Mountainbiken door de bergen van Sapa

De dag na het beklimmen van de Fansipan, heb ik mezelf direct in het volgende avontuur gestort: mountainbiken in de bergen van Sapa. Ik ben geen enkele toerist tegengekomen en heb genoten van schitterende uitzichten en schattige kinderen die achter me aan kwamen rennen.

Ja, soms was het ook afzien, maar dat hoort bij dit soort tripjes toch?

In dit verhaal vertel ik je meer over deze leuke en uitdagende trip. Ik zou zeggen: spring op de fiets en rijd met me mee.

Starten tussen de waterbuffels in Giang Ta Chai

De dag begint relaxed. Het ontbijt in de homestay waar ik verblijf, is pas om 09.00 uur. Ik zeg ‘pas’, aangezien dit voor Vietnamese begrippen een latertje is. Voor mij ideaal eerlijk gezegd. Samen met de 3 andere gasten eet ik flink wat bananenpannenkoeken, verse peer en toast met een roerbakei. Met het uitzicht op de heuvelachtige natuur kan je dag slechter beginnen, denk ik zo.

Een half uurtje later komt mijn gids aanlopen. So is z’n naam, hij wacht nog even tot ik ben uitgegeten. Dan, na het bedanken van de bijzonder lieve locals, verlaten we de homestay om uit de vallei naar boven te lopen.

Net als we de woning uitgaan, komen er ineens 3 waterbuffels langs waarvan er 1 echt reusachtig is. Dit is het echte lokale leven. We wandelen steil naar boven waar we in een restaurantje wat spullen droppen en de helmen opzetten. Dat laatste lukt bij mij overigens niet, aangezien het ding veel te klein is voor m’n hoofd.

Ik spring op de fiets die ik 2 dagen ervoor al had uitgekozen. Wat me die dag opviel, is dat de voorrem rechts zit en de achterrem links. Blij dat ik dit goed heb gecheckt, aangezien het in Nederland andersom is. Uit ervaring weet ik dat je door remfouten goed op je plaat kunt gaan.

We beginnen aan wat een leuke en uitdagende dag zou worden.

“Je bent zo snel”

Het blijkt al snel dat So -de gids- niet al te snel rijdt. Ik wil juist een beetje actie. Daarom zeg ik tegen hem dat ik wat meer tempo maak en wat vaker stop. Dit vindt hij prima. Dan pak ik wel wat meer rustmomenten, kan ik meteen even een foto maken. “You’re so fast,” hoor ik hem nog zeggen.

Vervolgens rijden we best wel hoog en krijg ik het enigszins benauwd van de afgrond die ik naast me zie. Gelukkig is dit vrij snel verdwenen als ik wat verder van het dal rijd. Even tijd voor een stop om te genieten van het landschap:

Als ik wat push-ups heb gedaan, komt ook So aanrijden. Ik hoop wel dat hij in de loop van de dag iets harder wil (en kan) gaan, dan is het wat meer een uitdaging dan nu het geval is.

Verderop komen we een groepje kinderen tegen dat ons enthousiast begroet:

Na deze korte stop, trek ik een sprint en heb ik de natuur helemaal voor mezelf. Er is hier niemand te bekennen. Of het moet de vlinder met zwarte stippen zijn die langs me fladdert.

Een half uur later zet ik m’n fiets langs de kant om op So te wachten.

Er is niets van hem te zien. Zo snel heb ik toch niet gereden?

Even opdrukken dan maar. Plassen. De bergen bekijken.

Na een tijdje ga ik door.

Wanneer ik dik 10 minuten later bij een soort werkplaats uitkom, besluit ik om te blijven staan tot So verschijnt. Dan komt hij eraan. Hoestend en te voet. Dat laatste is trouwens niet vreemd hoor, we hebben al behoorlijk wat steile stukken gehad.

Vanwege het gehoest, vraag ik aan hem of alles goed is. Hij zegt een vliegje ingeslikt te hebben. “Pauzeer even en neem wat water.” Dat is precies wat ‘ie nodig lijkt te hebben.

Ook wil ik zeker weten dat hij het niet vervelend vind dat ik vooruit rijd. Ik voel me namelijk toch een beetje lullig. Gelukkig is het voor hem allemaal oké.

Via Ban Phung naar de onbegaanbare weg

Enkele minuten daarna beland ik, So bevindt zich ver achter me, via een zware klim in het dorpje Ban Phung:

Zo nu en dan zie ik wilde zwijnen lopen of ligt er een hond langs de weg te slapen Ook kom ik langs een vijver met witte eenden die, zoals altijd, afstand houden

Verder vallen de locals met de rode en kleurrijke kleding me hier op. Het zijn mensen die behoren tot de minderheidsgroeperingen Red Dao en H’mong. Precies nu zie ik 2 H’mong-vrouwtjes gniffelend over me praten. Ik lach vriendelijk naar ze.

Een foto ervan nemen doe ik overigens niet. Ik denk altijd maar: hoe zou ik het zelf vinden als iemand ineens een telefoon voor m’n neus houdt om een plaatje te schieten? Sterker nog, ik kan me vaak ergeren aan de toeristen die ik dit zonder schaamte zie doen.

So nadert me en vraagt of ik door wil gaan of liever omdraai. De verharde weg houdt hier namelijk op en verandert in een hobbelpad met ongelijke stenen.

Doorgaan, zeg ik 🙂 .

Dat we door zijn gereden, is maar goed ook. Want de mooiste ervaring van de dag, zou zometeen komen.

Een unieke ervaring

We zien 3 kinderen die de 2 uur durende tocht van school naar huis hebben ingezet:

Als we er langsgaan, rennen ze plots achter me aan alsof hun leven ervan afhangt, minuten lang.

Even denk ik: die kleintjes lopen 2 uur heen en 2 uur terug. 4 uur per dag! En dat zonder te klagen en met een big smile.

Dan stap ik af om te lopen, fietsen is namelijk nauwelijks nog mogelijk. Ze helpen mee om mijn mountainbike aan te duwen. Via de stang, het zadel en via het achterwiel.

Als ik naar ze kijk, moeten ze lachen. Uit een soort verlegenheid. Ook stralen ze puur geluk uit. Het zijn van die dingen die je als persoon helemaal blij kunnen maken.

Ineens wordt het drukker en lopen er talloze kinderen met me mee. Alsof ik de leider van een of andere expeditie ben:

Op een geven moment zijn het er zelfs 15, met als meest opvallende een meisje dat een zes-kleurige paraplu boven haar hoofd houdt.

Daarna heb ik de kids de fiets gegeven. En dat, die fiets, lijken ze nog nooit eerder te hebben gezien. Ze staan bij de mountainbike, voelen eraan en observeren het ding alsof het een ufo is:

Dan houden 2 jongetjes de fiets vast en probeert er een op het zadel te gaan zitten:

Prachtig.

Het is rond de klok van 1 en tijd om de weg terug in te zetten. De 3 kinderen die we als eerst zagen, zijn ook de laatste die ons weer verlaten. Met dezelfde lach zeggen ze ons gedag.

Lunchen met een view

Rond 13.00 uur nemen we plaats op het gras om wat te eten. Een baguette met kip, tomaat en nog wat groenten. Verder ook appels en sinaasappels. Dan realiseer ik me dat we op een erg mooie plek zijn. Een oase van rust.

In een gesprekje met So geeft hij aan 3 kinderen te hebben. En dat terwijl hij pas 24 is. Maar inmiddels weet ik dat dit hier heel normaal is. Zo was de eigenaresse van de homestay al op haar 15e getrouwd en heeft ze op haar 27e al 3 kinderen, waarvan er een al 11 is.

Ook zegt So dat hij de gisterenavond nogal veel happy water heeft gedronken, de lokale rijstwijn. Hij was daarom erg moe en kon nauwelijks vooruitkomen tijdens het fietsen. Deze lunch had hem zichtbaar nieuwe energie gegeven.

Ik besluit te gaan liggen, wat me een beetje slaperig maakt. Daarna vertrekken we voor de laatste, pak ‘m beet, 2 uur.

Nu zijn de rollen omgedraaid

In het begin rijd ik nog voorrop:

Daarna blijkt als snel dat hij zich inderdaad als herboren voelt. Ik kan hem nauwelijks nog bijhouden en de rollen zijn vanaf nu dan ook helemaal omgedraaid. Het lijkt wel alsof ik met een andere persoon te maken heb.

Mijn bovenbenen beginnen aardig pijn te doen van het staand fietsen, dat nodig is door de hellingen van vaak wel 10%. Misschien heeft het ook wel met de hike van gisteren te maken?

Iets verder zie ik dat So gestopt is voor een watertje. Dat kan ik ook wel gebruiken. Als we zitten, komt er een H’mong-vrouw naar me toe om me allerlei zelfgemaakte spulletjes te verkopen. “Nee” is hier in ieder geval geen “nee”, kan ik je melden.

Geïrriteerd raak ik echter niet.

Ondanks dat ze blijft doorvragen, heeft het namelijk wel iets liefs. Door de fluisterende toon, maar ook vanwege het schattige babytje in de kleurrijke draagzak op haar rug. Als er nog iemand van haar bergstam aanschuift, vraag ik aan So of hij voor mij kan vertalen dat ik geen geld bij me heb. Het gewenste effect heeft dit niet. Vervolgens laten ze namelijk weer van alles aan me zien.

Daarna rijden we verder. So verbaast me wederom. Daarmee bedoel ik dat ik ‘m inmiddels uit het oog verloren ben.

Ach ja, ik zie 3 waterbuffels staan, dus al met al een goed moment voor een foto:

De weg wordt zwaarder en zwaarder. Steil en over losse stenen. Oftewel: staand mountainbiken. Pittig. Maar wel lekker.

Dan, als mijn bovenbenen verzuurd zijn, leg ik de fiets even langs de weg. Een minuutje rust pakken en al het moois om me heen bekijken:

Wanneer ik doorga, lijkt mijn ketting te blokkeren. Lopen dus. Verderop wacht So gelukkig op me. “Broken chain,” zeg ik tegen ‘m. “Really?” Dan kijkt hij ernaar, en wonder boven wonder is er nu niks aan de hand.

We crossen het laatste deel terug en weer raak ik een behoorlijk eind achterop. Mijn benen zijn simpelweg op. De voorlaatste horde is een klim die me terugbrengt bij het restaurant waar we begonnen.

Daar pak ik m’n spullen die nauwelijks nog in m’n backpack passen. Met wat improvisatiewerk lukt het ons toch.

Uiteindelijk belanden we in Lao Chai bij de homestay waar we beiden beloond worden met een thee uit een stukje bamboestronk. Ik vertel So dat hij me verwonderd heeft met z’n snelheden. Zeker na het langzame begin. Als het dit een wedstrijd was, zou ik zeggen dat ‘ie me in slaap heeft gesust om daarna keihard toe te slaan.

Tijd om afscheid te nemen. Tijd om te relaxen. Ik voel me voldaan.

Een mooie dag vol bijzondere momenten. Dat was het zeker.

De route die we hebben afgelegd

We zijn in 6 uur vanuit Giang Ta Chai naar Su Pan gereden. Vervolgens richting Ban Den, Thanh Kim en Ban Phung. Toen hebben we diezelfde weg terug afgelegd en zijn we verdergegaan naar Ta Van en het eindpunt Lao Chao.

Wil jij deze ervaring ook?

De bovenstaande dag is onderdeel geweest van de ‘Extreme Sapa Adventures Tour’ die aangeboden wordt door Friends Travel Vietnam. Zij organiseren tevens een losse mountainbike-excursie van 2 dagen. In samenwerking met hen bied ik je 10% korting aan op dit te gekke tweedaagse avontuur. Boeken doe je op deze pagina, gebruik tijdens het boekingsproces de kortingscode: BLOGSAPA.

Je kunt deze voucher tevens voor alle andere Sapa-tours gebruiken.