Behalve dat er bijvoorbeeld in het woordgebruik vele overeenkomsten zijn tussen Nederland en Indonesië, vallen er tevens een hoop typische verschillen op te noemen.
Ja, ik weet ook wel dat Aziaten kleiner zijn dan Nederlanders, dat backpacken voor ons in Indonesië relatief goedkoop is en dat men hier 3 keer per dag rijst eet. Zo kan ik nog tig dingen verzinnen.
Maar wat zijn nou verschillen tussen Nederland en Indonesië die wat mij betreft bijzonder te noemen zijn? In dit artikel bespreek ik er 5.
1. De hygiëne op het toilet
Je kent vast de uitspraak “Aziaten zijn vies” of in ieder geval “Chinezen nemen het niet zo nauw nemen met de hygiëne” wel. Laat ik het eens anders stellen: wij Nederlanders zijn pas een smerig volkje.
En dan heb ik het niet over je handen wassen na een toiletbezoekje, maar de wc in het algemeen.
In Indonesië, en bovendien ieder Zuidoost-Aziatisch land waar ik geweest ben, hangt namelijk een pistooltje naast het toilet om jezelf te reinigen nadat je bent geweest. Dit ding staat ook wel bekend als de bum gun. En juist dat kennen we in Nederland niet.
Eerlijk gezegd is het ontbreken ervan in mijn ogen simpelweg verre van fris (en een gemis). Uitsmeren in plaats van wegspoelen. Ik kan het misschien mooier zeggen, maar het is gewoon zo.
Laten we dus vooral eerst eens naar onszelf kijken voordat we zeggen dat andere bevolkingsgroepen niet al te schoon zijn. Ja toch?
2. De voorkeur voor suiker
Waar het in Nederland de tendens is om steeds meer suikervrij te eten, of in ieder geval op zoek te gaan naar gezondere vervangers, kan men het Indonesië nauwelijks begrijpen als je een drankje zonder dit spul bestelt.
Thee, koffie of een fruitshake, aan al dit soort dingen worden standaard 3 of meer flinke lepels suiker toegevoegd. Een shake met bijvoorbeeld banaan of mango is al zo zoet van zichzelf denk ik dan, maar het kan blijkbaar niet gek genoeg zijn. Vaak wordt er ook nog een flinke lading gecondenseerde melk aan toegevoegd trouwens.
“No sugar please.”
“Are you sure?”
“Yes.”
3. Iedere man lijkt te roken
Roken ongezond?
Kijk je in Indonesië om je heen, dan zou je denken van niet. Ik durf wel te zeggen dat 95% van de mannen er rookt. Het is echt ongelofelijk. Misschien nog wel opvallender als je weet dat het voor Islamieten niet eens is toegestaan.
In restaurants, op straat, op hotelkamers of in barretjes: overal gebeurt het. Aangezien ik zelf geen paffer ben, vind ik dit, zeker als ik aan het eten ben en de rook via een ventilator in m’n gezicht komt, best wel smerig.
Vrouwen daarentegen zie ik het nauwelijks doen. Volgen zij hun geloof strenger op of is het misschien meer een macho -en dus een mannen-dingetje? Als ik de lokale bewoner moet geloven, is het vooral dat laatste.
Het geldt trouwens voor heel wat landen in Zuidoost-Azië, zo snel kan ik geen plek opnoemen waar de mannen rookvrij door het leven gaan.
4. Het verkeer is verre van saai
Dat het verkeer in Indonesië een chaos is, hoef ik je waarschijnlijk niet te vertellen. En dat er veel meer scooters rijden dan auto’s, verbaast je denk ik ook nauwelijks.
Maar waar verkeer in ons landje vooral slaapverwekkend is, is dat in Indonesië totaal anders.
6(!) mensen die op een scooter zitten, een kind van 8 dat 100 rijdt, zelfbenoemde verkeersagenten die van alles en nog wat schreeuwen of een hond die voorop met z’n hoofd over het stuur hangt. Er valt altijd wel iets speciaals te zien.
Zijn er dan helemaal geen regels?
Een helm draagt men in ieder geval wel, al moet ik erbij zeggen dat dit voornamelijk in de stad gebeurt. Daarbuiten, waar minder controle is, hebben de mensen er lak aan. Op Karimunjawa kun je zelfs geeneens een helm krijgen als je een motorbike huurt.
Hoe lang doe je in Indonesië over je autorijbewijs denk je? Iemand vertelde me dat je het in één enkele dag kunt behalen, nogal een verschil met Nederland hè?
Ondanks de chaos, gebeuren er voor m’n gevoel trouwens weinig ongelukken. Of dit echt zo is, is natuurlijk de vraag.
5. Wisselgeld is er vaak niet
Als je in Nederland met een tientje, briefje van 50 of zelfs met 100 euro betaalt, dan zal je in de meeste gevallen niet vreemd worden aangekeken. In Indonesië, en met name op Sumatra en Java, is dit anders.
Het grootste biljet is 100.000 rupiah, omgerekend zo’n 7 euro. Indien je gaat pinnen, krijg je 50.000’jes of dus papiertjes van 100.000 rupiah. Over het algemeen geen briefjes waar de lokale verkopers blij van worden. Zelfs in guesthouses heb ik er problemen mee gehad.
Vaak zat heb ik al meegemaakt dat indien je met 2 personen wat gaat eten en het totaalbedrag bijvoorbeeld 44.000 rupiah is, men geen geld terug heeft wanneer ik met 100.0000 betaal. Maar zo nu en dan ook als ik in m’n eentje ben en met een briefje van 50.000 wil afrekenen. Men gaat dan soms echt navraag doen bij de concurrent of zij misschien wisselgeld hebben. Bij streetfood-kraampjes hoef je er al helemaal niet mee aan te komen.
Gisteren kreeg ik bij het uitchecken de rekening: 314.000 rupiah. Ik gaf netjes 4 briefjes van 100.000, maar de eigenaar vroeg direct of het gepaster kon. Ik zei helaas niet, en de man ging met de scooter op pad om mijn briefje te wisselen. Zo kon ik dus uiteindelijk alsnog betalen.
Ik zorg er daarom nu maar voor dat ik in de supermarkt of een Westerse keten met groot geld betaal om zo aan kleinere biljetten te kunnen komen.
