Ik heb het al vaker gezegd: het is een moedig besluit om te gaan backpacken en de sprong in het diepe te wagen, zeker weten.
En de meeste mensen zullen achter je staan en je steunen. Zo is mijn ervaring althans.
Een aantal van hen zal een tikje bezorgd reageren, puur omdat ze van je houden en het -met name in het geval waarin het je eerste reis is- nogal een stap is natuurlijk.
Echter, niet iedereen zal je keuze begrijpen, en daarom minder enthousiast zijn dan jijzelf. Wees daar dus op voorbereid.
Sterker nog, sommige lui in je omgeving zullen je zelfs voor gek verklaren. En als ze het niet in je gezicht zeggen, zullen ze het wel denken.
Onthoud: jij gaat onder andere op avontuur om je conditioneringen aan de kaak te stellen en wellicht zelfs los te laten (en da’s een hele uitdaging!), een hoop mensen zitten erin vastgeroest moet je maar denken (voel je niet aangevallen)…
Anyway, het kan voorkomen dat je diverse vragen of uitspraken naar je hoofd geslingerd krijgt van mensen die er volstrekt anders instaan dan jij. Het zijn die typische opvattingen die het verschil tussen backpackers en niet-backpackers laten zien.
In dit artikel bespreek ik negen van zulke uitspraken, ik ben benieuwd of jij jezelf erin herkent.
Enne vergeet niet: iedere persoon redeneert vanuit zijn of haar eigen ‘wereld’ of referentiekader. Neem het degene dus niet kwalijk indien hij of zij jou totaal niet begrijpt 🙂 .
Overigens schreef ik dit stuk in juli 2016 en heb ik het in januari 2025 voor de laatste keer geüpdatet.
1. “Heb je al eens nagedacht over het gat op je CV?”
Het feit dat degene die dit zegt over een ‘gat’ spreekt, zegt eigenlijk al voldoende. Want in de praktijk blijkt juist vaak dat potentiële werkgevers een (lange) reiservaring helemaal niet als een verloren tijd beschouwen.
Op mijn sollicitaties (it’s been a while) bleken mijn reizen doorgaans juist een van de belangrijkste (en leukste!) onderdelen van het gesprek.
Of je persé allerlei nevenactiviteiten moet ondernemen op je reis? Voor bijvoorbeeld een traineeship kan zoiets wel handig zijn ja. Zeker als je als student nog weinig tot niets naast je studie hebt gedaan. Tijdens het backpacken kun je denken aan vrijwilligerswerk.
Maar voor reguliere functies hebben interviewers er mij geen enkele vragen over gesteld. Men vroeg naar de ervaringen, wat me is bijgebleven en de dingen die ik ervan heb geleerd.
Een gat op je CV? Welnee!
Over het algemeen zijn mensen geïnteresseerd in avontuurlijke verhalen, da’s nou eenmaal zo. Je hebt bovendien een luchtig onderwerp om over te praten en kunt zo je zenuwen enigszins in bedwang houden.
Wel moet ik zeggen dat ik er gedurende mijn reis net na m’n studie niet altijd zo over dacht. Soms schoot het door m’n hoofd dat de tijd om te gaan werken nu toch echt was aangebroken. Eenmaal aan het werk dacht ik: wat een onzin eigenlijk, en verlangde ik vooral heel erg terug naar de tijd als backpacker.
Niet zo gek dat ik m’n baan heb opgezegd dus 🙂 . Al had die beslssing ook zeker andere redenen.
2. “Wordt het niet eens tijd om aan een gezin te denken?”
Alsof huisje-boompje-beestje iets is waar Jan en alleman zich aan dient te houden?
Dikke vette nee.
Iedereen moet toch lekker doen waar hij of zij zich goed bij voelt?
En trouwens, misschien kom je op reis wel een persoon tegen waar je uiteindelijk een relatie mee krijgt. Wie zal het zeggen? Iemand op een natuurlijke manier tegenkomen is wat mij betreft nog altijd minder ‘vreemd’ dan bijvoorbeeld via Tinder. Maar goed, dit kan evengoed aan mij liggen.
Tot slot: wat is de ‘juiste tijd’ om jezelf te settelen? Dit is voor iedereen anders. Ooit zal jij als reiziger wellicht ook in deze fase komen (al ben ik er nog steeds niet), maar wanneer zie je vanzelf wel toch?
3. ”Het echte leven is begonnen, de tijd van flierefluiten is voorbij.”
Wat een onzin. Alsof je op reis een of andere nietsnut bent? Dat je geen bergen werk verzet zoals thuis, wil nog niet zeggen dat je jezelf niet ontwikkelt. Ik zal het je anders zeggen: juist op reis heb je de mogelijkheid om persoonlijk te groeien omdat je afstand neemt van wat thuis als het ‘echte leven’ gezien wordt.
Ik zeg ‘echte leven’ aangezien het wereldje van naar school gaan, een baan zoeken en van 9-5-werken voor velen de norm is. Maar wie bepaalt dit? Dat de meerderheid het doet, betekent niet dat het ‘de waarheid’ is of zo. Yep, het is de logische weg, dat wel.
Laatst hoorde ik mijn vader zeggen dat hij het saai vond op z’n werk, maar het nog wel voor een paar jaar zou kunnen uitzingen. Ik gaf aan het zonde voor hem te vinden indien hij de aankomende jaren op de automatische piloot zou gaan werken. Je zit dan je tijd uit zonder het nog echt leuk te vinden. Is dit dan het ‘echte leven’?
Lees ook: leven in een bubbel of liever niet?
Iemand reageerde een poos geleden onder een artikel, hij zei:
“Wanneer denk je de “Spielerei”, zoals ik dat noem, te stoppen?”
Ieder z’n mening hoor, alleen waarom zou backpacken niet als het ‘echte leven’ kunnen worden gezien? Misschien moet je deze vraag eens stellen aan iemand die tegen jou zegt dat het tijd wordt om in de real world te stappen.
4. “Doe het een keer en de drang zal verdwijnen.”
Dit is zo’n typische bewering die overeenkomt met “vink je x van je bucketlist af, heb je geen behoefte om het een tweede keer te doen.”.
Maar wat als ik je zeg dat de drang om te vertrekken bij mij nooit is verdwenen na mijn eerste keer backpacken, en sindsdien juist alleen maar sterker is geworden?
Het is dus niet zoiets van ik doe het een keertje en daarna zal de wens om de wereld te verkennen verdwijnen. Althans, da’s geenszins wat ik om me heen zie. Eens je kennis hebt gemaakt met avontuur, zal je dit al snel afzetten tegen het nogal voorspelbare leventje thuis en tot de conclusie komen dat er meer is.
En nog iets: waarom zou de drang om te willen backpacken moeten verdwijnen? Als die ontdekkingsdrift in je zit, is het misschien wel jouw leven, ja toch?
5. “Heb jij je ticket al geboekt?”
Deze past mogelijk iets minder in dit rijtje, maar het is een vraag die je als backpacker nogal eens kunt krijgen. Helemaal wanneer jij je levensstijl van reizen hebt gemaakt.
Heb je tegen andere mensen gezegd dat je binnenkort weer gaat backpacken, dan zal je men veelvuldig vragen of je al hebt geboekt.
Niets mis mee hoor en deze personen bedoelen het waarschijnlijk alleen maar goed. Echter, als je al een paar keer hebt aangegeven dat je het wel zegt wanneer het zover is én de vraag blijft om de week terugkomen, kan je het wel eens een keer zat zijn.
6. “(Alleen) reizen is onveilig.”
Wedden dat dit gezegd is door iemand die zelf nooit eerder een (solo)reis heeft gemaakt en voornamelijk de slecht-nieuws-verhalen uit de media oppikt?
En eerlijk: ik kan het deze mensen nog niet eens kwalijk nemen dat ze er zo over denken. Neem alleen al het programma Break Free op BNN, waarin backpackers hun dromen najagen en vervolgens op een veelal trieste manier sterven. Het zijn geen fabeltjes of zo en je wordt er niet bepaald vrolijk van.
Doorgaans halen de minder positieve dingen het nieuws, zou is het nou eenmaal. Daarom kan het beeld wat niet-reizigers over reizen hebben nogal ver van de realiteit afstaan.
Maar het is wel een uitspraak waarvan ik al gauw denk: hoe kun je zoiets zeggen wanneer je zelf nog nooit on the road bent geweest?
Natuurlijk kan je te maken krijgen met oplichting. Hoogstwaarschijnlijk sneller dan thuis, al kun je daar ook juist van leren toch? Doordat je met scammers te maken krijgt, zal je instinct beter worden. Iets met een ezel stoot zich geen tweemaal aan dezelfde steen… Een beetje voorbereiding en gezonde intuïtie helpen je vaak al een heel eind op weg. Ik ben in 15 jaar amper gescamd in elk geval. Wel een keer beroofd in Chiang Mai trouwens, bizar was dat.
En ja, ook ziek worden is op reis bepaald geen uitzondering. Maar hey, als het goed is heb jij de benodigde vaccinaties (mochten die er al zijn) en in de meeste gevallen zal het niet meer zijn dan het oplopen van een voedselvergiftiging of iets dergelijks. Helaas vaker wel dan niet inclusief een pijnlijke diarree-marathon, die gerust dagenlang kan aanhouden. Heb je die eenmaal ‘uitgelopen’, zal je lichaam zich niet meer snel laten beetnemen, geloof me.
Hetzelfde geldt overigens voor de zogenaamde ‘rode gebieden’ die door onze overheid als zodanig worden bestempeld. Niet zelden is de praktijk volledig anders. Zo weten ik en tig andere avonturiers uit ervaring.
7. “Vind je zelf ook niet dat je aan het vluchten bent?”
En daar ga je weer, wederom spring je op het vliegtuig naar een ver oord. Voor onbepaalde tijd.
Nou waarschijnlijk niet, maar volgens velen absoluut. Al zullen ze het misschien niet zo 1,2,3 uitspreken.
Die mensen zien jou telkens opnieuw vertrekken en in hun ogen loop je weg voor verantwoordelijkheden en het leventje thuis. Zij bekijken het sec vanuit hun eigen (veilige) referentiekader en kunnen haast niet anders dan zoiets concluderen.
Voor jou zit de vork echter heel anders in de steel. Jij kun thuis (waarschijnlijk) nog maar moeilijk aarden en weet ondertussen wat reizen je brengt. Voor jou is reizen juist de definitie van leven. Op reis benut jij je potentieel, terwijl je thuis eerder belemmerd wordt en misschien zelfs langzaam wegkwijnt.
Begrijp me niet verkeerd: reizen kan absoluut ook vluchten betekenen. Ik heb zelf eerlijk gezegd al een aantal keren in die situatie gezeten.
8. “Je bent wel erg met jezelf bezig.”
Geloof het of niet, maar sommigen zullen je als egocentrisch zien nadat je hebt laten doorschemeren je biezen te gaan pakken, en voor (een hele poos) je geluk ergens anders te beproeven.
Wat voor jou als een enorme uitdaging en stap buiten je comfortzone voelt, is voor de ander (helaas) een teken dat je louter met jezelf bezig bent.
Zeker wanneer je in je eigen beleving een enorme stap in je ontwikkeling zet en je krijgt zoiets te horen, kan het behoorlijk rauw op je dak vallen.
In plaats van (gehoopte) steun krijg je een vuist tegen je kin.
Klote!
Realiseer je: jullie zitten in twee totaal verschillende werelden.
Zonder jezelf te verdedigen kun je proberen uit te leggen wat je met deze backpackreis wilt bereiken en waarom je dit allemaal doet. Sowieso zal er dan meer begrip ontstaan. Tenzij die ander echt een ontzettend botte knoest is, dan moet je ’t er maar lekker bij laten joh…
9. “Investeer in de toekomst.”
Waarom is de gemiddelde mens doorgaans zoveel met de toekomst bezig?
Zo vind ik het bijvoorbeeld nogal apart dat je tegenwoordig tot je 67e moet werken om daarna van je pensioen te ‘mogen’ genieten. Hoeveel mensen overlijden er niet voor deze leeftijd of worden ziek en hebben vervolgens geen mogelijkheid meer om de vruchten plukken van wat ze hebben opgebouwd?
Hoezo zou je moeten investeren in de toekomst en daar nu van alles voor moeten laten?
In het leven valt toch maar weinig te plannen, al leven de meesten van ons wel degelijk in die illusie.
Trouwens, misschien is reizen ook wel een investering? Je houdt er in ieder geval blijvende herinneringen aan over. Dingen waar je tijdens je leven vaak wat aan zult hebben én die je leven kleur geven.
Als je het mij vraagt gaat het vooral om dit moment. Klinkt wellicht cliché maar ja… Zelf ben ik serieus nauwelijks bezig met wat er over 5 jaar met m’n leven gebeurt. Ik zie wel. Het gaat er toch evengoed om dat je nu gelukkig bent in plaats van altijd de blik te hebben gericht op wat komen gaat?
Heb ik dan geen visie? Zal best. Uit eigen ervaring weet ik dat het allemaal heel anders kan lopen dan je in eerste instantie gedacht had, en het leven zodoende grotendeels onplanbaar is.
En… Heb jij nog uitspraken die kunnen worden toegevoegd?
