Het is januari. Hoogseizoen op Koh Lipe. Een eilandje dat op vele websites wordt omschreven als een relatief ‘onontdekt paradijsje’ in het diepe zuiden van Thailand.
Ik had Koh Lipe al een tijdje in m’n hoofd zitten, na de vele goede verhalen die ik erover had gehoord. Daarom ben ik er maar eens heengegaan. 6 dagen geleden beland ik er na een 2 uur durend boottripje vanuit de Pakbarra-haven. Samen met zusje, ze is voor 4 weken is overgekomen om mee te backpacken.
Onze aankomst op Koh Lipe
Aangekomen bij het hoofdstrand, Pattaya Beach, merk ik al vrij snel dat de ‘haven’ vol ligt met boten. Verder liggen er best wel veel mensen te zonnen.
Is Koh Lipe inmiddels dan toch niet meer zo ontoeristisch als ik dacht? Is het eerste wat ik denk.
Wat me trouwens ook in het oog springt, is het uitnodigende groene water:
Dat is nog eens lekker aankomen 🙂 .
Nadat we op de geïmproviseerde pier stappen, lopen we het parelwitte strand op. Het is er bloedmooi, wel is het redelijk volgebouwd met barretjes en resorts.
Eenmaal in de belangrijkste straat van het eiland, de walking street, weet ik dat we op een toeristische plek zijn neergestreken. Het is er erg druk, de 7-11’s zijn precies 2 keer zo duur als in Bangkok en veel van de accommodaties vallen simpelweg buiten het budget van een backpacker. Denk aan 1.500 baht of meer. 40 euro dus. Bij het Gecko Lipe Resort was een relatief eenvoudige bungalow met fan en 2 bedden 2.100 baht. Dan hebben we het dus al over dik 50 euro.
Opmerking: de prijzen verschillen per seizoen.
Na even rondgezocht te hebben, vinden we uiteindelijk een plekje waar we voor 1.000 baht kunnen slapen. Ik onderhandel nog wat, en kom uit om 900 baht. Zo’n 24 euro voor 2 personen. Prima, maar meer hoeft het ook niet te zijn. We blijven backpackers he 😉 . 2 bedden zijn trouwens schaars, daarom wordt het een groot bed.
Een dagje later vinden een beter optie voor 800 baht (ruim €21). Dit is hier overigens echt de bodemprijs voor een eigen kamer.
Wat is me nog meer opgevallen?
De afgelopen dagen heb ik Koh Lipe eens goed verkend. Ik ben hardlopend het eiland over gegaan en heb meeste wel gezien.
Wat me is me behalve het kristalheldere water, de behoorlijke drukte en de on-Thais hoge prijzen zoal opgevallen?
Allereerst dat het eilandje schitterende stukken heeft en het lekker compact is. Vanuit de hoofdstraat loop je in ongeveer 30 minuten naar het gedeelte waar de weg stopt, in het zuidwesten. Daar liggen overigens 2 verlaten baaitjes waar, in tegenstelling tot de 3 belangrijkste stranden, geen toeristen komen:
Verder moet ik zeggen dat ik het ‘local gevoel’ een beetje mis. Hiermee bedoel ik dat ik meer toeristen zie dan lokale bewoners. Best een beetje apart als je het mij vraagt. Net buiten de walking street zijn wel wat dorpjes waar je nog een glimp op kunt vangen van het authentieke leven op het eiland. Maar voor hoelang nog? Best een verschil met eilanden als Pulau Weh en Karimunjawa, daar zag ik juist relatief veel locals.
Doordat er meer mensen deze kant opkomen, worden er steeds meer resorts en andere accommodaties uit de grond gestampt. Op veel plekken, ook buiten het drukke gedeelte, wordt druk gebouwd.
En dan te bedenken dat er 2 jaar geleden nog geen eens pinautomaten waren. Nu heb ik er al 6 geteld. Dik 5 jaar geleden was er nog niets eens een verharde weg in de walking street, zo vertelde een duikschoolmedewerker me. Het kan snel gaan.
3 dagen terug sprak ik iemand die zei dat er jaren geleden nauwelijks boten lagen in de zee bij Pattaya Beach. En al helemaal geen (luxe) speedboten. Dit beeld is nu wel anders.
Ik vraag me soms af wat de bewoners van deze ontwikkelingen vinden. Zij zien hun leefomgeving langzaam veranderen in een vakantieparadijs. Uiteraard biedt dit werkgelegenheid, maar een bepaalde charme van het eiland verdwijnt zo.
Is Koh Lipe wel voor backpackers?
De mooie stranden, het diverse onderwaterleven en de gezellige walking street zijn perfecte ingrediënten voor een aantrekkelijke backpackbestemming. Echter, de hoge prijzen, vooral voor accommodatie, lijken roet in het eten te gooien.
Wat ik op Koh Lipe vooral zie, zijn Scandinavische reizigers, een mix van (Oost)-Europeanen en Zuid-Amerikanen, stelletjes en gezinnen. Maar echt backpackers? Ja, een enkele misschien. Echter, dat is gezien het prijsniveau vrij logisch. Verder ligt de leeftijd gemiddeld zeker wat jaren hoger dan op bijvoorbeeld Koh Phi Phi, Koh Tao of Koh Phangan.
Lees ook: is Koh Phi Phi overrated?
Ik denk echt dat, zeker gezien de ontwikkeling in de afgelopen jaren, het eilandje over een aantal jaren een bestemming is waar voornamelijk nog de mensen komen voor een luxere vakantie, bijvoorbeeld voor huwelijksreizen en dat soort dingen. En dat er steeds minder plaats zal zijn voor de ‘echte’ backpacker.
Begrijp me niet verkeerd: het is een zeer mooie plek om naartoe te gaan. De stranden zijn superwit, het water intens groen en helder en er heerst gezelligheid. Maar de stormachtige ontwikkeling is niet bevorderlijk voor het echte ‘eilandgevoel’.
Gelukkig zijn er nog diverse mooie gedeeltes te vinden waar je weinig tot geen toeristen ziet, bijvoorbeeld als je richting het zuidwesten loopt waarover ik eerder sprak. Hier heb je zelfs een beetje het Robinson Crusoe-gevoel.
Echter, of de nu nog ongerepte stukjes van Koh Lipe over een aantal jaar niet zijn volgebouwd, betwijfel ik. Nieuwe resorts duiken hier en daar namelijk al op.
Tja…
Wanneer mooie spots ontdekt worden door de massa, is verandering nou eenmaal het logische gevolg.
Als backpacker zal je je op Koh Lipe vermaken, zeker als je toe bent aan wat gezelligheid en mooie stranden. Maar ik zou zeggen: wacht niet te lang meer en houd rekening met hogere kosten dan je gewend bent.
