tragische wijze om het leven zijn gekomen.

De aflevering die me het meest heeft aangegrepen, is die van Ken Boogers uit Veldhoven. Zoals ik het heb meegekregen, was het iemand die vroeger waarde hechtte aan mooie kleding, dure luchtjes en dat soort dingen. Geleidelijk aan is dit helemaal veranderd. Ook huisje-boompje-beestje is niet bepaald iets dat bij hem paste.

Hij veranderde zijn leven in een bestaan waarin hij z’n hart kon volgen. Vrij van vooroordelen, zonder systeem, gewoon puur leven. Mediteren, lezen, mooie natuur, avontuur. Noem maar op.

Tijdens zijn laatste bestemming in Nieuw-Zeeland, besluit hij te gaan wandelen in de omgeving van Wharariki Beach. Helaas keert hij daarna nooit meer terug. Het is nog steeds onduidelijk wat er met hem is gebeurd, wel is hij een maand later op het strand gevonden.

Omdat ik deze jongen niet persoonlijk heb gekend, kan ik niet meer over hem vertellen.

Maar waarom schrijf ik dit stukje nou?

Een week geleden verbleef in een homestay waar een enkele andere Nederlanders waren. Al snel gaat mijn aandacht uit naar 2 van hen, een man en vrouw van rond de 50.

Net voor het avondeten stellen zij de vraag of iemand de titel van dat ene backpackprogramma op BNN toevallig weet. Ze blijken zeer goede vrienden van de moeder van een jongen die centraal heeft gestaan in een van de afleveringen. Ook is hun zoon met hem bevriend geweest. Ze vertellen dat het om Ken gaat.

Daarna geef ik aan de naam van de serie te weten: Break Free.

Tevens zeg ik dat juist die aflevering me heel erg heeft aangegrepen. Ja, natuurlijk vanwege de trieste dood van de jongen, maar met name door hoe hij in het leven stond. En ook zeker omdat ik zoveel gelijkenissen opmerkte tussen hem en mij:

Gevoelig zijn, veel denken, van materialist naar iets compleet anders, een goede studie afgerond maar z’n eigen ding willen doen, anders dan de meeste mensen, in veel situaties het uiterste van zichzelf vragen, gevoelsmatige verwijdering van anderen, zijn zoals je bent, Into the Wild als favoriete verhaal, interesse in spiritualiteit en ga zo maar door.

Het is niets voor niets dat ik de uitzending vaker bekeken heb. Het was soms alsof ik mezelf zag. Alleen het uiterlijk was anders.

Eerlijk gezegd heeft het verhaal me altijd al bezig gehouden en vormt het een inspiratie om over een tijdje ook naar Nieuw-Zeeland te gaan.

Dat ik deze mensen nu -tijdens deze reis- heb gezien, maakt het daarom des te bijzonderder.

Als we verder praten, blijkt de dag waarop hij werd vermist 21 maart te zijn. Even later, omdat ik niet meteen het gesprek op mijn persoonlijke situatie wil betrekken, zeg ik dat dit bizar is. Bizar, aangezien 21 maart ook de sterfdag van m’n zus is.

Wat een toevalligheden allemaal hè?

De vrouw zegt de volgende ochtend tegen me dat ze met de moeder van Ken over onze ontmoeting zal gaan praten. En met name dat het verhaal een grote indruk op me heeft gemaakt.

En daar ben ik blij om.

Want ze vertelt me ook dat Ken’s moeder hoopt dat hij voortleeft in de harten van andere reizigers. Nou, deze gebeurtenis is daarvan het bewijs. Bovendien zal ik vast niet de enige zijn die door hem geraakt is.

En ja, ouders die een kind verloren hebben, ik weet hoe het voelt. Daarom kan ik alleen maar hopen dat de moeder van Ken uit dit soort dingen een klein beetje troost of wellicht zelfs kracht kan halen. Ditzelfde geldt natuurlijk ook voor z’n vader, broer en zusje.

Ondanks dat je iemand helemaal niet kent, kan een persoon je op een of andere manier weten te raken. Dit was tijdens de uitzending al zo, maar deze bijzondere ontmoeting heeft dat versterkt. Alsof het zo moest zijn.

***

Wil je de aflevering over Ken bekijken? Dat kan hier.